στην ερημιά του ερήμην...

Εγώ ο Νίκος


Εγώ η Μαρία


Εγώ ο Παύλος


δεν ψήφισα τον χερ ΡΑΪΧενμπαχ! Ούτε για πρωθυπουργό, ούτε για γκαουλάιτερ! ούτε για λόρδο προστάτη, ούτε για ύπατο αρμοστή.


Επίσης, ουδείς ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ που ψήφισε τον Παπανδρέου για πρωθυπουργό, δεν ψήφισε την Τρόικα για Αγία Τριάδα.


Ουδέποτε έδωσε ο ελληνικός λαός την εντολή στην κυρία Διαμαντοπούλου να αφήσει τους μαθητές χωρίς βιβλία, ούτε εξουσιοδότησαν οι πολίτες τον Μπενύτο να μάθει κούρεμα στου κασίδη το κεφάλι.


Η Ελλάδα σήμερα


στέκει μπροστά στα μάτια του κόσμου με σκυμμένο το κουρεμένο της κεφάλι, μια «τεμπέλα», μια «κλέφτρα», μια «διεφθαρμένη», διότι ως τέτοια τη διέσυρε και τη διαπόμπευσε ανά τας οδούς και τας ρύμας της οικουμένης ο ίδιος της ο Πρωθυπουργός.



Οταν η Δυτική Γερμανία το 1953 κούρευε το δικό της χρέος κατά 50% (ανάμεσα στους πιστωτές της ήταν τότε και η Ελλάδα) ουδείς την πήρε απ' τα μούτρα, ούτε ο Γερμανός Καγκελάριος ταπείνωσε τη χώρα του, ούτε λοιδορήθηκε από κανέναν η Γερμανία.


Αντιθέτως, με τις πλάτες των νικητών Αμερικανών και τον οβολό των νικητών Ελλήνων (που δεν απαιτούσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις) άρχισε να συντελείται το «γερμανικό θαύμα».


Και τι οβολό!


Δισεκατομμυρίων ευρώ σε σημερινές αξίες. Νόμιμες αποζημιώσεις, αναγνωρισμένες, σύννομες με το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες.


***


Σήμερα λοιπόν που η Ελλάδα στραγγαλίζεται από Γερμανούς κυρίως Τραπεζίτες (η Γερμανία κουμαντάρει τη χρηματοπιστωτική πολιτική της Ενωσης), αντιμέτωπη


με ένα εν πολλοίς παράνομο όργιο δανείων και με μια άκρως ύποπτη πολιτική Παπανδρέου που την οδήγησε στην αιχμαλωσία του ΔΝΤ, της Τρόικας,


αντί να ορθώσει το ανάστημά της


και να απαιτήσει πρώτον τις πολεμικές αποζημιώσεις και δεύτερον τον διεθνή έλεγχο νομιμότητας των δανείων της - ιδίως των πρόσφατων, όπως το Μνημόνιο


αφήνεται να ψυχορραγεί


στα χέρια μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων


που έχουν κουρελιάσει το Σύνταγμα της χώρας και στη συνέχεια παραδίδουν τον πλούτο της εμπράγματο και ανθρώπινο στους νέους κατακτητές. Λες και


η Ελλάδα έχασε πόλεμο.


Οι Ελληνες, οι παππούδες και οι πατεράδες μας, έχτισαν και ξανάχτισαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους αυτή τη χώρα πολλές φορές στη νεώτερη ιστορία της, ύστερα από πολέμους, καταστροφές, διχασμούς και πραξικοπήματα.


Κι εν τέλει κατάφεραν


να φτιάξουν μια χώρα που, παρά τις αδυναμίες της, μετείχε στο διεθνές σύστημα με κάποια αξιοπρέπεια, όχι της άρχουσας τάξης, όχι όλης τουλάχιστον, αλλά πάντως του λαού.


Ομως ο καπιταλισμός τη λαϊκή αξιοπρέπεια, όταν δεν μπορεί να την υπερασπισθεί ο λαός, την εκλαμβάνει ως αδυναμία και την τρώει.


Δεν πιάνεται κορόιδο το σύστημα. Οταν μυρίζεται κρέας για τα κανόνια, το στέλνει στα κανόνια. Οταν εκτιμά ότι μπορεί να


εγκαταστήσει Κουίσλινγκ σε μια χώρα, τους εγκαθιστά.


Σήμερα, επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940 θα ακούσω να μιλούν για πατριωτισμό οι επίγονοι των δωσιλόγων -ακροδεξιοί κι εθνικιστές


όσον επίσης θα ομιλεί για πατριωτισμό και το υποχείριο του ΡΑΪΧενμπαχ με τη θλιβερή του παρέα. «Βλάπτουν τη Συρία και οι δύο το ίδιο» (όπως άλλωστε μαζί Παπανδρέου - Καρατζαφέρης ψήφισαν και οι δύο το Μνημόνιο)- αυτό το «Σχέδιο Αναν» για την Ελλάδα.


Αλλά, ο εθνικισμός έχει τόση σχέση με τον πατριωτισμό, όσον ο ρατσισμός με τον ανθρωπισμό. Το ίδιο και η εθνική κυριαρχία έχει τόση σχέση με την πολιτική Παπανδρέου, όση η Τρόικα με την Μπουμπουλίνα.


Ομως σήμερα, συμπατριώτες, φίλοι, σύντροφοι, πολίτες ας γιορτάσουμε


διότι οι γιορτές στη μνήμη του παρελθόντος προοιωνίζονται τα τρόπαια του μέλλοντος.


Την ιστορία της Ελλάδας την έχουν γράψει όλα εκείνα τα ανθρωπάκια που αρίστευσαν στο καθήκον τους, απ' τους πρόσφυγες της Μικρασίας ώς τους γκασταρμπάιτερ στη Γερμανία, απ' τους «άγνωστους στρατιώτες» ώς τους αντάρτες - δεν θα χαθούμε,


καλύτεροι θα βγούμε απ' αυτόν τον αγώνα, πολλώ δε κάρρονες τα παιδιά μας...