ΚΚΕ: Να συνταξιοδοτούνται από την εργασία τους!
Εγώ ναι εγώ είμαι που χαρακτήριζα ακόμη και χθες αν θυμάμαι καλά τις επιθέσεις κατά της βουλευτικής αποζημίωσης κατάπτυστο λαϊκισμό.
Και έτσι είναι.
Διαφορετικά ο ελληνικός λαός οφείλει να αποδεχτεί την αμισθί κοινοβουλευτική θητεία που όμως θα επιχορηγείται από το κεφάλαιο με ότι αυτό συνεπάγεται για το τίνος τα συμφέροντα θα εκπροσωπεί εμφανώς ο βουλευτής.
(το κάνει και σήμερα αλλά αφανώς και κάτω από το τραπέζι μόνο που είναι άλλης τάξης ζήτημα αυτό.. )
Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο η στοιχειοθέτηση με μια και μόνη τετραετία κατώτατης βουλευτικής σύνταξης η οποία θα εξισούται με την ανώτατη που θα λαμβάνει από το 2012 και μετά ένας ανθυγιεινά εργαζόμενος και με βαρύτατες κρατήσεις έλληνας για σαράντα χρόνια εργασίας.
Για το θέμα αυτό έχει και προς τιμήν του καταθέσει ερώτημα το ΚΚΕ δια του οποίου προτείνει ο βουλευτής να συνταξιοδοτείται από την εργασία που ασκούσε..
(χα,χα, τελικά είναι προβοκάτορες εκεί στον Περισσό επειδή ούτε λίγο ούτε πολύ στοχεύουν να εγκαταλείψουν κάτι τύπους ως ο υιός Μητσοτάκη ο ανιψιός Καραμανλή και ο υιός Παπανδρέου στην πείνα του φτωχού υπερήλικα.)
Την ώρα έτσι που οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, πολίτες που εργάστηκαν δεκαετίες για να πάρουν στο τέλος μια σύνταξη πείνας, δέχονται αλλεπάλληλες και βίαιες προσαρμογές στη μηνιαία αποζημίωση που λαμβάνουν, κάποιοι πραγματικά προνομιούχοι Έλληνες σιωπούν.
Σιωπούν για να διατηρήσουν τα δικά τους «κεκτημένα». Και κυρίως το «δικαίωμα» σε μια παχυλή σύνταξη, το οποίο μάλιστα «κέρδισαν» έπειτα από μόλις 4 χρόνια εργασίας, και αυτά με προνομιακούς όρους.
Οχυρωμένοι πίσω από νομοθεσίες 10ετιών, στις οποίες έχουν βάλει τις δικές τους υπογραφές, οι βουλευτές μας αποκτούν συνταξιοδοτικό δικαίωμα (ελάχιστη σύνταξη) ύστερα από μόλις τέσσερα χρόνια θητείας. Και αν προκύψει ζήτημα διακοπής της θητείας μιας κυβέρνησης ή πρόωρων εκλογών, ο νομοθέτης έχει φροντίσει, ξανά, να μην υπάρχει πρόβλημα.
Το δικαίωμα στην ελάχιστη σύνταξη αποκτάται ανεξάρτητα από το αν η θητεία είναι διαρκής ή διακεκομμένη. Αρκεί να συμπληρωθεί το όριο των 48 μηνών. Η κατώτατη σύνταξη αυτή ισοδυναμεί με 1.400 ευρώ. Όση δηλαδή θα είναι από το 2012 μια από τις πιο υψηλές που θα μπορεί να λαμβάνει ένας Έλληνας πολίτης της μνημονιακής εποχής.
Για να πάρει κανείς βουλευτική σύνταξη ισχύει η εξής ηλικιακή προϋπόθεση: Οι «παλιοί» (όσοι έχουν εκλεγεί μέχρι το 1990) θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης με τη συμπλήρωση των 48 μηνών, εφόσον έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους. Οι «νεότεροι» (από το 1993 και μετά) αποκτούν δικαίωμα σύνταξης εφόσον έχουν συμπληρώσει τους 48, αλλά και εφόσον έχουν περάσει τα 65 τους χρόνια. Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες προβλέπεται θεμελίωση σύνταξης με 2 χρόνια βουλευτικής θητείας και όριο ηλικίας τα 55.
Πάντως, για όσους κάνουν βουλευτική καριέρα, η ελάχιστη σύνταξη των 1.400 ευρώ προσαυξάνεται κατά 25% για κάθε έτος βουλευτικής θητείας μετά το 4ο έτος και μέχρι το 10ο έτος μιας βουλευτικής θητείας. Έτσι, για τα 10 χρόνια θητείας η σύνταξη φτάνει τα 3.500 ευρώ. Από το 10ο μέχρι και το 17ο έτος προσαυξάνεται κατά 10%.
Όμως, όταν ο βουλευτής συμπληρώσει 17 χρόνια θητείας, αποκτά δικαίωμα πλήρους σύνταξης από τη Βουλή των Ελλήνων. Στα συντάξιμα χρόνια του βουλευτή, για τη συμπλήρωση της 17ετίας (μην κοιτάτε που οι άλλοι θέλουν 45) υπολογίζονται τα χρόνια πιθανής θητείας στην Ευρωβουλή, αλλά και τυχόν θητείας του ως εξωκοινοβουλευτικού υπουργού.
Η πλήρης σύνταξη διαμορφώνεται κοντά στα 4.500 ευρώ, και αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης, που από φέτος μετά τη μείωση διαμορφώνεται περίπου στα 5.600 ευρώ.
Και όλα αυτά, ενώ εκκρεμεί η αύξηση των αποδοχών των δικαστικών, που θα συμπαρασύρει προς τα πάνω τη βουλευτική αποζημίωση και κατά συνέπεια και τις συντάξεις τους, που υπολογίζονται με βάση τις αποδοχές εν ενεργεία, ενώ πολλοί συνταξιούχοι βουλευτές έχουν προσφύγει στα δικαστήρια και για άλλες αυξήσεις.
Επιπλέον οι βουλευτές έχουν ρυθμίσει τις υποθέσεις τους κατά τέτοιο τρόπο (με τον νόμο δηλαδή), ώστε να
μπορούν να λαμβάνουν δύο ή και περισσότερες παράλληλες συντάξεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τις συντάξεις άλλων δημοσίων αρχόντων (πρώην συνδικαλιστές, δήμαρχοι και νομάρχες, στους οποίους καταβάλλεται χορηγία), οι οποίοι λαμβάνουν δεύτερη ή και τρίτη σύνταξη από τον ασφαλιστικό οργανισμό του επαγγέλματος που ασκούσαν πριν εκλεγούν βουλευτές.
Ακόμη να σημειώσουμε ότι για τα λίγα χρόνια που εφαρμόστηκε, τη δεκαετία του 2000, το «επαγγελματικό ασυμβίβαστο» οι φορολογούμενοι (επισήμως λέγεται προϋπολογισμός της Βουλής των Ελλήνων) επιβαρύνονταν με πρόσθετες εισφορές για την κύρια σύνταξη, την επικουρική ασφάλιση και την πρόνοια στους ασφαλιστικούς φορείς στους οποίους υπάγονταν οι βουλευτές πριν περάσουν το κατώφλι της Βουλής.
Εγώ ναι εγώ είμαι που χαρακτήριζα ακόμη και χθες αν θυμάμαι καλά τις επιθέσεις κατά της βουλευτικής αποζημίωσης κατάπτυστο λαϊκισμό.
Και έτσι είναι.
Διαφορετικά ο ελληνικός λαός οφείλει να αποδεχτεί την αμισθί κοινοβουλευτική θητεία που όμως θα επιχορηγείται από το κεφάλαιο με ότι αυτό συνεπάγεται για το τίνος τα συμφέροντα θα εκπροσωπεί εμφανώς ο βουλευτής.
(το κάνει και σήμερα αλλά αφανώς και κάτω από το τραπέζι μόνο που είναι άλλης τάξης ζήτημα αυτό.. ) Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο η στοιχειοθέτηση με μια και μόνη τετραετία κατώτατης βουλευτικής σύνταξης η οποία θα εξισούται με την ανώτατη που θα λαμβάνει από το 2012 και μετά ένας ανθυγιεινά εργαζόμενος και με βαρύτατες κρατήσεις έλληνας για σαράντα χρόνια εργασίας.
Για το θέμα αυτό έχει και προς τιμήν του καταθέσει ερώτημα το ΚΚΕ δια του οποίου προτείνει ο βουλευτής να συνταξιοδοτείται από την εργασία που ασκούσε..
(χα,χα, τελικά είναι προβοκάτορες εκεί στον Περισσό επειδή ούτε λίγο ούτε πολύ στοχεύουν να εγκαταλείψουν κάτι τύπους ως ο υιός Μητσοτάκη ο ανιψιός Καραμανλή και ο υιός Παπανδρέου στην πείνα του φτωχού υπερήλικα.)
Την ώρα έτσι που οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, πολίτες που εργάστηκαν δεκαετίες για να πάρουν στο τέλος μια σύνταξη πείνας, δέχονται αλλεπάλληλες και βίαιες προσαρμογές στη μηνιαία αποζημίωση που λαμβάνουν, κάποιοι πραγματικά προνομιούχοι Έλληνες σιωπούν.
Σιωπούν για να διατηρήσουν τα δικά τους «κεκτημένα». Και κυρίως το «δικαίωμα» σε μια παχυλή σύνταξη, το οποίο μάλιστα «κέρδισαν» έπειτα από μόλις 4 χρόνια εργασίας, και αυτά με προνομιακούς όρους.
Οχυρωμένοι πίσω από νομοθεσίες 10ετιών, στις οποίες έχουν βάλει τις δικές τους υπογραφές, οι βουλευτές μας αποκτούν συνταξιοδοτικό δικαίωμα (ελάχιστη σύνταξη) ύστερα από μόλις τέσσερα χρόνια θητείας. Και αν προκύψει ζήτημα διακοπής της θητείας μιας κυβέρνησης ή πρόωρων εκλογών, ο νομοθέτης έχει φροντίσει, ξανά, να μην υπάρχει πρόβλημα.
Το δικαίωμα στην ελάχιστη σύνταξη αποκτάται ανεξάρτητα από το αν η θητεία είναι διαρκής ή διακεκομμένη. Αρκεί να συμπληρωθεί το όριο των 48 μηνών. Η κατώτατη σύνταξη αυτή ισοδυναμεί με 1.400 ευρώ. Όση δηλαδή θα είναι από το 2012 μια από τις πιο υψηλές που θα μπορεί να λαμβάνει ένας Έλληνας πολίτης της μνημονιακής εποχής.
Για να πάρει κανείς βουλευτική σύνταξη ισχύει η εξής ηλικιακή προϋπόθεση: Οι «παλιοί» (όσοι έχουν εκλεγεί μέχρι το 1990) θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης με τη συμπλήρωση των 48 μηνών, εφόσον έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους. Οι «νεότεροι» (από το 1993 και μετά) αποκτούν δικαίωμα σύνταξης εφόσον έχουν συμπληρώσει τους 48, αλλά και εφόσον έχουν περάσει τα 65 τους χρόνια. Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες προβλέπεται θεμελίωση σύνταξης με 2 χρόνια βουλευτικής θητείας και όριο ηλικίας τα 55.
Πάντως, για όσους κάνουν βουλευτική καριέρα, η ελάχιστη σύνταξη των 1.400 ευρώ προσαυξάνεται κατά 25% για κάθε έτος βουλευτικής θητείας μετά το 4ο έτος και μέχρι το 10ο έτος μιας βουλευτικής θητείας. Έτσι, για τα 10 χρόνια θητείας η σύνταξη φτάνει τα 3.500 ευρώ. Από το 10ο μέχρι και το 17ο έτος προσαυξάνεται κατά 10%.
Όμως, όταν ο βουλευτής συμπληρώσει 17 χρόνια θητείας, αποκτά δικαίωμα πλήρους σύνταξης από τη Βουλή των Ελλήνων. Στα συντάξιμα χρόνια του βουλευτή, για τη συμπλήρωση της 17ετίας (μην κοιτάτε που οι άλλοι θέλουν 45) υπολογίζονται τα χρόνια πιθανής θητείας στην Ευρωβουλή, αλλά και τυχόν θητείας του ως εξωκοινοβουλευτικού υπουργού.
Η πλήρης σύνταξη διαμορφώνεται κοντά στα 4.500 ευρώ, και αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης, που από φέτος μετά τη μείωση διαμορφώνεται περίπου στα 5.600 ευρώ.
Και όλα αυτά, ενώ εκκρεμεί η αύξηση των αποδοχών των δικαστικών, που θα συμπαρασύρει προς τα πάνω τη βουλευτική αποζημίωση και κατά συνέπεια και τις συντάξεις τους, που υπολογίζονται με βάση τις αποδοχές εν ενεργεία, ενώ πολλοί συνταξιούχοι βουλευτές έχουν προσφύγει στα δικαστήρια και για άλλες αυξήσεις.
Επιπλέον οι βουλευτές έχουν ρυθμίσει τις υποθέσεις τους κατά τέτοιο τρόπο (με τον νόμο δηλαδή), ώστε να
μπορούν να λαμβάνουν δύο ή και περισσότερες παράλληλες συντάξεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τις συντάξεις άλλων δημοσίων αρχόντων (πρώην συνδικαλιστές, δήμαρχοι και νομάρχες, στους οποίους καταβάλλεται χορηγία), οι οποίοι λαμβάνουν δεύτερη ή και τρίτη σύνταξη από τον ασφαλιστικό οργανισμό του επαγγέλματος που ασκούσαν πριν εκλεγούν βουλευτές.
Ακόμη να σημειώσουμε ότι για τα λίγα χρόνια που εφαρμόστηκε, τη δεκαετία του 2000, το «επαγγελματικό ασυμβίβαστο» οι φορολογούμενοι (επισήμως λέγεται προϋπολογισμός της Βουλής των Ελλήνων) επιβαρύνονταν με πρόσθετες εισφορές για την κύρια σύνταξη, την επικουρική ασφάλιση και την πρόνοια στους ασφαλιστικούς φορείς στους οποίους υπάγονταν οι βουλευτές πριν περάσουν το κατώφλι της Βουλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου