Πάρτο αλλιώς γιατί θα βρεις!
Να προσθέσω την δική μου
-αλλά γκρίζα- πινελιά στην εμφάνιση του Ολυμπιακού..
Πράγματι δικαιούτο την ισοπαλία, πιθανόν και την νίκη αν τον ήθελε η στρογγυλή θεά που με τα δικά της στιγμιαία τερτίπια,
ακυρώνει με το έτσι γουστάρω προσπάθειες μιάμισης ώρας.
Ωστόσο δεν επικαλύπτονται οι προπονητικές μαλακίες πάντα πίσω από την ειμαρμένη. Η αντικατάσταση του ταχύτατου, έντεχνου, αποδεδειγμένα απροσπέλαστου και κυρίως ψυχωμένου Αβραάμ Παπαδόπουλου από τον μετέωρο αδοκίμαστο και κυρίως φοβισμένο Μαρκάνο,
από καμιά τύχη δεν επιβλήθηκε.
Επιλογή τού κατά την άποψή μου υπερεκτιμημένου Βελβέρδε ήταν.
Επιπόλαια απόφαση που στην συνέχεια ο ίδιος επένδυσε δια μιας γελοίας δικαιολογίας για της δώσει διαστάσεις βλακείας.
«Θα μπορούσε να συνεννοούνταν καλλίτερα με τον Κοστάντζο που είναι κι αυτός Ισπανός» δήλωσε για να προκαλέσει γενική θυμηδία.
Προφανώς κανείς δεν του έχει ψιθυρίσει ότι εντός του γηπέδου μια γλώσσα αγωνιστική υπάρχει. Η ποδοσφαιρική.
Κι όποιος την αγνοεί από τ’ αυτί και στον δάσκαλο. Κατά προτίμηση τον Αλέφαντο.
Κατόπιν αυτού δεν αιφνιδιάστηκα από την ακατανόητη αντικατάσταση του παίκτη που αναστάτωνε εξακολουθητικά την αντίπαλη άμυνα, παρά το ότι τον παρέθεσε εκτός θέσης και φυσικά εκτός της επαφής του με την αντίπαλη εστία. ..
Του Μιραλάς..
Τρίτον, αυτό δεν αφορά τον προπονητή αλλά καθώς ακούω πως ο Κοστάντζο είναι επιλογή του Μαρινάκη μήπως να τον δηλώσει στην εφορία επειδή θα πρέπει να του καταβάλει Τέλος Ακίνητης Περιουσίας;
Δεν είναι γιατί μετέτρεψε την κλειστή του γωνία σε αψίδα θριάμβου της Άρσεναλ, αλλά γιατί κάθε που επιτίθονταν οι παίκτες της, θα πρέπει οι οπαδοί του θρύλου να περνούσαν εξακολουθητικά εμφράγματα.
Και τέλος εντάξει. Αντικαταστάτης του δεν βρέθηκε ολάκερο το καλοκαίρι. Αυτόν έχουμε μ’ αυτόν θα την βγάλουμε. Στον συνταξιούχο Ιμπαγάσα αναφέρομαι ο οποίος ωστόσο παίζει με το σφρίγος ενός δεκαοχτάχρονου.
Τον έσκασε τον άνθρωπο.
Από το 65 και μετά δεν υπήρχε κι ας γράφουν ότι θέλουν όσοι τη μπάλα την παίζουν με τα μάτια.
Μήπως αντί του Μιραλάς να αντικαθιστούσε αυτόν πριν ο άνθρωπος ζητούσε ράτζο από τον πάγκο; Δεν είναι το τανκ που λέγεται Χολέμπας ο οποίος ακόμη και όταν έχει σφυρίξει ο άρχων την λήξη του αγώνα τρέχει για ζέσταμα.. Ούτε ο αεικίνητος Τοροσίδης του οποίου και μόνο η παρουσία επιβάλλει τον σεβασμό στην πτέρυγα.
Είναι ακριβό το άθλημα Βαλβέρδε κι ακόμη ακριβότερος ο Ολυμπιακός που ασφαλώς δεν είναι Βιγιαρεάλ. Κάτι σαν γεωμετρία. Σαν ορχήστρα.. Όπως κι εκεί τα φάλτσα εξέχουν. Η μόνη διαφορά τους είναι πως στο ποδόσφαιρο πληγώνουν τα μάτια ενώ στην μουσική τ' αυτιά..
Πάρτο επομένως αλλιώς γιατί θα βρεις…
Να προσθέσω την δική μου
-αλλά γκρίζα- πινελιά στην εμφάνιση του Ολυμπιακού..
Πράγματι δικαιούτο την ισοπαλία, πιθανόν και την νίκη αν τον ήθελε η στρογγυλή θεά που με τα δικά της στιγμιαία τερτίπια, ακυρώνει με το έτσι γουστάρω προσπάθειες μιάμισης ώρας.
Ωστόσο δεν επικαλύπτονται οι προπονητικές μαλακίες πάντα πίσω από την ειμαρμένη. Η αντικατάσταση του ταχύτατου, έντεχνου, αποδεδειγμένα απροσπέλαστου και κυρίως ψυχωμένου Αβραάμ Παπαδόπουλου από τον μετέωρο αδοκίμαστο και κυρίως φοβισμένο Μαρκάνο,
από καμιά τύχη δεν επιβλήθηκε.
Επιλογή τού κατά την άποψή μου υπερεκτιμημένου Βελβέρδε ήταν.
Επιπόλαια απόφαση που στην συνέχεια ο ίδιος επένδυσε δια μιας γελοίας δικαιολογίας για της δώσει διαστάσεις βλακείας.
«Θα μπορούσε να συνεννοούνταν καλλίτερα με τον Κοστάντζο που είναι κι αυτός Ισπανός» δήλωσε για να προκαλέσει γενική θυμηδία.
Προφανώς κανείς δεν του έχει ψιθυρίσει ότι εντός του γηπέδου μια γλώσσα αγωνιστική υπάρχει. Η ποδοσφαιρική.
Κι όποιος την αγνοεί από τ’ αυτί και στον δάσκαλο. Κατά προτίμηση τον Αλέφαντο.
Κατόπιν αυτού δεν αιφνιδιάστηκα από την ακατανόητη αντικατάσταση του παίκτη που αναστάτωνε εξακολουθητικά την αντίπαλη άμυνα, παρά το ότι τον παρέθεσε εκτός θέσης και φυσικά εκτός της επαφής του με την αντίπαλη εστία. ..
Του Μιραλάς..
Τρίτον, αυτό δεν αφορά τον προπονητή αλλά καθώς ακούω πως ο Κοστάντζο είναι επιλογή του Μαρινάκη μήπως να τον δηλώσει στην εφορία επειδή θα πρέπει να του καταβάλει Τέλος Ακίνητης Περιουσίας;
Δεν είναι γιατί μετέτρεψε την κλειστή του γωνία σε αψίδα θριάμβου της Άρσεναλ, αλλά γιατί κάθε που επιτίθονταν οι παίκτες της, θα πρέπει οι οπαδοί του θρύλου να περνούσαν εξακολουθητικά εμφράγματα.
Και τέλος εντάξει. Αντικαταστάτης του δεν βρέθηκε ολάκερο το καλοκαίρι. Αυτόν έχουμε μ’ αυτόν θα την βγάλουμε. Στον συνταξιούχο Ιμπαγάσα αναφέρομαι ο οποίος ωστόσο παίζει με το σφρίγος ενός δεκαοχτάχρονου.
Τον έσκασε τον άνθρωπο.
Από το 65 και μετά δεν υπήρχε κι ας γράφουν ότι θέλουν όσοι τη μπάλα την παίζουν με τα μάτια.
Μήπως αντί του Μιραλάς να αντικαθιστούσε αυτόν πριν ο άνθρωπος ζητούσε ράτζο από τον πάγκο; Δεν είναι το τανκ που λέγεται Χολέμπας ο οποίος ακόμη και όταν έχει σφυρίξει ο άρχων την λήξη του αγώνα τρέχει για ζέσταμα.. Ούτε ο αεικίνητος Τοροσίδης του οποίου και μόνο η παρουσία επιβάλλει τον σεβασμό στην πτέρυγα.
Είναι ακριβό το άθλημα Βαλβέρδε κι ακόμη ακριβότερος ο Ολυμπιακός που ασφαλώς δεν είναι Βιγιαρεάλ. Κάτι σαν γεωμετρία. Σαν ορχήστρα.. Όπως κι εκεί τα φάλτσα εξέχουν. Η μόνη διαφορά τους είναι πως στο ποδόσφαιρο πληγώνουν τα μάτια ενώ στην μουσική τ' αυτιά..
Πάρτο επομένως αλλιώς γιατί θα βρεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου