Αντιγραφή του συνήθους

Η ζοφερή πραγματικότητα  περιμένει τον Σαμαρά στη γωνία.

Γιάννης Τριάντης


Και όπως είναι γυμνός προγραμματικά και εντελώς απαράσκευος, θα καεί ως πρωθυπουργός πολύ γρήγορα... Λέγαμε επίσης ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» που θα ζητήσει δεν φαίνεται να έχει τύχη, εκτός και αν οι λαϊκές εκρήξεις στις κοινωνίες του Νότου φέρουν τα πάνω κάτω και αναγκάσουν τους πάτρωνες να βάλουν νερό στο κρασί τους *** Το νήμα από την αρχή: παίρνοντας το ρίσκο να καταγραφεί ως μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη -όπερ και συνέβη- ο Σαμαράς πήγε κόντρα στο Μνημόνιο. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και ενέγραψε υποθήκη αντιστάσεως, συμβατή με τη βοή και την οργή της κοινωνίας, και εξουδετέρωσε τον κίνδυνο απωλειών από ΛΑΟΣ και Ντόρα. Το μεγάλο όπλο που ανέσυρε στη συνέχεια ο Σαμαράς ήταν η «επαναδιαπραγμάτευση». Παράλληλα, συναινούσε προσεκτικά σε κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης (ιδιωτικοποιήσεις, Παιδεία κ.τ.λ.), έπαιρνε το μέρος κοινωνικών ομάδων χωρίς να λέει «ναι σε όλα» (ταξιτζήδες) και γενικώς έδινε διαπιστευτήρια καθεστωτικής νοοτροπίας και στοιχεία κόμματος που σιδερώνει το κοστούμι του εν όψει
εξουσίας. Αν θυμηθεί κανείς την αντιπολιτευτική πρακτική του Γ. Παπανδρέου -ένα όργιο λαϊκισμού και ευκολίας-, εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Σαμαράς ευνοείται από τη σύγκριση... Το θέμα είναι άλλο: έχει πρόγραμμα ο αρχηγός της Ν.Δ., πέρα από γενικούς άξονες (επαναδιαπραγμάτευση) και διακηρύξεις επί παντός; Ούτε κατά διάνοια... Το πρόγραμμά του αποτελεί αντιγραφή του συνήθους. Αναλυτικές περιγραφές, καίριες διαπιστώσεις και εκτεταμένες γενικότητες. Τίποτε συγκεκριμένο -δηλαδή επεξεργασμένο εις βάθος, κοστολογημένο και έτοιμο να υλοποιηθεί. Από τα πιο απλά ζητήματα γραφειοκρατίας μέχρι κομβικά θέματα, όπως είναι ο φορολογικός μηχανισμός, η υλοποιήσιμη πολιτική στα πεδία της γεωργίας και του τουρισμού και άλλα συναφή. Στο ενδιάμεσο, μπορεί να εντοπίσει κανείς εκατοντάδες ζητήματα που ταλαιπωρούν επί δεκαετίες την κοινωνία και αναζητούν λύση, χωρίς να χρειάζεται η συνδρομή της τρόικας ή του Γερμανού «επιβλέποντος»... Το διαχειριστικό σκέλος, ιδία σε καιρούς τέτοιας κρίσης, δεν είναι ήσσονος σημασίας. Ο Σαμαράς φαίνεται ότι το υποτιμά. Ισως να νομίζει, ως θεοσεβούμενος, ότι μπορεί να κάνει θαύματα. Και να περπατήσει επί των κυμάτων...