Εμείς παράγουμε τον πλούτο που ληστεύουν αυτοί..

Αν σταθούμε όρθιοι θα νικήσουμε..


Δεν τους προκύπτει έξοδος από την καπιταλιστική κρίση, δεν τους προκύπτει και λαϊκή συναίνεση, γι' αυτό αγριεύουν.


Ενα καρμπόν έκανε χτες τη διαφορά στα άρθρα του καθεστωτικού Τύπου είτε του εργολάβου - εκδότη την εφημερίδα διάβαζες, είτε του εφοπλιστή - καναλάρχη. Και πώς θα μπορούσε να 'ναι αλλιώς;
Μια τάξη είναι, τον ίδιο καημό έχουν: Ενα λαό που, αντί να σκύψει το κεφάλι για να σωθούν οι καπιταλιστές, βγαίνει στο δρόμο και δείχνει με τεντωμένο δάχτυλο τον ένοχο:


Το καθεστώς, την κυβέρνησή του, τους συμμάχους του.


Τέτοιες αγριάδες, πιθανόν, θα πυκνώσουν. Κανένα πρόβλημα.
Αυξάνεστε και πληθύνεστε στα σωματεία σας και οργανωθείτε στηρίζοντας ο ένας τον άλλον ώστε η κοινωνική συσπείρωση να καταστεί ισχυρή.
Πόλεμο έχουμε και το δίλημμα απόλυτο: `
Η αυτοί ή εμείς.


Η καθεστωτική ομάδα έχει επενδύσει πολλά στο «στρατό» της έτσι που να εξασφαλίζει συναίνεση. Εχει δική της την ηγεσία στις συνδικαλιστικές οργανώσεις έχει δικά της τα δικαστήρια, δική της τη νομοθετική εξουσία, καταδικούς της τους ένστολους καταστολείς.
Μας αντιμετωπίζει εντός έδρας..



Παρ’ όλ’ αυτά η δύναμη του λαού, είναι ανεξάντλητη που όταν εκφραστεί, όλα τα παραπάνω τα παίρνει παραμάζωμα.


Οι άνθρωποι στους χώρους δουλειάς, στα σπίτια, στις γειτονιές μετράνε το έχει τους, μετράνε κάθε παραμύθι που τους κράτησε ως τώρα μακριά απ' τον αγώνα και ο ισολογισμός βγάζει μείον.


Μετράνε κι αυτούς που αντιστάθηκαν ως τώρα αταλάντευτα. Μετράνε αυτούς που στάθηκαν μόνιμη απαντοχή του λαού, ειδικά όσους δεν τα δίπλωσαν στιγμή, ούτε καν τότε που δια του υπουργού εργασίας της ΝΔ Λάσκαρη δηλωνόταν το τέλος της πάλης των τάξεων ή των σύγχρονών του της δεκαετίας του 1990 απ’ όπου διαδηλωνόταν πανηγυρικά το τέλος των ιδεολογιών υπαινισσόμενοι το τέλος του σοσιαλισμού..


Το καθεστώς δεν ξέχασε στιγμή από ποιον κινδυνεύει και επένδυσε πολλά στο πλαγιοκόπημα του λαού με απίστευτης εμβέλειας εκσπερματώσεις...
Τέτοια επένδυση είναι και διάφορες σημερινές αθώες προτάσεις να αφήσει επιτέλους ο λαός στην άκρη τους «κομμουνισμούς» και τους σοσιαλισμούς και να συμβάλει στη σωτηρία της χώρας.


Ελα, όμως, που οι εργάτες έχουν αρχίσει να ξεχωρίζουν τη δική τους χώρα από τη χώρα της αλητοελιτοκρατίας.


Ελα, που οι φοιτητές ξεχωρίζουν την ανάγκη τους για μόρφωση από τις παραγγελιές των καθηγητών - υπαλλήλων πολυεθνικών.


Ελα, που οι μαθητές προσέρχονται μαζικά στο μάθημα του αγώνα, αφήνοντας έρμαιο στην γενική κατακραυγή κάθε απεργοσπάστη καθηγητή που τους διδάσκει υποταγή.


Ελα, που περήφανοι για τα παιδιά τους γονείς σηκώνουν πανό μέσα στη Βουλή δηλώνοντας «δεν θέλουμε χαφιέδες τα παιδιά μας». Ελα, δηλαδή, που άλλη χώρα θέλει να σώσει ο λαός στο δρόμο κι άλλη χώρα θέλει να σώσει η αλητοελιτοκρατία.


Γι αυτό μην τους ακούτε. Κλείστε τ’ αυτιά και τα μάτια στις σειρήνες του θανάτου μας. Αν σταθούμε όρθιοι θα νικήσουμε. Γιατί εμείς παράγουμε τον πλούτο που καταναλώνουν ληστεύοντάς τον αυτοί..