Κοινοβουλευτική δικτατορία ζητά το καζινοκαπιταλιστικό κεφάλαιο
Από τον Ευγένιο Ανδρικόπουλο
Άρχισαν οι παλιές γνωστές Γκοτζαμάνικες και φυσικά ανώνυμες παρεμβάσεις στις φυλλάδες στήριξης των τοκογλύφων κατακτητών και των εγχώριων δωσιλόγων τους.
Και συγκεκριμένα στην εξής μία: Στην καθημερινή φυλλάδα του μονοπύθμενου μαουνιέρη.
Παλιά η συνταγή μόνο που έχει ξινίσει και δεν τρώγεται το γεύμα.
«Μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου θα υπάρξει πληθώρα απεργιών. Υπάρχουν όμως και τα δικαιώματα των υπόλοιπων πολιτών, που δεν πρέπει να αγνοηθούν».
Το εξ’ ίσου παλιό και σταθερά ηλίθιο δόγμα της ελευθερίας που μας προκύπτει εκ θεού όπως η μοίρα.
Περιορίζεται στα σύνορα ενός εκάστου εξ’ ημών ανεξαρτήτως της έκτασής τους.
Εμείς έτσι, το 97% του πληθυσμού οφείλουμε να επιβιώσουμε με το 3% του παραγόμενου πλούτου και το 3% του πληθυσμού .. υποχρεούται εκ θεού ή εκ της περιούσιας φύσης του,
να επιβιώσει με το 97% του πλούτου που ωστόσο παράγεται από εμάς.
Πρόκειται περί αξιώματος που ο πεπερασμένος ανθρώπινος νους δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει πολλώ δε μάλλον να το θίξει!
Στην βάση αυτής της λογικής έτσι, ο αναγνώστης της μονοπύθμενης φυλλάδας,
(η ίδια η φυλλάδα αυτοπροσώπως δηλαδή)
προτείνει τα εξής:
«Αν οι απεργοί με τις ενέργειές τους,
καταπατούν τα δικαιώματα όλων των άλλων, θα πρέπει η πολιτεία να επεμβαίνει και να φρενάρει τις απεργιακές κινητοποιήσεις», «να ψηφίσει άμεσα νόμο που θα επιβάλλει αυστηρότατες ποινές (μεγάλα πρόστιμα, φυλακίσεις μη εξαγοράσιμες, απόλυση από την υπηρεσία, άρση της σύνταξης κλπ)».
Ηλίου φαεινότερο πως τρέμουν την αλληλεγγύη η οποία υπό αυτές τις συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας αναπτύσσεται ραγδαία μεταξύ όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Επειδή όλα πλήττονται.
Δεν υφίσταται ούτε μία Ελληνική οικογένεια που να μην υποφέρει από την επέλαση -των μαύρων τοκογλύφων και των εγχώριων δουλικών τους-
κατά των λαϊκών δικαιωμάτων στην μόρφωση,
την εργασία, την υγεία, τις μεταφορές, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες μηδέ εξαιρουμένου και του διαδικτύου, την στέγη και πέρα και πάνω απ’ όλα το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή σύνταξη.
Αν εξαιρεθούν αυτά πια είναι τα εναπομείναντα δικαιώματα που καίνε την μονοπύθμενη φυλλάδα;
Τα «δικαιώματα» των επιχειρηματιών και του κράτους να πουλούν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας,
να πουλούν τη μόρφωση, τη μετακίνηση των λαϊκών στρωμάτων,
να πουλούν όλες τις λαϊκές ανάγκες.
Μένει το «δικαίωμα» των επιχειρηματιών τύπου προβληματικών επιχειρήσεων να ανοιγοκλείνουν τα εργοστάσια, τα ξενοδοχεία, κάθε μονάδα παραγωγής ανάλογα με τα γούστα το συμφέρον τους κατά τα θαλασσοδάνεια που τους χορηγούνται.
Μένει το «δικαίωμα» του κράτους να «χαρατσώνει» τη λαϊκή οικογένεια, ώστε να σωθεί η αλητοελιτοκρατία,
μένει το «δικαίωμα» της διοίκησης της ΔΕΗ να αφήνει νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, το «δικαίωμα» των εφοπλιστών να ξεκόβουν νησιά από τα δρομολόγιά τους και να φτάνουν στα ύψη ενός αεροσκάφους τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια.
Κι ακριβώς επειδή οι κυβερνήσεις τα παραπάνω «δικαιώματα» υπηρετούν ως πιστά σκυλιά, δεν αποκλείεται να προκύψουν και τέτοιοι νόμοι. Για να πάρει σήμερα διακόσια χρόνια μετά σάρκα και οστά εκείνη η Μαρξιστική φράση που ως πριν από μερικά χρόνια μας ηχούσε κάπως παράξενα στ’ αυτιά.
«Πως νόμος είναι το δίκιο του εργάτη..» του εργαζόμενου γενικώς θα αποτολμούσα θρασύτατα μια διευκρίνιση εγώ..
