..χρεοκοπημένοι μαγαζάτορες...Ανηφόριζα με το αυτοκίνητο την οδό Πάρνηθος στην Εκάλη –εκεί, ανάμεσα στα… χαμόσπιτα- όταν δίπλα, η σύζυγός μου πήρε ένα τηλεφώνημα από άπορη που συντηρεί ο σύλλογος «Αρωγή».
«Είμαι απελπισμένη –της είπε- επειδή ήρθε στο λογαριασμό της ΔΕΗ να πληρώσω συν 350 ευρώ»…
Η άτυχη, είχε τη "δυστυχία" να κληρονομήσει από τους γονείς της ένα υπόγειο στο Παγκράτι…
Κοιτάζοντας προς τα πάνω, στο λόφο της Πολιτείας, όπου βρίσκονται κατοικίες που μερικές διαθέτουν ιδιωτικά τελεφερίκ για να φτάσεις στην είσοδο τους, αναρωτήθηκα πόσα θα πρέπει εκείνοι να πληρώσουν «χαράτσι» μέσω ΔΕΗ. Όχι ότι έχει σημασία η αρχή της αναλογικότητας, αλλά μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, καθώς σκέφτηκα πως πάρα πολλοί από αυτούς τους εκλεκτούς συμπατριώτες μας θα την γλιτώσουν. Είτε επειδή έχουν περάσει όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία στην βιομηχανία τους, είτε επειδή τα έχουν σε Offshores, είτε τέλος πάντωv, κάποια νομότυπη απατεωνοδουλειά έχουν σκαρφιστεί…
Δέχομαι συνεχώς e-mails με ιστορίες καθημερινής τρέλας. Από πόσα κερδίζουν σήμερα οι βουλευτές, ως τον πρότερον… έντιμον βίον του σημερινού αντιπροέδρου μας και υπουργού οικονομικών. Για το πώς θα μπορούσαν να επιβιώσουν τα νοσοκομεία που κλείνουν, πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί ένα πράγματι δίκαιο φορολογικό σύστημα,πως είναι θα ήταν δυνατόν να αποφευχθεί η εφεδρεία των δημοσίων υπαλλήλων, τι αντίθετα πράγματα συμφέρουν από εκείνα που μας πλασάρουν καθημερινά οι κυβερνητικοί παράγοντες και τα παπαγαλάκια τους και τόσα άλλα. Ιδέες τεκμηριωμένες, αλλά που απευθύνονται σε ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα, και όχι υποταγμένους ή εκμισθωμένους να οδηγήσουν τη χώρα στην πλήρη υποδούλωση. Επειδή είπαμε, ουδέποτε ανεξάρτητοι.
Και πως ήταν δυνατόν μια χώρα χειροπόδαρα δεμένη από το ΝΑΤΟ και τους δανειστές μας να σηκώσει κεφάλι ανεξαρτησίας. Εδώ ο πρωθυπουργός, ως και το φιλαράκι του τον Καντάφι απρανήθηκε και απλόχερα έστειλε βοήθεια «νερομπλούτς» στη Λιβύη, για να αναπληρώσει τις καταστροφές στα υδραγωγεία που προκάλεσαν οι φιλάνθρωποι –«για τη Δημοκρατία ρε γαμώτο»- βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ.
Παρακολουθώντας τα δελτία ΜΗ ειδήσεων των τρομοκρατικών Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης, αναρωτήθηκα τι θα γινόταν αν έβγαινε ένα εναλλακτικό καθόλα ενημερωτικό δελτίο, το οποίο θα παρέλειπε παντελώς το άθλιο και αντιλαϊκό κυβερνητικό έργο όσο και την ποπουλίστικη προπαγάνδα της αντιπολίτευσης.Να περιείχε αποκλειστικά θέματα επιμορφωτικά, επιστημονικού ενδιαφέροντος, ταξιδιωτικά, ψυχαγωγικές ειδήσεις και αθλητικά που δεν έχουν σχέση με χρηματοπιστωτικές επενδύσεις… Μια περιήγηση στους πολιτιστικούς θησαυρούς μας. Με θεματολογία από το θέατρο, το βιβλίο –προς θεού όχι διθυράμβους για την αυτοκρατορία του Χόλυγουντ- για τον ατόφιο πολιτισμό. Τι θησαυρός για τα παιδιά μας, αν βέβαια, τους πέρναμε από μπροστά τους για λίγο τα λάπ-τοπς και τα πλέι στέισιον…Ή έστω τα καθοδηγούσαμε για τον πραγματικό πλούτο που κρύβει το Διδίκτυο, αν αποφύγεις τις παγίδες του.
Το δελτίο εκείνο λοιπόν θα παρουσίαζε, θεαματικότητα ΜΗΔΕΝ. Όχι βέβαια στην πραγματικότητα, αλλά επειδή έτσι επιβάλλουν οι άθλιες εταιρίες μετρήσεων τηλεθέασης άρρηκτα διαπλεκόμενες με τις διαφημιστικές εταιρίες.
Άλλωστε το μόνο μεπτό ήταν πως δεν έχει μπουρδελο-κουσκούς η ΕΤ 1 και γιαυτό την πάει για κλείσιμο ο Μόσιαλος, θαυμαστής και πειθήνιο όργανο των συμφερόντων των βαρόνων ιδιωτικών καναλιών με τα τούρκικα σήριαλς. Παρασιτικά ζουν τόσα χρόνια στην δημόσια συχνότητα οι βαρόνοι, ας τους κάνουμε δώρο άλλη μία.
Αυτά όμως ανήκουν όλα στη σφαίρα του εθνικού συμφέροντος. Και η λέξη εθνικό, έχει μπερδευτεί με το εθνικιστικό και βρήκαν ευκαιρία οι απάτριδες υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης να προσπαθήσουν να το σβήσουν απ’ τον χάρτη. Όπως προσπαθούν να σβήσουν από τον χάρτη την ιστορία επειδή έτυχε να κληρονομήσουμε αυτό που εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο θαυμάζουν. Κι αντί να παραμένουμε θεματοφύλακες ιδανικών, θέλουμε να μας μετατρέψουν σε χρεοκοπημένους εμποράκους που ξεπουλάνε το βιος για να επιβιώσουν. Είναι όμως μερικές στιγμές που κάποιος θα πρέπει να θυμηθεί τις Θερμοπύλες.
Είναι κρίμα να στερείς από έναν λαό και πόσο μάλλον από τους νέους, την υπερηφάνεια και τα οράματα για το μέλλον...
ΥΓ. Κάποτε, πότε θα κουρευόμουν ήταν απόφαση του πατέρα μου. Αργότερα, ήταν υπόθεση στρατιωτικής πειθαρχίας το κούρεμα με την ψιλή. Όταν αυτονομήθηκα, σταμάτησα να κουρεύομαι. Ώσπου η φύση είχε αντίθετη γνώμη και μ' άφησε με φωτοστέφανο καπουτσίνου. Από τότε ξεκαθαρίζω τα πράγματα μόνος μου. Να αποφασίζουν όμως, πόσο θα μας κουρέψουν άλλοι, είναι κάτι το ανυπόφορο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου