Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Η κρυφή χαρά των ΝΕΩΝ..

Αυτό που θα είναι αύριο λειψό θα είναι οι σημαίες..


Από τον Ευγένιο Ανδρικόπουλο
Εχω κατ’ επανάληψη γράψει πως κομματικά δεν είμαι ενταγμένος ούτε στον διάβολο,
απλώς γιατί δεν διαθέτω την πολυτέλεια του χρόνου που θα μου παρείχε την δυνατότητα αυτή.
 
Αλλά πολιτικά όπως θα έχετε αντιληφθεί εμπεριέχομαι στον Ελληνικό κατάλογο των ονομάτων,
που σύμφωνα με την πολιτική γεωγραφία καταγράφονται ως αριστεροί.


Πολλώ δε μάλλον τώρα που η κυβέρνηση των δωσιλόγων μου πρόσθεσε στους χαρακτηρισμούς έντιμος και έξυπνος (η μετριοπάθεια) και το νεόπτωχος για να ενισχύσει την πολιτική μου θέση.


(όπως είπε και ο καραμανλής ο θείος, όταν κατά την πενταετία 1976-1981 κατηγορείτο για σοσιαλμανία, έντιμος έξυπνος και δεξιός δεν υφίσταται..)


Τι επιδιώκω για να επιβεβαιώσω την ευφυΐα μου; Την αριστερά φύλακα άγγελό μου προς το παρόν στην αξιωματική αντιπολίτευση.


Εξοργίζομαι έτσι όταν διαβάζω φυλλάδες που πυρπόλησε ο λαός κατά την ταραχώδη διετία 1965 –1967 όπως τα ΝΕΑ να ειρωνεύονται χυδαία έναν από τους δύο φορείς των πολιτικών μου ιδεών..



Για την πολιτική εκδήλωση του ΚΚΕ που αφορούσε την αποκατάσταση του Ζαχαριάδη, γράφουν:


«οι διοργανωτές περίμεναν περισσότερο κόσμο», «το μάρκας Πεζό καμιόνι που μετέφερε κόκκινες σημαίες είχε πολύ στοκ αδιάθετο στην καρότσα», «καμιά πενηνταριά νέες και νέοι πουλάνε τον "Ριζοσπάστη"» και ότι «στις 11 ακριβώς, όπως έχει προγραμματιστεί, η Αλέκα Παπαρήγα ανεβαίνει στην πρόχειρη εξέδρα και εκφωνεί από χειρογράφου ό,τι με αδημονία περιμένει το πλήθος (...)».


Δηλαδή το δηλητήριο που διοχετευόταν στην παρεγκεφαλίδα του αναγνώστη τους,
(αν υπάρχει αυτή σε αναγνώστες των ΝΕΩΝ)
ήταν η απόλυτη και εκατοντάχρονη μοναξιά -ενός Μαρκές- των οδοιπόρων της λαϊκής εξουσίας,
με ένα κόμμα μονολιθικό όπου αποκλειστικά η άποψη του ηγετικού του στελέχους ακούγεται από τα μικρόφωνα.


Να ενημερώσω εγώ την πυρπολημένη φυλλάδα πως σύμφωνα με τους Μπίσμαρκ, Λένιν, Μαρξ, Μοντεσκέ (το πνεύμα των νόμων) και άλλους ούκ έστιν αριθμός,
ότι οι ισχυρά οργανωμένες μειοψηφίες
(μηδέ εξαιρουμένης και αυτής των εργολάβων εφοπλιστών και τραπεζιτών που εκπροσωπεί)
είναι εκείνες που από καταβολής της ιστορίας της ανθρωπότητας την διαφεντεύουν και το μόνο προς συζήτηση θέμα είναι αυτό της καταγωγής τους.


Επειδή αυτή καταδεικνύει στο πλευρό τίνος τάσσονται. Κατόπιν αυτών θέλει η πουτάνα (η αστή γραφίδα των νέων) να κρυφτεί μα η χαρά της διαπίστωσης μιας λειψής συνάθροισης του αντίπαλου δέους δεν την αφήνει.


Να τους επιστήσω την προσοχή πως ο εφησυχασμός είναι ίδιον των ηλιθίων απλώς γιατί επί της κοινωνίας υπάρχουν ακόμη πεδία δισταγμού, άπλυτης μαύρης προπαγάνδας αλλά και κοινωνικής ανισομέρειας των αιφνιδιασμένων Ελλήνων, που τους κρατούν δέσμιους στην αδράνειά τους.


Όταν θα αφυπνιστούν αυτό που θα είναι λειψό θα είναι οι σημαίες! Για την τάξη τους δεν τίθεται θέμα.. Ήταν πάντα αλλά κανοναρχεί τις ζωές μας χάρις στην βλακεία της μάζας που δυστυχώς είναι ανίκητη.. 

(Ροδόπουλος -μακαριστός-  βουλευτής της ΕΡΕ: Η αστική τάξη διαθέτει ένα συμπαγές 40% που κατανέμεται ως εξής: Στον γνήσιο ορεσείβιο, τον αστό αναλφάβητο, τον νοικοκύρη μικροαστό και τον εν δυνάμει απατεώνα..)

Ιδού η τάξη σας κατά πως δήλωσε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στον Αμερικανό πρέσβη Πιουριφόϊ  "ιδού ο στρατός σας" δείχνοντάς του τον Ελληνικό στρατό..


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα έσκισες με τους ορισμούς, Ευγένιε!
Καλά κάνεις και υπενθυμίζεις αυτά που λησμονήσαμε.
Δυστυχώς, σήμερα είναι τόσο επίκαιρα όσο ποτέ.
Τα ποσοστά φοβάμαι όμως ότι σήμερα είναι δυσμενέστερα εις βάρος της αριστεράς.
Έχει γίνει ιδεολογικός πόλεμος με αποτελεσματικότερα όπλα μαζικής αποβλάκωσης από τότε μέχρι σήμερα.
Δ.Γ.

Ανώνυμος είπε...

Δημήτρη, Καλημέρα,

Τώρα άνοιξα τον ιστότοπο και διασταυρώθηκα κατά κυριολέξία με το σχόλιό σου.. Δεν είναι ορισμοί.. Είναι αφορισμοί των δυναστών μας που παραλλάσσονται κατά πως τους βολεύουν οι καιροί και τα συμφέροντά τους.. Εν προκειμένω εκφράσθηκαν κάποιοι εν βρασμώ ψυχής (καραμανλής γιατί τον κατηγορούσαν οι δικοί για σοσιαλμανία) κάποιοι εν ψυχρώ κατά την επιστημονική ανατομή της κοινωνίας (Ροδόπουλος) και κάποιοι σε εκδήλωση της ιδιοτελούς υποτέλειάς τους.. (Κανελλόπουλος).
Ε.Α.