Eandrik@otenet.gr
Από τον Ευγένιο Ανδρικόπουλο
Άρχισαν οι παλιές γνωστές Γκοτζαμάνικες και φυσικά ανώνυμες παρεμβάσεις στις φυλλάδες στήριξης των τοκογλύφων κατακτητών και των εγχώριων δωσιλόγων τους.
Και συγκεκριμένα στην εξής μία: Στην καθημερινή φυλλάδα του μονοπύθμενου μαουνιέρη. Παλιά η συνταγή μόνο που έχει ξινίσει και δεν τρώγεται το γεύμα.
«Μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου θα υπάρξει πληθώρα απεργιών. Υπάρχουν όμως και τα δικαιώματα των υπόλοιπων πολιτών, που δεν πρέπει να αγνοηθούν».
Το εξ’ ίσου παλιό και σταθερά ηλίθιο δόγμα της ελευθερίας που μας προκύπτει εκ θεού όπως η μοίρα.
Περιορίζεται στα σύνορα ενός εκάστου εξ’ ημών ανεξαρτήτως της έκτασής τους.
Εμείς έτσι, το 97% του πληθυσμού οφείλουμε να επιβιώσουμε με το 3% του παραγόμενου πλούτου και το 3% του πληθυσμού .. υποχρεούται εκ θεού ή εκ της περιούσιας φύσης του,
να επιβιώσει με το 97% του πλούτου που ωστόσο παράγεται από εμάς.
Πρόκειται περί αξιώματος που ο πεπερασμένος ανθρώπινος νους δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει πολλώ δε μάλλον να το θίξει!
Στην βάση αυτής της λογικής έτσι, ο αναγνώστης της μονοπύθμενης φυλλάδας,
(η ίδια η φυλλάδα αυτοπροσώπως δηλαδή)
προτείνει τα εξής:
«Αν οι απεργοί με τις ενέργειές τους,
καταπατούν τα δικαιώματα όλων των άλλων, θα πρέπει η πολιτεία να επεμβαίνει και να φρενάρει τις απεργιακές κινητοποιήσεις», «να ψηφίσει άμεσα νόμο που θα επιβάλλει αυστηρότατες ποινές (μεγάλα πρόστιμα, φυλακίσεις μη εξαγοράσιμες, απόλυση από την υπηρεσία, άρση της σύνταξης κλπ)».
Ηλίου φαεινότερο πως τρέμουν την αλληλεγγύη η οποία υπό αυτές τις συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας αναπτύσσεται ραγδαία μεταξύ όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Επειδή όλα πλήττονται.
Δεν υφίσταται ούτε μία Ελληνική οικογένεια που να μην υποφέρει από την επέλαση -των μαύρων τοκογλύφων και των εγχώριων δουλικών τους-
κατά των λαϊκών δικαιωμάτων στην μόρφωση,
την εργασία, την υγεία, τις μεταφορές, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες μηδέ εξαιρουμένου και του διαδικτύου, την στέγη και πέρα και πάνω απ’ όλα το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή σύνταξη.
Αν εξαιρεθούν αυτά πια είναι τα εναπομείναντα δικαιώματα που καίνε την μονοπύθμενη φυλλάδα;
Τα «δικαιώματα» των επιχειρηματιών και του κράτους να πουλούν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας,
να πουλούν τη μόρφωση, τη μετακίνηση των λαϊκών στρωμάτων,
να πουλούν όλες τις λαϊκές ανάγκες.
Μένει το «δικαίωμα» των επιχειρηματιών τύπου προβληματικών επιχειρήσεων να ανοιγοκλείνουν τα εργοστάσια, τα ξενοδοχεία, κάθε μονάδα παραγωγής ανάλογα με τα γούστα το συμφέρον τους κατά τα θαλασσοδάνεια που τους χορηγούνται.
Μένει το «δικαίωμα» του κράτους να «χαρατσώνει» τη λαϊκή οικογένεια, ώστε να σωθεί η αλητοελιτοκρατία,
μένει το «δικαίωμα» της διοίκησης της ΔΕΗ να αφήνει νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, το «δικαίωμα» των εφοπλιστών να ξεκόβουν νησιά από τα δρομολόγιά τους και να φτάνουν στα ύψη ενός αεροσκάφους τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια.
Κι ακριβώς επειδή οι κυβερνήσεις τα παραπάνω «δικαιώματα» υπηρετούν ως πιστά σκυλιά, δεν αποκλείεται να προκύψουν και τέτοιοι νόμοι. Για να πάρει σήμερα διακόσια χρόνια μετά σάρκα και οστά εκείνη η Μαρξιστική φράση που ως πριν από μερικά χρόνια μας ηχούσε κάπως παράξενα στ’ αυτιά.
«Πως νόμος είναι το δίκιο του εργάτη..» του εργαζόμενου γενικώς θα αποτολμούσα θρασύτατα μια διευκρίνιση εγώ..
Eandrik@otenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου