Έκλεισαν τα εργοστάσια και μας κατηγορούν πως δεν παράγουμε

 Κλαίνε οι δράκοι επί των πτωμάτων μας γιατί δεν έχουν ψαχνό!

Κλαίνε και ολοφύρονται οι συστημικοί δράκοι στα κανάλια πως δεν γνώριζαν ή δεν ήταν δυνατόν να αντιληφθούν το μέγεθος της κρίσης και ότι τέλος πάντων το θέμα μας είναι αποκλειστικά το έλλειμμα και το χρέος.


Το έκανε χθες από την εκπομπή του Χαρδαβέλλα ένας εν ονόματι Παπαγεωργίου ή παπάρας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κατά δήλωσή του και τραπεζίτης.
(το τελευταίο αν ισχύει υπερτονίζει την εμβέλεια της μαλακίας των μικροαστών ψηφοφόρων που εκλέγουν τον νταβατζή τους για να προασπίσει τα συμφέροντά τους..)


Μας μοστράρουν οι κουνοδάχτυλοι το κατά την μπακαλική τους λογική ύψος τους – τρεις το λάδι τρεις το ξύδι έξη το ξυδόλαδο ιδού ο λογαριασμός- θεωρώντας πως απευθύνονται σε χάπατα που θα τον ρουφήξουν (τον λογαριασμό) ως έχει..


Αν φίλοι μου κυκλοφορούν χίλια ευρώ σε αξιόγραφα στις τράπεζες στην πραγματική οικονομία δεν αντιστοιχούν περισσότερα από δέκα! Ναι τόσα. Δέκα! Τα υπόλοιπα είναι τοκογλυφικά σκίτσα σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μαϊμούδες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μπανάνες Γερμανίας χουρμάδες Παρισίων και εσπεριδοειδή από τις ταράτσες της Γουόλ Στρητ.


Στο χρέος έτσι επί του οποίου χύνονται ποταμοί δακρίων από τις Λερναίες Ύδρες του καζινοκαπιταλισμού δεν είναι τίποτα περισσότεροι από ανατοκισμούς επί ανατοκισμών ώσπου
στο τέλος αθροίζονται μυθώδη ποσά τα οποία αν τα απλώσεις σε χαρτονομίσματα καλύπτεται όλος ο Γαλαξίας μας, και μερικά ακόμη αστεράκια από τους παραπλεύρως αυτού..


Δεν υπάρχουν δηλαδή! Πρόκειται για ποσά μιας αρρωστημένης επιστημονικής φαντασίας.
Όπως δεν υφίστανται και τα δύο εργοστάσια ζάχαρης τα οποία αφού προ διετίας κατ’ εντολή του Εοκικού ιερατείου ο Καραμανλής έκλεισε, 
σήμερα η χώρα για να καλύψει τις ανάγκες της προβαίνει σε εισαγωγή του προϊόντος,
για να μας απειλεί από τηλοψίας ο κάθε μαλάκας Ρόβλιας ότι αν δεν υποταχθούμε δεν θα έχουμε ούτε ζάχαρη ούτε στάρι προς διατροφή.


Όσο για το τελευταίο θα σας αναφέρω μόνο το εξής. Η ύπαιθρος της Καστοριάς κάθε Πάσχα χρυσοπρασινίζει από το ανθισμένο στάρι που όμως ως και την επόμενη χρονιά σπέρνεται για τις επιδοτήσεις και όχι για την επεξεργασία του σε άλευρα. Ένας κάμπος που μαζί με εκείνον της Λάρισας έτρεφε για χρόνια την Ελλάδα και που τους μετασχημάτισαν οι αλήτες σε Εοκικές χωματερές.


Από λίγο να υποστεί τα ίδια και η ελιά μας που τρεις χιλιάδες χρόνια διατρέφει το ακρωτήρι αυτό της Βαλκανικής.


Ένα μένει. Να αφυπνιστούμε και να τους πετάξουμε εμείς (όλους όσους διαχειρίστηκαν τα πλούτη του τόπου και τις τύχες μας συμπεριλαμβάνομένων και των πολιτικών συμμοριών τους) εκείνους στις χωματερές.