Δήγματα γραφής: Ο ΣΔΟΕ με διαβάζει μήπως;

Ελλάς το μεγαλείο σου...


Προκειται για μια καθημερινή μέρα.. Μια εργάσιμη μέρα..
Μια Πέμπτη στην Θεσσαλονίκη.. Μια από τις Μεγάλες Πέμπτες της εξαθλίωσης του λαού και της ερήμωσης του τόπου..
Ή μήπως δεν είναι έτσι; Αν τα συμπεράσματά μας εξαχθούν από την φωτογραφία αποκλειστικά, τότε ναι. Ευημερούμε!

Δεν ζούμε σε καθεστώς κατοχής. Η ανεξαρτησία μας δεν έχει ακρωτηριαστεί. Η παιδεία μας χαίρει της εκτίμησης των μαθητών και η υγεία χαίρει άκρας υγείας και του πλήρους σεβασμού των ασθενών..

Οι μισθοί μας προστατεύονται από συλλογικές συμβάσεις με τον κατώτερο να υπερβαίνει τα 1500 ευρώ αν συμπεράνω από το βουνό των ανθισμένων καλαθιών στα πόδια του α(η)δού!
Επειδή το κάθε καλαθάκι τιμάται 15 ευρώ..

Τώρα τι να σας πω.. Πως πάνω και πέρα απ’ όλα μ’ ενόχλησε η μουσική αισθητική τους και όχι το όρος των ανθέων; Το γούστο τους; Μα αν δεν είχαν τις συγκεκριμένες πολιτιστικές επιλογες δεν θα εμφάνιζαν την άγνοια κινδύνου των πολιτικών τους επιλογών για να εναλλάσσονται στα εντός εκτός και επί τ' αυτά της εξουσίας οι ίδιοι ένοχοι και να παρουσιάζουν την εξής ταυτοπροσωπία.


Δικαστής και κατηγορούμενος το ίδιο πρόσωπο που εκλέγεται κατά κανόνα από τα εικονιζόμενα πρόσωπα.. Ένα προς ένα..


Ελλάς το μεγαλείο σου σωτηρία δεν θέλει. Ενταφιασμό απαιτεί όπως οι επιδημικοί ιοί γιατί κινδυνεύει να προσβληθεί από την βλακεία όλος ο πλανήτης..