Παράδειγμα προς αποφυγή για τους Τούρκους ο Μεσούτ Οζίλ
Του Παναγιώτη Τσόγκα
Ο Μεσούτ Οζίλ είναι ένας low-profile ποδοσφαιριστής, παρά το γεγονός ότι είναι ένας από τους galacticos της Ρεάλ Μαδρίτης.
Δεν προκαλεί τα media με την εξωαγωνιστική του συμπεριφορά και συνηθίζει να κάνει ήρεμα και συνηθισμένα πράγματα.
Με τη θρησκεία έχει ένα ελαφρύ… κόλλημα (μουσουλμάνος γαρ), αλλά σε καμία περίπτωση δεν δίνει αφορμή για σχόλια, πέραν της παρουσίας του εντός γηπέδου.
Παρά το γεγονός αυτό όμως, ο Μεσούτ Οζίλ έχει εξελιχθεί τον τελευταίο χρόνο σε ένα σύμβολο αφομοίωσης μεταναστών τουρκικής καταγωγής στο γερμανικό κράτος. Διόλου τυχαίο είναι το γεγονός, πως τον ποδοσφαιρικό αστέρα έχει βραβεύσει η Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αλλά και ΜΜΕ της Γερμανίας, ως το πλέον πετυχημένο παράδειγμα μετανάστη, ο οποίος εντάχθηκε πλήρως στην γερμανική κοινωνία και έχει αριστεύσει στον τομέα του.
Ίδια άποψη για τον Οζίλ, έχει και ο Πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξή του για τους Τούρκους μετανάστες στη Γερμανία, αφού στηλίτευσε την Μέρκελ, για τη συμπεριφορά του κράτους της προς τους συμπατριώτες του, εξήρε τον άσο της Ρεάλ Μαδρίτης, ως παράδειγμα επιτυχούς ένταξης στη γερμανική κοινωνία.
Μπορεί οι πολιτικοί και τα κράτη να κάνουν τα δικά τους… νταραβέρια, στην ψυχή όμως των Τούρκων μεταναστών στη Γερμανία, αλλά και του ίδιου του Οζίλ, τα πράγματα αποδείχθηκαν πιο σύνθετα. Όλα ξεκίνησαν περίπου ένα χρόνο πριν!
Στις 8 Οκτωβρίου 2010, η Γερμανία αντιμετώπιζε την Τουρκία στο Βερολίνο, στο πλαίσιο των προκριματικών του Euro 2012. Στο «Ολυμπιαστάντιον» από τους 74,244 θεατές, οι 25.000 (και κάτι παραπάνω) ήταν Τούρκοι μετανάστες.
Ο Οζίλ βρέθηκε στο επίκεντρο όλες τις προηγούμενες ημέρες. Στην Τουρκία υπήρξε παραλήρημα εθνικισμού. «Θα τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας;»,
«Δε θα θελήσει να παίξει κατά της Τουρκίας…»,
«Θα έρθει να φιλήσει τη σημαία μπροστά στους συμπατριώτες μας…»,
«Θα δηλώσει ότι είναι Τούρκος;» και άλλες πολλές ανόητες φήμες, είχαν κατακλύσει τα ΜΜΕ στην Τουρκία και την τουρκική κοινότητα στη Γερμανία.
Ο Οζίλ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Γκεζελκίρχεν, αν και οι πρόγονοί του ήρθαν από το Ζονγκουλντάκ της Τουρκίας, στις όχθες τις Μαύρης Θάλασσας. Ξαφνικά είδε το ένα μισό του εαυτού του, να έρχεται αντιμέτωπο με το άλλο μισό.
«Η Τουρκία είναι η χώρα των προγόνων μου, έχω πολλούς φίλους εκεί, που παρακολουθούν τις προσπάθειές μου και με στηρίζουν, αλλά εγώ αισθάνομαι Γερμανός και θα δώσω το 100% των δυνάμεών μου για να νικήσουμε.
Όταν ήμουν μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο μαζί με παιδιά από τον Λίβανο, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Αφρική, την Τουρκία.
Δεν αισθανόμουν ότι ανήκαμε σε διαφορετική χώρα πέραν της Γερμανίας», ήταν η δήλωσή του πριν το ματς και εκείνη τη στιγμή χιλιάδες «Γκρίζοι Λύκοι» έπαθαν… έμφραγμα.
Ήταν αδιανόητο γι’ αυτός να αμφισβητεί το τουρκικό του αίμα! Αν και ποτέ ο Οζίλ δεν έπραξε κάτι τέτοιο.
Η μπάλα ενώνει και δε χωρίζει τις παιδικές καρδιές και η απάντηση του Οζίλ ήταν ένα ηχηρό χαστούκι στον τουρκικό υπερεθνικισμό, ενώ παράλληλα θα έκανε τον… Χίτλερ να βγάζει αφρούς, αν άκουγε και έβλεπε από κάποια γωνίτσα.
Οι διεθνείς Τούρκοι Νούρι Σαχίν και Χαμίτ Άλντιντοπ, επίσης γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Γερμανία, διάλεξαν να εκπροσωπήσουν την Εθνική Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο και πέταξαν ουκ ολίγες «σπόντες» σε τουρκικά ΜΜΕ για την επιλογή του Οζίλ.
Στο γήπεδο, ο Οζίλ πέρασε τον δικό του «Γολγοθά», όπως και οι γονείς του. Ο χαφ της «βασίλισσας» αποδοκιμαζόταν έντονα σε κάθε επαφή του με την μπάλα από τους Τούρκους, ενώ στο 79’ όταν «έγραψε» το 2-0 για τη Γερμανία (τελικό σκορ 3-0 υπέρ των «πάντσερ»), έσκυψε στωικά το κεφάλι, πνιγμένος στις αγκαλιές των συμπαικτών του.
Ο πατέρας του Μουσταφά δάκρυσε. Αναμφίβολα ήταν δύσκολο. Σε αθλητικά και γερμανικά αθλητικά σάιτ τα comment Τούρκων εθνικιστών για τον Οζίλ, στην… καλύτερη τον χαρακτήριζαν προδότη.
Στις 7 Οκτωβρίου 2011 η Τουρκία φιλοξενεί αυτή τη φορά την Γερμανία στο «Türk Telekom Arena» της Κωνσταντινούπολης. Η συζήτηση για το αν πρέπει ή όχι να χρησιμοποιηθεί ο Οζίλ από τον Γιοακίμ Λεβ σε αυτή την αναμέτρηση και να υποστεί την εχθρική ατμόσφαιρα 53.000 Τούρκων, έχει «ανάψει» για τα καλά. Η εφημερίδα «Fanatik» σε ρεπορτάζ της αναφέρει ότι ο Μουσταφά Οζίλ θα επιθυμούσε να μην αγωνιστεί ο γιος του.
Στην πραγματικότητα η Γερμανική Πολιτεία έχει αναγάγει σαν σύμβολό της τον Οζίλ για να κρύψει τα τεράστια προβλήματα ενσωμάτωσης των περίπου 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων της, που είναι τουρκικής καταγωγής.
Σύμφωνα με τις στατιστικές, η ανεργία «καλπάζει» στην τουρκική κοινότητα της Γερμανίας, ενώ η εγκληματικότητα, η γκετοποίηση, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και η αποστροφή του τρόπου ζωής της γερμανικής κοινωνίας είναι προβλήματα που διογκώνονται σε συνοικίες των μεγάλων γερμανικών πόλεων όπου κατοικούνται κατά μεγάλο ποσοστό από Τούρκους μετανάστες.
Γι’ αυτό και η μετρ του… «κρύβω τα προβλήματα κάτω από τα χαλάκι», Άγκελα Μέρκελ χρησιμοποιεί ως παράδειγμα προς μίμηση τον Μεσούτ Οζίλ και άλλους πετυχημένους μετανάστες από την Τουρκία.
Σε λίγες ημέρες απομένει να δούμε αν στο «Türk Telekom Arena» θα επικρατήσει η εθνικιστική τάση ή η υπόκλιση στο ταλέντο ενός παιδιού, για τον οποίο ο Ζοζέ Μουρίνιο είπε: «Είναι Τούρκος στην ψυχή και Γερμανός στην νοοτροπία και ίσως γι’ αυτό είναι τόσο πετυχημένος».
Του Παναγιώτη Τσόγκα
Ο Μεσούτ Οζίλ είναι ένας low-profile ποδοσφαιριστής, παρά το γεγονός ότι είναι ένας από τους galacticos της Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν προκαλεί τα media με την εξωαγωνιστική του συμπεριφορά και συνηθίζει να κάνει ήρεμα και συνηθισμένα πράγματα.
Με τη θρησκεία έχει ένα ελαφρύ… κόλλημα (μουσουλμάνος γαρ), αλλά σε καμία περίπτωση δεν δίνει αφορμή για σχόλια, πέραν της παρουσίας του εντός γηπέδου.
Παρά το γεγονός αυτό όμως, ο Μεσούτ Οζίλ έχει εξελιχθεί τον τελευταίο χρόνο σε ένα σύμβολο αφομοίωσης μεταναστών τουρκικής καταγωγής στο γερμανικό κράτος. Διόλου τυχαίο είναι το γεγονός, πως τον ποδοσφαιρικό αστέρα έχει βραβεύσει η Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αλλά και ΜΜΕ της Γερμανίας, ως το πλέον πετυχημένο παράδειγμα μετανάστη, ο οποίος εντάχθηκε πλήρως στην γερμανική κοινωνία και έχει αριστεύσει στον τομέα του.
Ίδια άποψη για τον Οζίλ, έχει και ο Πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξή του για τους Τούρκους μετανάστες στη Γερμανία, αφού στηλίτευσε την Μέρκελ, για τη συμπεριφορά του κράτους της προς τους συμπατριώτες του, εξήρε τον άσο της Ρεάλ Μαδρίτης, ως παράδειγμα επιτυχούς ένταξης στη γερμανική κοινωνία.
Μπορεί οι πολιτικοί και τα κράτη να κάνουν τα δικά τους… νταραβέρια, στην ψυχή όμως των Τούρκων μεταναστών στη Γερμανία, αλλά και του ίδιου του Οζίλ, τα πράγματα αποδείχθηκαν πιο σύνθετα. Όλα ξεκίνησαν περίπου ένα χρόνο πριν!
Στις 8 Οκτωβρίου 2010, η Γερμανία αντιμετώπιζε την Τουρκία στο Βερολίνο, στο πλαίσιο των προκριματικών του Euro 2012. Στο «Ολυμπιαστάντιον» από τους 74,244 θεατές, οι 25.000 (και κάτι παραπάνω) ήταν Τούρκοι μετανάστες.
Ο Οζίλ βρέθηκε στο επίκεντρο όλες τις προηγούμενες ημέρες. Στην Τουρκία υπήρξε παραλήρημα εθνικισμού. «Θα τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας;»,
«Δε θα θελήσει να παίξει κατά της Τουρκίας…»,
«Θα έρθει να φιλήσει τη σημαία μπροστά στους συμπατριώτες μας…»,
«Θα δηλώσει ότι είναι Τούρκος;» και άλλες πολλές ανόητες φήμες, είχαν κατακλύσει τα ΜΜΕ στην Τουρκία και την τουρκική κοινότητα στη Γερμανία.
Ο Οζίλ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Γκεζελκίρχεν, αν και οι πρόγονοί του ήρθαν από το Ζονγκουλντάκ της Τουρκίας, στις όχθες τις Μαύρης Θάλασσας. Ξαφνικά είδε το ένα μισό του εαυτού του, να έρχεται αντιμέτωπο με το άλλο μισό.
«Η Τουρκία είναι η χώρα των προγόνων μου, έχω πολλούς φίλους εκεί, που παρακολουθούν τις προσπάθειές μου και με στηρίζουν, αλλά εγώ αισθάνομαι Γερμανός και θα δώσω το 100% των δυνάμεών μου για να νικήσουμε.
Όταν ήμουν μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο μαζί με παιδιά από τον Λίβανο, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Αφρική, την Τουρκία.
Δεν αισθανόμουν ότι ανήκαμε σε διαφορετική χώρα πέραν της Γερμανίας», ήταν η δήλωσή του πριν το ματς και εκείνη τη στιγμή χιλιάδες «Γκρίζοι Λύκοι» έπαθαν… έμφραγμα.
Ήταν αδιανόητο γι’ αυτός να αμφισβητεί το τουρκικό του αίμα! Αν και ποτέ ο Οζίλ δεν έπραξε κάτι τέτοιο.
Η μπάλα ενώνει και δε χωρίζει τις παιδικές καρδιές και η απάντηση του Οζίλ ήταν ένα ηχηρό χαστούκι στον τουρκικό υπερεθνικισμό, ενώ παράλληλα θα έκανε τον… Χίτλερ να βγάζει αφρούς, αν άκουγε και έβλεπε από κάποια γωνίτσα.
Οι διεθνείς Τούρκοι Νούρι Σαχίν και Χαμίτ Άλντιντοπ, επίσης γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Γερμανία, διάλεξαν να εκπροσωπήσουν την Εθνική Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο και πέταξαν ουκ ολίγες «σπόντες» σε τουρκικά ΜΜΕ για την επιλογή του Οζίλ.
Στο γήπεδο, ο Οζίλ πέρασε τον δικό του «Γολγοθά», όπως και οι γονείς του. Ο χαφ της «βασίλισσας» αποδοκιμαζόταν έντονα σε κάθε επαφή του με την μπάλα από τους Τούρκους, ενώ στο 79’ όταν «έγραψε» το 2-0 για τη Γερμανία (τελικό σκορ 3-0 υπέρ των «πάντσερ»), έσκυψε στωικά το κεφάλι, πνιγμένος στις αγκαλιές των συμπαικτών του.
Ο πατέρας του Μουσταφά δάκρυσε. Αναμφίβολα ήταν δύσκολο. Σε αθλητικά και γερμανικά αθλητικά σάιτ τα comment Τούρκων εθνικιστών για τον Οζίλ, στην… καλύτερη τον χαρακτήριζαν προδότη.
Στις 7 Οκτωβρίου 2011 η Τουρκία φιλοξενεί αυτή τη φορά την Γερμανία στο «Türk Telekom Arena» της Κωνσταντινούπολης. Η συζήτηση για το αν πρέπει ή όχι να χρησιμοποιηθεί ο Οζίλ από τον Γιοακίμ Λεβ σε αυτή την αναμέτρηση και να υποστεί την εχθρική ατμόσφαιρα 53.000 Τούρκων, έχει «ανάψει» για τα καλά. Η εφημερίδα «Fanatik» σε ρεπορτάζ της αναφέρει ότι ο Μουσταφά Οζίλ θα επιθυμούσε να μην αγωνιστεί ο γιος του.
Στην πραγματικότητα η Γερμανική Πολιτεία έχει αναγάγει σαν σύμβολό της τον Οζίλ για να κρύψει τα τεράστια προβλήματα ενσωμάτωσης των περίπου 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων της, που είναι τουρκικής καταγωγής.
Σύμφωνα με τις στατιστικές, η ανεργία «καλπάζει» στην τουρκική κοινότητα της Γερμανίας, ενώ η εγκληματικότητα, η γκετοποίηση, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και η αποστροφή του τρόπου ζωής της γερμανικής κοινωνίας είναι προβλήματα που διογκώνονται σε συνοικίες των μεγάλων γερμανικών πόλεων όπου κατοικούνται κατά μεγάλο ποσοστό από Τούρκους μετανάστες.
Γι’ αυτό και η μετρ του… «κρύβω τα προβλήματα κάτω από τα χαλάκι», Άγκελα Μέρκελ χρησιμοποιεί ως παράδειγμα προς μίμηση τον Μεσούτ Οζίλ και άλλους πετυχημένους μετανάστες από την Τουρκία.
Σε λίγες ημέρες απομένει να δούμε αν στο «Türk Telekom Arena» θα επικρατήσει η εθνικιστική τάση ή η υπόκλιση στο ταλέντο ενός παιδιού, για τον οποίο ο Ζοζέ Μουρίνιο είπε: «Είναι Τούρκος στην ψυχή και Γερμανός στην νοοτροπία και ίσως γι’ αυτό είναι τόσο πετυχημένος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου