«Στις 18 σοσιαλισμό»,
φώναζαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ στη συγκέντρωση του κόμματός τους στην πλατεία Συντάγματος,
πιστεύοντας ότι οι κάλπες της 17ης Νοεμβρίου του 1974 θα έβγαζαν το κόμμα τους στην κυβέρνηση και από την επόμενη μέρα θα ξεκινούσε ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της Ελλάδας.
Για να αποδειχτεί στην πράξη πως ο σοσιαλισμός ήταν είναι και θα είναι πολιτικό προϊόν επαναστατικών διαδικασιών..
Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ με την ιδρυτική του διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη,
κατάφερε να εκφράσει ένα πλατύ κίνημα πολιτών που μέχρι τότε ήταν στο περιθώριο της δημόσιας ζωής.
Χρειάστηκε να περιμένουν επτά χρόνια για να δουν τον Α. Παπανδρέου πρωθυπουργό..
Παρ’ όλ’ αυτά ο σοσιαλισμός ούτε το 1981 ούτε αργότερα ήρθε στο ραντεβού με τους ονειροπαρμένους θεμελιωτές του για να επιβεβαιωθεί πως ο σοσιαλισμός και το θαύμα πρέπει να τρέχουν στο αίμα σου..
Η λαϊκή εξουσία δεν χτίζεται με βαρύγδουπες εξαγγελίες ή ολιστικές αφηγήσεις αλλά με εμπράγματη συμμετοχή του λαού στην οικοδόμησή του.
Κάτι που φυσικά δεν έγινε παρά τα όσα Αισωπικά από την πρώτη στιγμή δήλωνε το μεγάλο του ατού-ο Ανδρέας Παπανδρέου- για το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και τον λαό στην εξουσία.
Άρχισαν έτσι πολλά από τα στελέχη του να δυστροπούν με πρώτο και καλλίτερο τον Μάκη Αρσένη
ο οποίος αφού οριοθέτησε ένα πολιτικό χώρο στ’ αριστερά του ΠΑΣΟΚ αποπειράθηκε ανεπιτυχώς την είσοδό του στην βουλή.
Ίσως και να του έβγαινε αν ο Ανδρέας Παπανδρέου δια της αστραφτερής του προσωπικότητάς δεν είχε καταγοητεύσει τον λαό που πλέον τον είχε παράφορα ερωτευθεί. (θαρρώ και ακόμη..)
Οι λόγοι ήταν πολλοί δηλαδή ο εξής ένας. Προέβη σε μια μικρή αναδιανομή του παραγόμενου αλλά και του εισαγόμενου πλούτου κι αυτό αρκούσε για μεγιστοποιήσει αυτός -ο λαός- τα όποια χαρίσματα του ηγέτη του.
Θυμάμαι για παράδειγμα –ήμουν παρών- σε ένα συνέδριο της ΠΑΣΕΓΕΣ στην Ζάκυνθο κατά την διάρκεια του οποίου θα αποφασιζόταν το μέλλον του πρώτου πακέτου από τα ΜΟΠ.
( Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα η επιτυχία για την παροχή των οποίων θα πρέπει να του αναγνωριστεί αποκλειστικά,
επειδή μόλις προ ολίγων ετών όταν ετέθη το ζήτημα της Ελληνικής επιβίωσης μεταξύ των Εοκικών Μεγαθηρίων, στον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον θείο,
είχε αφήσει άφωνους τους ακροατές του με τον χαρακτηριστικό του κυνισμό.
«Σκάστε και κολυμπήστε» )
Μάνα εξ ουρανών ήταν που όμως σπαταλήθηκε σε αντιπαραγωγικές επενδύσεις όπως η προσωπική βελτίωση του επιπέδου ζωής κυρίως της επαρχίας.
Γιατί προηγουμένως εκεί στην Ζάκυνθο το μοίρασε σε μια επίδειξη ανώφελης δημοκρατικής ευαισθησίας στους συνεταιριστές.
Όταν του το επισήμανα με ερωτηματικό φυσικά στο τέλος της πρότασής μου, η απάντησή του ήταν αφοπλιστική.
« Σε έναν λαό πεινασμένο για υλικά αγαθά αν του μιλήσεις για επένδυση θα σε ακούσει όπως ένας Κινέζος μια Ιταλική όπερα..»
Θυμάμαι την φράση του ακόμη γιατί πάντα δικαιολογούσε αληθοφανώς την σταδιακή του υπαναχώρηση από τις προεκλογικές του εξαγγελίες.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Οτι η δεξιά έχει μπει οριστικώς και αμετακλήτως στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας»; Οτι η χώρα θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ - το δίδυμο συνδικάτο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης;
Οτι θα φύγουν οι βάσεις του θανάτου;
Οτι θα γίνει πράξη το γενέθλιο τετράπτυχο «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατική διαδικασία»;
Ότι εξυγίανε το μεγαλύτερο σκάνδαλο της χώρας τις 128 προβληματικές με τα 428 δις δραχμές (αποπληθωρίστε το και θα τραβάτε τα μαλλιά της κεφαλής σας) επιτρέποντας
-σε όσους αλητοελιτοκράτες κατά την σιχαμερή περίοδο της Μητσοτακικής εποχής στο υπουργείο οικονομίας άρπαξαν τα θαλασσοδάνεια χτίζοντας τους Παρθενώνες της μίζας στις Σάπες της Κομοτηνής-
να ξεκοκαλίζουν το λαϊκό χρήμα στα Ελβετικά σαλέ;
Οτι θα αντικατασταθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής;
Οτι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση σημαίνει ο λαός στην εξουσία;
Οτι όλοι οι πολίτες θα συμμετέχουν σ' όλες τις αποφάσεις που θα παίρνονται δημοκρατικά; Ολα αυτά, και πολλά ακόμη, είναι ιστορία. Και ζητούμενα.
Εν τούτοις όσο ζούσε είχε καταστήσει το ΠΑΣΟΚ κυρίαρχο των πολιτικών πραγμάτων στον τόπο με τα παραδοσιακά τζάκια να στέκουν προσοχή μπροστά του.
( είχε τον αείμνηστο Λαμπράκη σε μιάμιση ώρα αναμονή στον προθάλαμο του γραφείου στην βουλή όταν η κινεζομαϊμού πήγαινε κάθε απόγευμα για να του κάνει την μπουγάδα!)..
Οι βαθιές τομές στο πολιτικό και νομικό σύστημα, ο εκδημοκρατισμός των θεσμών, οι παρεμβάσεις που βελτίωσαν την καθημερινότητα του μέσου Ελληνα και κυρίως η γενναιόδωρη κοινωνική πολιτική αλλά και ο ένοπλος τσαμπουκάς του 1987 κατά της Τουρκίας που ανέταξε το εθνικό φρόνημα των ελλήνων το κατέστησαν πρωταγωνιστή.
Στην αντίπερα όχθη το σκάνδαλο Κοσκωτά – που εξ ολοκλήρου ήταν στημένο απόδειξη ότι από τα 33 δις τα 30 βρέθηκαν επενδεδυμένα στα πιεστήρια της Παλλήνης που κατόπιν καταχράστηκαν από κοινού τρεις γνωστοί εκδότες-
η εμπέδωση της καθεστωτικής νοοτροπίας,
η διάχυση προς τα κάτω της λογικής της ήσσονος προσπάθειας και η ισοπεδωτική εξίσωση των πάντων προς τους πάντες
το αποκαθήλωσαν από την εξουσία, χωρίς πάντως να το οδηγήσουν σε αποσύνθεση.
Φρόντισαν γι' αυτό οι αντίπαλοί του, θυματοποιώντας τον αρχηγό του με την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο και συκοφαντώντας την παράταξη με το ισοπεδωτικό «έξω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ».
Η νίκη στις εκλογές του 1993 έφερε στην εξουσία έναν άλλο Α. Παπανδρέου.
Η δήλωσή του «Είτε θα αφανίσουμε το χρέος είτε θα μας αφανίσει» σηματοδότησε την αλλαγή πορείας η οποία ωστόσο του επιβλήθηκε από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις λαϊκές δημοκρατίες,
με συνέπεια ο πυλώνας του τρίτου δρόμου που στην ράχη του είχε συστήσει όλο το πολιτικό οικοδόμημά του να καταρρεύσει.
Δημοσιονομικά έτσι κατέστη συνετός και οριοθέτησε εξαιρετικά ρεαλιστική εξωτερική πολιτική δίχως ωστόσο να απεμπολεί τα εθνικά δίκαια. Το εμπάργκο κατά των Σκοπίων για παράδειγμα.
Βρήκε στα μέτρα του την στροφή αυτή η κινεζομαϊμού και ανέλαβε την αρχηγία το 1996 (με το μισό ΠΑΣΟΚ απέναντί του), πετυχαίνοντας:
Δια των μαγειρείων της Goldman Sacs τη καταστροφική συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση (τα θεμέλια επί της οποίας είχε θέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου ) και την ενεργό εμπλοκή της χώρας στη δημιουργία του πλέον απεχθούς ευρωπαϊκού προσώπου. .
Αυτό των αγορών οι οποίες στην Ευρωπαϊκή συνθήκη αναφέρονται 188 φορές αντιθέτως με τις κοινωνίες που δεν αναφέρονται ούτε μία, και το οποίο μας οδήγησε ως εδώ.
Ηταν η εποχή της μεγάλης ληστείας του χρηματιστηρίου, του συνταγματικού άρθρου 86 περί ευθύνης των υπουργών, της λεηλασίας των ολυμπιακών έργων και γενικώς των εργολάβων ή της «ισχυρής Ελλάδας», όπως διατυμπάνιζαν οι θιασώτες του πλέον άθλιου πολιτικού εγχειρήματος. Του εκδυγχρονισμού..
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, βρισκόταν ήδη πολλά χρόνια στην εξουσία. Κούρασε και κουράστηκε. Οσα καταλόγιζε στη δεξιά (διαφθορά, νεποτισμός, πελατειακά δίκτυα, αλαζονεία) ήταν ενσωματωμένα στην πρακτική του. Το δαχτυλίδι της διαδοχής πέρασε στον Γ. Παπανδρέου, αλλά η ήττα δεν ήταν δυνατόν να αποτραπεί. Το «κόλπο» με την εναλλαγή λειτούργησε το 1996, αλλά το 2004 η ιστορία δεν μπορούσε να επαναληφθεί.
«Γιώργο, άλλαξέ τα όλα». Μ' αυτό το σύνθημα-προτροπή υποδέχθηκαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ στη Χ. Τρικούπη τον Γ. Παπανδρέου το βράδυ των εκλογών του 2004, λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση του οδυνηρού αποτελέσματος. Ο πρόεδρος του κόμματος ανταποκρινόμενος στο πιεστικό κάλεσμα υποσχέθηκε αλλαγές παντού και μάλιστα σύντομα. Επτά χρόνια μετά, πράγματι, έχουν αλλάξει πολλά. Πρώτα πρώτα η έδρα του κόμματος, η οποία μεταφέρθηκε από το ιστορικό κτίριο της Χ. Τρικούπη στο μεταμοντέρνο της Ιπποκράτους.
Ωστόσο, ουδείς από τους συγκεντρωμένους εκείνη τη δύσκολη για το ΠΑΣΟΚ νύκτα φανταζόταν ότι θα έρχονταν τα πάνω κάτω και ότι ο γιος του ιδρυτή (σταθερό σημείο αναφοράς και σήμερα για τα μέλη και τους οπαδούς) θα ξεθεμελίωνε ό,τι είχε χτιστεί κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής περιόδου του ΠΑΣΟΚ.
Οπως επίσης ουδείς μπορούσε να διανοηθεί ότι θα έφτανε η μέρα που τα στελέχη του κόμματος θα φοβούνταν να κυκλοφορήσουν χωρίς προστασία στους δρόμους, όχι γιατί θα τους κυνηγούσε το κράτος της «επάρατης δεξιάς», αλλά οι ίδιοι οι πολίτες για να τους γιαουρτώσουν εξαιτίας της σκληρής λιτότητας και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους.
φώναζαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ στη συγκέντρωση του κόμματός τους στην πλατεία Συντάγματος,
πιστεύοντας ότι οι κάλπες της 17ης Νοεμβρίου του 1974 θα έβγαζαν το κόμμα τους στην κυβέρνηση και από την επόμενη μέρα θα ξεκινούσε ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της Ελλάδας.
Για να αποδειχτεί στην πράξη πως ο σοσιαλισμός ήταν είναι και θα είναι πολιτικό προϊόν επαναστατικών διαδικασιών..Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ με την ιδρυτική του διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη,
κατάφερε να εκφράσει ένα πλατύ κίνημα πολιτών που μέχρι τότε ήταν στο περιθώριο της δημόσιας ζωής.
Χρειάστηκε να περιμένουν επτά χρόνια για να δουν τον Α. Παπανδρέου πρωθυπουργό..
Παρ’ όλ’ αυτά ο σοσιαλισμός ούτε το 1981 ούτε αργότερα ήρθε στο ραντεβού με τους ονειροπαρμένους θεμελιωτές του για να επιβεβαιωθεί πως ο σοσιαλισμός και το θαύμα πρέπει να τρέχουν στο αίμα σου..
Η λαϊκή εξουσία δεν χτίζεται με βαρύγδουπες εξαγγελίες ή ολιστικές αφηγήσεις αλλά με εμπράγματη συμμετοχή του λαού στην οικοδόμησή του.
Κάτι που φυσικά δεν έγινε παρά τα όσα Αισωπικά από την πρώτη στιγμή δήλωνε το μεγάλο του ατού-ο Ανδρέας Παπανδρέου- για το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και τον λαό στην εξουσία.
Άρχισαν έτσι πολλά από τα στελέχη του να δυστροπούν με πρώτο και καλλίτερο τον Μάκη Αρσένη
ο οποίος αφού οριοθέτησε ένα πολιτικό χώρο στ’ αριστερά του ΠΑΣΟΚ αποπειράθηκε ανεπιτυχώς την είσοδό του στην βουλή.
Ίσως και να του έβγαινε αν ο Ανδρέας Παπανδρέου δια της αστραφτερής του προσωπικότητάς δεν είχε καταγοητεύσει τον λαό που πλέον τον είχε παράφορα ερωτευθεί. (θαρρώ και ακόμη..)
Οι λόγοι ήταν πολλοί δηλαδή ο εξής ένας. Προέβη σε μια μικρή αναδιανομή του παραγόμενου αλλά και του εισαγόμενου πλούτου κι αυτό αρκούσε για μεγιστοποιήσει αυτός -ο λαός- τα όποια χαρίσματα του ηγέτη του.
Θυμάμαι για παράδειγμα –ήμουν παρών- σε ένα συνέδριο της ΠΑΣΕΓΕΣ στην Ζάκυνθο κατά την διάρκεια του οποίου θα αποφασιζόταν το μέλλον του πρώτου πακέτου από τα ΜΟΠ.
( Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα η επιτυχία για την παροχή των οποίων θα πρέπει να του αναγνωριστεί αποκλειστικά,
επειδή μόλις προ ολίγων ετών όταν ετέθη το ζήτημα της Ελληνικής επιβίωσης μεταξύ των Εοκικών Μεγαθηρίων, στον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον θείο,
είχε αφήσει άφωνους τους ακροατές του με τον χαρακτηριστικό του κυνισμό.
«Σκάστε και κολυμπήστε» )
Μάνα εξ ουρανών ήταν που όμως σπαταλήθηκε σε αντιπαραγωγικές επενδύσεις όπως η προσωπική βελτίωση του επιπέδου ζωής κυρίως της επαρχίας.
Γιατί προηγουμένως εκεί στην Ζάκυνθο το μοίρασε σε μια επίδειξη ανώφελης δημοκρατικής ευαισθησίας στους συνεταιριστές.
Όταν του το επισήμανα με ερωτηματικό φυσικά στο τέλος της πρότασής μου, η απάντησή του ήταν αφοπλιστική.
« Σε έναν λαό πεινασμένο για υλικά αγαθά αν του μιλήσεις για επένδυση θα σε ακούσει όπως ένας Κινέζος μια Ιταλική όπερα..»
Θυμάμαι την φράση του ακόμη γιατί πάντα δικαιολογούσε αληθοφανώς την σταδιακή του υπαναχώρηση από τις προεκλογικές του εξαγγελίες.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Οτι η δεξιά έχει μπει οριστικώς και αμετακλήτως στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας»; Οτι η χώρα θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ - το δίδυμο συνδικάτο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης;
Οτι θα φύγουν οι βάσεις του θανάτου;
Οτι θα γίνει πράξη το γενέθλιο τετράπτυχο «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατική διαδικασία»;
Ότι εξυγίανε το μεγαλύτερο σκάνδαλο της χώρας τις 128 προβληματικές με τα 428 δις δραχμές (αποπληθωρίστε το και θα τραβάτε τα μαλλιά της κεφαλής σας) επιτρέποντας
-σε όσους αλητοελιτοκράτες κατά την σιχαμερή περίοδο της Μητσοτακικής εποχής στο υπουργείο οικονομίας άρπαξαν τα θαλασσοδάνεια χτίζοντας τους Παρθενώνες της μίζας στις Σάπες της Κομοτηνής-
να ξεκοκαλίζουν το λαϊκό χρήμα στα Ελβετικά σαλέ;
Οτι θα αντικατασταθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής;
Οτι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση σημαίνει ο λαός στην εξουσία;
Οτι όλοι οι πολίτες θα συμμετέχουν σ' όλες τις αποφάσεις που θα παίρνονται δημοκρατικά; Ολα αυτά, και πολλά ακόμη, είναι ιστορία. Και ζητούμενα. Εν τούτοις όσο ζούσε είχε καταστήσει το ΠΑΣΟΚ κυρίαρχο των πολιτικών πραγμάτων στον τόπο με τα παραδοσιακά τζάκια να στέκουν προσοχή μπροστά του.
( είχε τον αείμνηστο Λαμπράκη σε μιάμιση ώρα αναμονή στον προθάλαμο του γραφείου στην βουλή όταν η κινεζομαϊμού πήγαινε κάθε απόγευμα για να του κάνει την μπουγάδα!)..
Οι βαθιές τομές στο πολιτικό και νομικό σύστημα, ο εκδημοκρατισμός των θεσμών, οι παρεμβάσεις που βελτίωσαν την καθημερινότητα του μέσου Ελληνα και κυρίως η γενναιόδωρη κοινωνική πολιτική αλλά και ο ένοπλος τσαμπουκάς του 1987 κατά της Τουρκίας που ανέταξε το εθνικό φρόνημα των ελλήνων το κατέστησαν πρωταγωνιστή.
Στην αντίπερα όχθη το σκάνδαλο Κοσκωτά – που εξ ολοκλήρου ήταν στημένο απόδειξη ότι από τα 33 δις τα 30 βρέθηκαν επενδεδυμένα στα πιεστήρια της Παλλήνης που κατόπιν καταχράστηκαν από κοινού τρεις γνωστοί εκδότες-
η εμπέδωση της καθεστωτικής νοοτροπίας,
η διάχυση προς τα κάτω της λογικής της ήσσονος προσπάθειας και η ισοπεδωτική εξίσωση των πάντων προς τους πάντες
το αποκαθήλωσαν από την εξουσία, χωρίς πάντως να το οδηγήσουν σε αποσύνθεση.
Φρόντισαν γι' αυτό οι αντίπαλοί του, θυματοποιώντας τον αρχηγό του με την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο και συκοφαντώντας την παράταξη με το ισοπεδωτικό «έξω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ».
Η νίκη στις εκλογές του 1993 έφερε στην εξουσία έναν άλλο Α. Παπανδρέου.
Η δήλωσή του «Είτε θα αφανίσουμε το χρέος είτε θα μας αφανίσει» σηματοδότησε την αλλαγή πορείας η οποία ωστόσο του επιβλήθηκε από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις λαϊκές δημοκρατίες,
με συνέπεια ο πυλώνας του τρίτου δρόμου που στην ράχη του είχε συστήσει όλο το πολιτικό οικοδόμημά του να καταρρεύσει.
Δημοσιονομικά έτσι κατέστη συνετός και οριοθέτησε εξαιρετικά ρεαλιστική εξωτερική πολιτική δίχως ωστόσο να απεμπολεί τα εθνικά δίκαια. Το εμπάργκο κατά των Σκοπίων για παράδειγμα.
Βρήκε στα μέτρα του την στροφή αυτή η κινεζομαϊμού και ανέλαβε την αρχηγία το 1996 (με το μισό ΠΑΣΟΚ απέναντί του), πετυχαίνοντας:
Δια των μαγειρείων της Goldman Sacs τη καταστροφική συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση (τα θεμέλια επί της οποίας είχε θέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου ) και την ενεργό εμπλοκή της χώρας στη δημιουργία του πλέον απεχθούς ευρωπαϊκού προσώπου. .
Αυτό των αγορών οι οποίες στην Ευρωπαϊκή συνθήκη αναφέρονται 188 φορές αντιθέτως με τις κοινωνίες που δεν αναφέρονται ούτε μία, και το οποίο μας οδήγησε ως εδώ.
Ηταν η εποχή της μεγάλης ληστείας του χρηματιστηρίου, του συνταγματικού άρθρου 86 περί ευθύνης των υπουργών, της λεηλασίας των ολυμπιακών έργων και γενικώς των εργολάβων ή της «ισχυρής Ελλάδας», όπως διατυμπάνιζαν οι θιασώτες του πλέον άθλιου πολιτικού εγχειρήματος. Του εκδυγχρονισμού..
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, βρισκόταν ήδη πολλά χρόνια στην εξουσία. Κούρασε και κουράστηκε. Οσα καταλόγιζε στη δεξιά (διαφθορά, νεποτισμός, πελατειακά δίκτυα, αλαζονεία) ήταν ενσωματωμένα στην πρακτική του. Το δαχτυλίδι της διαδοχής πέρασε στον Γ. Παπανδρέου, αλλά η ήττα δεν ήταν δυνατόν να αποτραπεί. Το «κόλπο» με την εναλλαγή λειτούργησε το 1996, αλλά το 2004 η ιστορία δεν μπορούσε να επαναληφθεί.
«Γιώργο, άλλαξέ τα όλα». Μ' αυτό το σύνθημα-προτροπή υποδέχθηκαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ στη Χ. Τρικούπη τον Γ. Παπανδρέου το βράδυ των εκλογών του 2004, λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση του οδυνηρού αποτελέσματος. Ο πρόεδρος του κόμματος ανταποκρινόμενος στο πιεστικό κάλεσμα υποσχέθηκε αλλαγές παντού και μάλιστα σύντομα. Επτά χρόνια μετά, πράγματι, έχουν αλλάξει πολλά. Πρώτα πρώτα η έδρα του κόμματος, η οποία μεταφέρθηκε από το ιστορικό κτίριο της Χ. Τρικούπη στο μεταμοντέρνο της Ιπποκράτους.
Ωστόσο, ουδείς από τους συγκεντρωμένους εκείνη τη δύσκολη για το ΠΑΣΟΚ νύκτα φανταζόταν ότι θα έρχονταν τα πάνω κάτω και ότι ο γιος του ιδρυτή (σταθερό σημείο αναφοράς και σήμερα για τα μέλη και τους οπαδούς) θα ξεθεμελίωνε ό,τι είχε χτιστεί κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής περιόδου του ΠΑΣΟΚ.
Οπως επίσης ουδείς μπορούσε να διανοηθεί ότι θα έφτανε η μέρα που τα στελέχη του κόμματος θα φοβούνταν να κυκλοφορήσουν χωρίς προστασία στους δρόμους, όχι γιατί θα τους κυνηγούσε το κράτος της «επάρατης δεξιάς», αλλά οι ίδιοι οι πολίτες για να τους γιαουρτώσουν εξαιτίας της σκληρής λιτότητας και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου