Στα δύο η ζωή μας..
Καλημέρα μισή.. Κατά 50% υποτιμημένη. Το μέγεθος της φτώχειας αποτυπωμένο σε ένα αριθμό. Σε ένα ποσοστό. 50%.
Στην μέση το ψωμί, το γάλα, το κρέας, η ένδυση η υπόδηση, ο καφές όλα. Και πλέον αυτών να έχεις τον δωσίλογο νούμερο 172 ή νούμερο γενικώς, τον Καραγκιοζοκαρατζαφέρη, να σε χλευάζει από την κρατική τηλοψία την λειτουργία της οποίας έχεις χρεωθεί.
«Μάθαμε να ζούμε με δανεικά.
Μπορούμε να ζήσουμε σαν χώρα με αυτά τα οποία παράγουμε; Είναι μεγάλο και σημαντικό αυτό το ερώτημα.
Ισχυρίζομαι ότι είναι πάρα πολύ σκληρό. Αλλά, εν ανάγκη, θα χρειαστεί να γίνει και αυτό. Να μάθουμε να δουλεύουμε περισσότερο, αποδοτικότερα και παραγωγικότερα για να μπορέσουμε να ζήσουμε τα παιδιά μας.
Τώρα ζούμε τα παιδιά μας με δανεικά. Οταν τελειώσουν τα δανεικά, θα φθάσουμε στον γκρεμό. Γιατί δεν προετοιμάζουμε τον ελληνικό λαό;»... Σε άλλη του συνέντευξη (ΦΛΑΣ) πρόσθεσε: «'Η Ευρώπη και δουλεία ή μόνοι μας και φτώχεια».
Διερωτώμαι ποιος είναι ο πάτος της ξεφτίλας που φρενάρει τον απόγονο των ταγματαλητών.
Γιατί πολύ φοβάμαι πως δεν υπάρχει.
Αν υπήρχε δεν θα σου χρέωνε έναν λογαριασμό στην πρόκληση του οποίου ποτέ δεν συνέβαλες.
Αυτού και των ομοίων του είναι το χρέος. Εξ’ ολοκλήρου.
Στην κατοχή τους βρίσκεται ο αμύθητος πλούτος που παράχθηκε μια εικοσαετία τώρα από τον λαό για να διακινηθεί δια μέσου των off shores αφανώς προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της αλλοδαπής.
Ήταν αλλά και εξακολουθούν να είναι τόσο προκλητικοί ώστε του δάνειζαν και του δανείζουν αυτά που του χρωστούσαν.
Κι αυτά στο όριο. Στην λογική της βαλβίδας ασφαλείας. Για να μην εκραγεί και επαναστατήσει.
Ο λαός αλήτες δε χρωστά τίποτα και σε κανέναν. Και υπερβαίνει κάθε όριο ανοχής ο αγράμματος μοντελοπνίχτης και εκπρόσωπος της τάξης των κηφήνων να μας κουνά το δάχτυλο επιτιμητικά διατάσσοντάς μας να εργαστούμε εντατικότερα και αποδοτικότερα γιατί έλαβε το δικαίωμα πολιτικού λόγου δια μέσου της ψήφου ενός εσμού επίσης αναλφάβητων παρακρατικών και νονών του υποκόσμου…
Επειδή όσο κι αν ο λαός εργαστεί άσπρη μέρα δεν θα δει ακόμη και αν χιονίσει αφού και τότε θα τον κρατούν δέσμιο στην γαλέρα του να κωπηλατεί.
Το παραμύθι έλαβεν τέλος.
Αφού λοιπόν ήγγικεν η ώρα της δευτέρας παρουσίας την θέση του υπέρτατου κριτή να πάρει ο λαός. Κι όταν ξαποστείλει στο πυρ το εξώτερο την τεμπέλικη αριστοκρατία που εκατονταετίες τώρα του πίνει το αίμα από τον αυχένα του,
να πάρει τις τύχες στα χέρια του.
Και στο όνομα των παιδιών του να πλάσει μια κοινωνία άλλη εντός της οποίας αφέντης της ζωής του θα είναι αυτός..
Καλημέρα μισή.. Κατά 50% υποτιμημένη. Το μέγεθος της φτώχειας αποτυπωμένο σε ένα αριθμό. Σε ένα ποσοστό. 50%.
Στην μέση το ψωμί, το γάλα, το κρέας, η ένδυση η υπόδηση, ο καφές όλα. Και πλέον αυτών να έχεις τον δωσίλογο νούμερο 172 ή νούμερο γενικώς, τον Καραγκιοζοκαρατζαφέρη, να σε χλευάζει από την κρατική τηλοψία την λειτουργία της οποίας έχεις χρεωθεί. «Μάθαμε να ζούμε με δανεικά.
Μπορούμε να ζήσουμε σαν χώρα με αυτά τα οποία παράγουμε; Είναι μεγάλο και σημαντικό αυτό το ερώτημα.
Ισχυρίζομαι ότι είναι πάρα πολύ σκληρό. Αλλά, εν ανάγκη, θα χρειαστεί να γίνει και αυτό. Να μάθουμε να δουλεύουμε περισσότερο, αποδοτικότερα και παραγωγικότερα για να μπορέσουμε να ζήσουμε τα παιδιά μας.
Τώρα ζούμε τα παιδιά μας με δανεικά. Οταν τελειώσουν τα δανεικά, θα φθάσουμε στον γκρεμό. Γιατί δεν προετοιμάζουμε τον ελληνικό λαό;»... Σε άλλη του συνέντευξη (ΦΛΑΣ) πρόσθεσε: «'Η Ευρώπη και δουλεία ή μόνοι μας και φτώχεια».
Διερωτώμαι ποιος είναι ο πάτος της ξεφτίλας που φρενάρει τον απόγονο των ταγματαλητών.
Γιατί πολύ φοβάμαι πως δεν υπάρχει.
Αν υπήρχε δεν θα σου χρέωνε έναν λογαριασμό στην πρόκληση του οποίου ποτέ δεν συνέβαλες.
Αυτού και των ομοίων του είναι το χρέος. Εξ’ ολοκλήρου.
Στην κατοχή τους βρίσκεται ο αμύθητος πλούτος που παράχθηκε μια εικοσαετία τώρα από τον λαό για να διακινηθεί δια μέσου των off shores αφανώς προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της αλλοδαπής.
Ήταν αλλά και εξακολουθούν να είναι τόσο προκλητικοί ώστε του δάνειζαν και του δανείζουν αυτά που του χρωστούσαν.
Κι αυτά στο όριο. Στην λογική της βαλβίδας ασφαλείας. Για να μην εκραγεί και επαναστατήσει.
Ο λαός αλήτες δε χρωστά τίποτα και σε κανέναν. Και υπερβαίνει κάθε όριο ανοχής ο αγράμματος μοντελοπνίχτης και εκπρόσωπος της τάξης των κηφήνων να μας κουνά το δάχτυλο επιτιμητικά διατάσσοντάς μας να εργαστούμε εντατικότερα και αποδοτικότερα γιατί έλαβε το δικαίωμα πολιτικού λόγου δια μέσου της ψήφου ενός εσμού επίσης αναλφάβητων παρακρατικών και νονών του υποκόσμου…
Επειδή όσο κι αν ο λαός εργαστεί άσπρη μέρα δεν θα δει ακόμη και αν χιονίσει αφού και τότε θα τον κρατούν δέσμιο στην γαλέρα του να κωπηλατεί.
Το παραμύθι έλαβεν τέλος.
Αφού λοιπόν ήγγικεν η ώρα της δευτέρας παρουσίας την θέση του υπέρτατου κριτή να πάρει ο λαός. Κι όταν ξαποστείλει στο πυρ το εξώτερο την τεμπέλικη αριστοκρατία που εκατονταετίες τώρα του πίνει το αίμα από τον αυχένα του,
να πάρει τις τύχες στα χέρια του.
Και στο όνομα των παιδιών του να πλάσει μια κοινωνία άλλη εντός της οποίας αφέντης της ζωής του θα είναι αυτός..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου