ΤΕΚΝΟΝ ΒΡΟΥΤΕ: «Εφτασε, λοιπόν, και η στιγμή που η υπεύθυνη πολιτεία επισείει την απειλή της Αργεντινής για να κατατρομοκρατήσει - και ει δυνατόν να αποσυμπιέσει - την αφόρητα πια πιεσμένη κοινή γνώμη. Το είπε ανερυθρίαστα χθες ο υπουργός Οικονομίας (...) Διέφυγε συνειδητά από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό που μας εμφάνιζε στις δημόσιες παρεμβάσεις του περίπου ως τους μεγαλύτερους κοπρίτες της Ε.Ε., ότι ο λαός για τον οποίον τόσο απαξιωτικά αναφέρεται εργάζεται κατά μέσο όρο 2.000 ώρες τον χρόνο, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος αγγίζει τις 1.800 ώρες και ότι προ κρίσης, υπολειπόταν διαρκώς μισθολογικά από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).
ΤΟΜΠΟΛΑ: «Εκείνο που δεν χωνεύεται είναι το μέτρο της γενικής μείωσης του αφορολογήτου στα 5.000 ευρώ (...) Τιμωρεί κατά τρόπο βαρύ και άκομψο τους πιο ειλικρινείς φορολογούμενους, εκείνους που δεν κρύβουν και δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα, επειδή συλλαμβάνονται στην πηγή (...) το μέτρο είναι εξοργιστικό και άδικο πέρα ως πέρα. Οι μισθωτοί θα έχουν κάθε λόγο να αντιδράσουν» (στο ΒΗΜΑ).
ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ Η ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ: «Την εντύπωση της ακινησίας δίνει ακόμη και διά γυμνού
οφθαλμού η εφαρμογή του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων (...) παρουσιάζουν μηδενική εξέλιξη (...) υπάρχει άμεση ανάγκη να υλοποιηθεί έστω και μια σημαντική ιδιωτικοποίηση. Από μια και μόνο αποκρατικοποίηση θα μπορούσαν να καλυφθούν οι περικοπές που έγιναν με τα τελευταία μέτρα στις συντάξεις (...) Η αδράνεια στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων είναι επικίνδυνη» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).
ΨΑΧΝΕΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ: «Χωρίς αντίπαλο δέος. Δεν υπάρχει τέτοιο διεθνώς, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός έχει επικρατήσει σχεδόν παντού και η εναλλακτική πρόταση απουσιάζει. Σε πρόταση βιώσιμη και δημοκρατική αναφερόμαστε (...) αν εξαιρεθούν κάποιες σποραδικές φωνές αντίδρασης, οι οποίες δεν αντλούν τη δύναμή τους από μια συγκροτημένη έκφραση, δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Σε κανένα επίπεδο, ιδιαίτερα σ' εκείνο της Αριστεράς (...) οι φωνές της μοιάζουν αδιέξοδες (...) Πότε η Αριστερά στη χώρα μας ανταποκρίθηκε στις περιστάσεις; Αρα, γιατί να το κάνει τώρα; Αντί μιας μελετημένης και συγκροτημένης πρότασης για τη βαθιά κρίση, ακούμε μόνο κραυγές» (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).
ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ Η ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ: «Την εντύπωση της ακινησίας δίνει ακόμη και διά γυμνού
οφθαλμού η εφαρμογή του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων (...) παρουσιάζουν μηδενική εξέλιξη (...) υπάρχει άμεση ανάγκη να υλοποιηθεί έστω και μια σημαντική ιδιωτικοποίηση. Από μια και μόνο αποκρατικοποίηση θα μπορούσαν να καλυφθούν οι περικοπές που έγιναν με τα τελευταία μέτρα στις συντάξεις (...) Η αδράνεια στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων είναι επικίνδυνη» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).
ΨΑΧΝΕΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ: «Χωρίς αντίπαλο δέος. Δεν υπάρχει τέτοιο διεθνώς, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός έχει επικρατήσει σχεδόν παντού και η εναλλακτική πρόταση απουσιάζει. Σε πρόταση βιώσιμη και δημοκρατική αναφερόμαστε (...) αν εξαιρεθούν κάποιες σποραδικές φωνές αντίδρασης, οι οποίες δεν αντλούν τη δύναμή τους από μια συγκροτημένη έκφραση, δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Σε κανένα επίπεδο, ιδιαίτερα σ' εκείνο της Αριστεράς (...) οι φωνές της μοιάζουν αδιέξοδες (...) Πότε η Αριστερά στη χώρα μας ανταποκρίθηκε στις περιστάσεις; Αρα, γιατί να το κάνει τώρα; Αντί μιας μελετημένης και συγκροτημένης πρότασης για τη βαθιά κρίση, ακούμε μόνο κραυγές» (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου