Ούνα φάτσα ούνα ράτσα..
Με το ενδεχόμενο κατάρρευσης της κυβέρνησης βρίσκεται αντιμέτωπος ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι,
καθώς ο κυβερνητικός εταίρος «Λίγκα του Βορρά» του Ουμπέρτο Μπόσι φέρνει αντιρρήσεις σε ό,τι αφορά την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια,
φυσικά για δικούς του δημαγωγικούς λόγους, προβάλλοντας «ότι δεν θα γίνει ό,τι θέλουν οι Γερμανοί».
Η «Λίγκα του Βορρά» θεωρεί ότι υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, προσβλέποντας σε προσφυγή στις κάλπες και όχι σε μία κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα εφαρμόσει τις «μεταρρυθμίσεις».
Βεβαίως, το σημαντικό για τον ιταλικό λαό δεν είναι το ενδεχόμενο κατάρρευσης μιας κυβέρνησης, αλλά το γεγονός ότι έρχονται νέα βάρη στις πλάτες του,
τα πρώτα μηνύματα για τα οποία πήραν οι Ιταλοί στις 23 του Οκτώβρη όταν οι ιθύνοντες της ΕΕ, συγκεκριμένα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν φαν Ρομπάι, δεδομένου του τεράστιου κρατικού χρέους και του Ιταλικού
(φτάνει τα 1,9 τρισ.ευρώ )
ελλείμματος και του αδιαμφισβήτητου γεγονότος πως αυτό αποτελεί μεγαλύτερο καρφί από εκείνο της Ελλάδας στα πλευρά της ευρωζώνης,
διατύπωσε προς την Ιταλική κυβέρνηση το «αίτημα» λήψης πρόσθετων μέτρων.
(Η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στο οικοδόμημα της Ευρωζώνης, είναι η δεύτερη πιο χρεωμένη χώρα στην ΕΕ με 118% του ΑΕΠ, αλλά με 20% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης όταν η Ελλάδα αντιστοιχεί στο 2% του ΑΕΠ.)
Γνωστό το θύμα σε αυτές τις περιπτώσεις –ο λαός- καλείται πλέον σήμερα να καταβάλλει την συνεισφορά του στην αποκατάσταση των βλαβών που προκάλεσε η ιταλική αλητοελιτοκρατία στην χώρα του,
έχοντάς τον θέσει ενώπιον του επίσης πανάρχαιου και εκβιαστικού διλήμματος..
Ή στο εκτελεστικό απόσπασμα ή στον εξευτελιστικό δια της ασιτίας θάνατο..
Βεβαίως, η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανταποκρίθηκε άμεσα στα κελεύσματα της ΕΕ όχι γιατί της επιβλήθηκε ή από υποτέλεια
- όπως ισχυρίζονται διάφοροι δημαγωγοί τύπου Μπόσι και άλλες διαχειριστικές κεντροαριστεροδέξιες δυνάμεις -
αλλά γιατί αυτό συμφέρει τα γενικά συμφέροντα και του ιταλικού κεφαλαίου, για να μπορέσει να σωθεί από το αντικειμενικό γεγονός της κρίσης και να συρρεύσουν και πάλι χρηματοδοτήσεις στην πλουτοκρατία με χαμένο ποιον άλλο τον μαλάκα τον λαό.
Ετσι, σε μία επιστολή 14 σελίδων, αναπτύσσει προς τους εταίρους του τις θέσεις του για τη μελλοντική οικονομική πορεία της χώρας, ενώ δεσμεύεται να μειώσει το έλλειμμα. Ο Μπερλουσκόνι, στην επιστολή του, ουσιαστικά διαβεβαιώνει ότι η Ιταλία θα σεβαστεί (με όποιες επιπλέον θυσίες και αν απαιτηθούν φυσικά από τον εργαζόμενο λαό) το στόχο του ισοσκελισμού του προϋπολογισμού, του μηδενισμού της σχέσης ελλείμματος/ ΑΕΠ, ως το 2013.
Προσθέτει ακόμα ότι η χώρα του θα αυξήσει τη συντάξιμη ηλικία στα 67 χρόνια, υπογραμμίζοντας ότι «το ιταλικό ασφαλιστικό σύστημα είναι βιώσιμο». Στην αναλυτική επιστολή του, ο Ιταλός πρωθυπουργός αναφέρεται σε όλα τα μέτρα «εξυγίανσης» της οικονομίας, τα οποία περιέχονται στα δύο πακέτα λιτότητας που η ιταλική κυβέρνηση ενέκρινε τον περασμένο Ιούλιο και Αύγουστο.
Στόχος των δύο αυτών πακέτων μέτρων λιτότητας, όπως υποστήριζε και υποστηρίζει η κυβέρνηση, είναι η «εξοικονόμηση 476 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα στην επόμενη τριετία», όπου κυρίως θα υπάρξουν περικοπές στον τομέα της Υγείας και των κοινωνικών παροχών.
Κάτι τέτοιο προβλέπεται να γίνει μέσω της «αποκέντρωσης», καθώς μεγάλοι οργανισμοί, που συνδέονται με τη δημόσια Υγεία και τις μεταφορές, περνούν στην αρμοδιότητα των δήμων, οι οποίοι με τη σειρά τους επιβάλλουν νέους δυσβάστακτους φόρους στους πολίτες.
Ακόμα, περικοπές θα σημειωθούν στις δαπάνες των υπουργείων, ενώ για τις τοπικές κυβερνήσεις θα δοθούν 9,7 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα για την περίοδο 2013-2014. Επιπλέον, θα υπάρξει μείωση των φορολογικών ελαφρύνσεων για τις επιχειρήσεις και τις οικογένειες, ενώ εξετάζεται το ενδεχόμενο αύξησης του ΦΠΑ.
Στην επιστολή του ο Μπερλουσκόνι αφιερώνει μεγάλο μέρος στα μέτρα που πρόκειται να υιοθετηθούν για να ευνοηθεί η ανάπτυξη βεβαίως του κεφαλαίου. Ακόμα, αναφέρεται ειδικά στην προοπτική της μείωσης του συνολικού αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με παραπομπή στο ταμείο ανεργίας (σ.σ. κάτι σαν την δική μας «εφεδρεία») , όπως και στην ευκολότερη απόλυση εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός προσθέτει, επίσης, ότι πρόκειται να απελευθερώσει τα «κλειστά επαγγέλματα» και να ιδιωτικοποιήσει επιχειρήσεις που ανήκουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Σε αυτά τα πλαίσια της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, της περαιτέρω λιτότητας και συνεπώς της εξαθλίωσης μεγάλου μέρους του ιταλικού λαού, αναπτύσσεται η αντιπαράθεση των διαχειριστικών δυνάμεων από όλο το πολιτικό φάσμα και βεβαίως των οπορτουνιστών που πρωτοστατούν στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που αποδίδουν την κρίση όχι στην ίδια τη λειτουργία του συστήματος αλλά στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που πρέπει να αλλάξει.
Με το ενδεχόμενο κατάρρευσης της κυβέρνησης βρίσκεται αντιμέτωπος ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι,
καθώς ο κυβερνητικός εταίρος «Λίγκα του Βορρά» του Ουμπέρτο Μπόσι φέρνει αντιρρήσεις σε ό,τι αφορά την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια,
φυσικά για δικούς του δημαγωγικούς λόγους, προβάλλοντας «ότι δεν θα γίνει ό,τι θέλουν οι Γερμανοί».
Η «Λίγκα του Βορρά» θεωρεί ότι υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, προσβλέποντας σε προσφυγή στις κάλπες και όχι σε μία κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα εφαρμόσει τις «μεταρρυθμίσεις».Βεβαίως, το σημαντικό για τον ιταλικό λαό δεν είναι το ενδεχόμενο κατάρρευσης μιας κυβέρνησης, αλλά το γεγονός ότι έρχονται νέα βάρη στις πλάτες του,
τα πρώτα μηνύματα για τα οποία πήραν οι Ιταλοί στις 23 του Οκτώβρη όταν οι ιθύνοντες της ΕΕ, συγκεκριμένα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν φαν Ρομπάι, δεδομένου του τεράστιου κρατικού χρέους και του Ιταλικού
(φτάνει τα 1,9 τρισ.ευρώ )
ελλείμματος και του αδιαμφισβήτητου γεγονότος πως αυτό αποτελεί μεγαλύτερο καρφί από εκείνο της Ελλάδας στα πλευρά της ευρωζώνης,
διατύπωσε προς την Ιταλική κυβέρνηση το «αίτημα» λήψης πρόσθετων μέτρων.
(Η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στο οικοδόμημα της Ευρωζώνης, είναι η δεύτερη πιο χρεωμένη χώρα στην ΕΕ με 118% του ΑΕΠ, αλλά με 20% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης όταν η Ελλάδα αντιστοιχεί στο 2% του ΑΕΠ.)
Γνωστό το θύμα σε αυτές τις περιπτώσεις –ο λαός- καλείται πλέον σήμερα να καταβάλλει την συνεισφορά του στην αποκατάσταση των βλαβών που προκάλεσε η ιταλική αλητοελιτοκρατία στην χώρα του,
έχοντάς τον θέσει ενώπιον του επίσης πανάρχαιου και εκβιαστικού διλήμματος..
Ή στο εκτελεστικό απόσπασμα ή στον εξευτελιστικό δια της ασιτίας θάνατο..
Βεβαίως, η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανταποκρίθηκε άμεσα στα κελεύσματα της ΕΕ όχι γιατί της επιβλήθηκε ή από υποτέλεια
- όπως ισχυρίζονται διάφοροι δημαγωγοί τύπου Μπόσι και άλλες διαχειριστικές κεντροαριστεροδέξιες δυνάμεις -
αλλά γιατί αυτό συμφέρει τα γενικά συμφέροντα και του ιταλικού κεφαλαίου, για να μπορέσει να σωθεί από το αντικειμενικό γεγονός της κρίσης και να συρρεύσουν και πάλι χρηματοδοτήσεις στην πλουτοκρατία με χαμένο ποιον άλλο τον μαλάκα τον λαό.
Ετσι, σε μία επιστολή 14 σελίδων, αναπτύσσει προς τους εταίρους του τις θέσεις του για τη μελλοντική οικονομική πορεία της χώρας, ενώ δεσμεύεται να μειώσει το έλλειμμα. Ο Μπερλουσκόνι, στην επιστολή του, ουσιαστικά διαβεβαιώνει ότι η Ιταλία θα σεβαστεί (με όποιες επιπλέον θυσίες και αν απαιτηθούν φυσικά από τον εργαζόμενο λαό) το στόχο του ισοσκελισμού του προϋπολογισμού, του μηδενισμού της σχέσης ελλείμματος/ ΑΕΠ, ως το 2013.
Προσθέτει ακόμα ότι η χώρα του θα αυξήσει τη συντάξιμη ηλικία στα 67 χρόνια, υπογραμμίζοντας ότι «το ιταλικό ασφαλιστικό σύστημα είναι βιώσιμο». Στην αναλυτική επιστολή του, ο Ιταλός πρωθυπουργός αναφέρεται σε όλα τα μέτρα «εξυγίανσης» της οικονομίας, τα οποία περιέχονται στα δύο πακέτα λιτότητας που η ιταλική κυβέρνηση ενέκρινε τον περασμένο Ιούλιο και Αύγουστο.
Στόχος των δύο αυτών πακέτων μέτρων λιτότητας, όπως υποστήριζε και υποστηρίζει η κυβέρνηση, είναι η «εξοικονόμηση 476 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα στην επόμενη τριετία», όπου κυρίως θα υπάρξουν περικοπές στον τομέα της Υγείας και των κοινωνικών παροχών.
Κάτι τέτοιο προβλέπεται να γίνει μέσω της «αποκέντρωσης», καθώς μεγάλοι οργανισμοί, που συνδέονται με τη δημόσια Υγεία και τις μεταφορές, περνούν στην αρμοδιότητα των δήμων, οι οποίοι με τη σειρά τους επιβάλλουν νέους δυσβάστακτους φόρους στους πολίτες.
Ακόμα, περικοπές θα σημειωθούν στις δαπάνες των υπουργείων, ενώ για τις τοπικές κυβερνήσεις θα δοθούν 9,7 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα για την περίοδο 2013-2014. Επιπλέον, θα υπάρξει μείωση των φορολογικών ελαφρύνσεων για τις επιχειρήσεις και τις οικογένειες, ενώ εξετάζεται το ενδεχόμενο αύξησης του ΦΠΑ.
Στην επιστολή του ο Μπερλουσκόνι αφιερώνει μεγάλο μέρος στα μέτρα που πρόκειται να υιοθετηθούν για να ευνοηθεί η ανάπτυξη βεβαίως του κεφαλαίου. Ακόμα, αναφέρεται ειδικά στην προοπτική της μείωσης του συνολικού αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με παραπομπή στο ταμείο ανεργίας (σ.σ. κάτι σαν την δική μας «εφεδρεία») , όπως και στην ευκολότερη απόλυση εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός προσθέτει, επίσης, ότι πρόκειται να απελευθερώσει τα «κλειστά επαγγέλματα» και να ιδιωτικοποιήσει επιχειρήσεις που ανήκουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Σε αυτά τα πλαίσια της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, της περαιτέρω λιτότητας και συνεπώς της εξαθλίωσης μεγάλου μέρους του ιταλικού λαού, αναπτύσσεται η αντιπαράθεση των διαχειριστικών δυνάμεων από όλο το πολιτικό φάσμα και βεβαίως των οπορτουνιστών που πρωτοστατούν στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που αποδίδουν την κρίση όχι στην ίδια τη λειτουργία του συστήματος αλλά στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που πρέπει να αλλάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου