ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Που λέτε, ο Alessio Rastani, ένας «παίκτης των αγορών», εμφανίστηκε προσφάτως σε εκπομπή του BBC για την Οικονομία.
Και άφησε άναυδους τους πάντες προβαίνοντας σε μια αποκαλυπτική ομολογία (αντιγράφουμε από την «Αυγή»): «Καταρρεύσεις τέτοιου είδους (π.χ. της Ευρωζώνης) είναι ευλογία για όσους παίκτες του χρηματιστηρίου ξέρουν να βγάζουν λεφτά από αυτές. Ο ίδιος πέφτει για ύπνο κάθε βράδυ και ονειρεύεται μια ακόμη ύφεση. Πρόσθεσε δε πως το τι κάνουν οι κυβερνήσεις δεν έχει τώρα καμία σημασία, γιατί δεν κυβερνούν τον κόσμο οι κυβερνήσεις αλλά οι διάφορες Γκόλντμαν Σακς»...
Στην αρχή κάποιοι νόμισαν ότι πρόκειται για προβοκατόρικο χάπενινγκ μιας γνωστής αντικαπιταλιστικής ομάδος. Αλλά όταν η ομάδα αυτή το διέψευσε, όλοι πείστηκαν ότι αυτός ο καπάτσος των αγορών λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Περιγράφει και αποδίδει μια ωμή και στυγνή πραγματικότητα. Την πραγματικότητα του καπιταλισμού... «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε», που λέει και ο Νίκος Μπογιόπουλος στο ευπώλητο βιβλίο του (εκδόσεις «Λιβάνη»). Μια στάση εδώ: ξεχωριστή περίπτωση ο Μπογιόπουλος. Νέας κοπής, εμπνευσμένος μαρξιστής. Με ζόρικη σκευή. Δυνατή πέννα, χιούμορ και δηκτικός σαρκασμός... Στο βιβλίο αυτό παραθέτει επιχειρήματα και στοιχεία. Δεν εκτοξεύει αφορισμούς. Διαβάζεις και μαθαίνεις. Μια έξοχη «απάντηση στους πραιτωριανούς των Μνημονίων» και στα ντελίβερι μπόις της καθεστωτικής προπαγάνδας... Και εκεί, στο δέλτα της αισιοδοξίας, ο Μπογιόπουλος συναντά τον εύψυχο Στέφαν Εσελ: «Το μήνυμά μου είναι απλό: μην εγκαταλείπετε ποτέ, μην είστε αδιάφοροι, μην πιστεύετε ποτέ ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν» *** Ε, άλλαξαν δραματικά τα πράγματα εδώ κάτω, κατέβηκαν χαμηλά τα σύννεφα και σφίξανε οι καρδιές των Ελλήνων. Αλλά, οποία έκπληξις για τους Γερμανούς συναδέλφους της Suddeutsche Zeitung: «Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στα καφέ που γελούν», διαπίστωσαν διαπορούντες... Τους έλυσε την απορία ο Εμπειρίκος μιλώντας για άλλα. Ας μας επιτραπεί η αυθαιρεσία: «Τι κι αν κατέρρευσαν ο θόλος και οι τοίχοι. Τι κι αν δεν υπάρχει πια ναός. Τώρα σκέπει αυτόν τον χώρον ο ουράνιος θόλος, ανώτερος, υψηλότερος από τον άλλον, ανώτερος, υψηλότερος και αδιάσειστος, γιομάτος αιωνιότητα και φως» *** Θαρσείν χρη...
Που λέτε, ο Alessio Rastani, ένας «παίκτης των αγορών», εμφανίστηκε προσφάτως σε εκπομπή του BBC για την Οικονομία.
Και άφησε άναυδους τους πάντες προβαίνοντας σε μια αποκαλυπτική ομολογία (αντιγράφουμε από την «Αυγή»): «Καταρρεύσεις τέτοιου είδους (π.χ. της Ευρωζώνης) είναι ευλογία για όσους παίκτες του χρηματιστηρίου ξέρουν να βγάζουν λεφτά από αυτές. Ο ίδιος πέφτει για ύπνο κάθε βράδυ και ονειρεύεται μια ακόμη ύφεση. Πρόσθεσε δε πως το τι κάνουν οι κυβερνήσεις δεν έχει τώρα καμία σημασία, γιατί δεν κυβερνούν τον κόσμο οι κυβερνήσεις αλλά οι διάφορες Γκόλντμαν Σακς»...
Στην αρχή κάποιοι νόμισαν ότι πρόκειται για προβοκατόρικο χάπενινγκ μιας γνωστής αντικαπιταλιστικής ομάδος. Αλλά όταν η ομάδα αυτή το διέψευσε, όλοι πείστηκαν ότι αυτός ο καπάτσος των αγορών λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Περιγράφει και αποδίδει μια ωμή και στυγνή πραγματικότητα. Την πραγματικότητα του καπιταλισμού... «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε», που λέει και ο Νίκος Μπογιόπουλος στο ευπώλητο βιβλίο του (εκδόσεις «Λιβάνη»). Μια στάση εδώ: ξεχωριστή περίπτωση ο Μπογιόπουλος. Νέας κοπής, εμπνευσμένος μαρξιστής. Με ζόρικη σκευή. Δυνατή πέννα, χιούμορ και δηκτικός σαρκασμός... Στο βιβλίο αυτό παραθέτει επιχειρήματα και στοιχεία. Δεν εκτοξεύει αφορισμούς. Διαβάζεις και μαθαίνεις. Μια έξοχη «απάντηση στους πραιτωριανούς των Μνημονίων» και στα ντελίβερι μπόις της καθεστωτικής προπαγάνδας... Και εκεί, στο δέλτα της αισιοδοξίας, ο Μπογιόπουλος συναντά τον εύψυχο Στέφαν Εσελ: «Το μήνυμά μου είναι απλό: μην εγκαταλείπετε ποτέ, μην είστε αδιάφοροι, μην πιστεύετε ποτέ ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν» *** Ε, άλλαξαν δραματικά τα πράγματα εδώ κάτω, κατέβηκαν χαμηλά τα σύννεφα και σφίξανε οι καρδιές των Ελλήνων. Αλλά, οποία έκπληξις για τους Γερμανούς συναδέλφους της Suddeutsche Zeitung: «Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στα καφέ που γελούν», διαπίστωσαν διαπορούντες... Τους έλυσε την απορία ο Εμπειρίκος μιλώντας για άλλα. Ας μας επιτραπεί η αυθαιρεσία: «Τι κι αν κατέρρευσαν ο θόλος και οι τοίχοι. Τι κι αν δεν υπάρχει πια ναός. Τώρα σκέπει αυτόν τον χώρον ο ουράνιος θόλος, ανώτερος, υψηλότερος από τον άλλον, ανώτερος, υψηλότερος και αδιάσειστος, γιομάτος αιωνιότητα και φως» *** Θαρσείν χρη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου