Εξετάσεις στη συγκυβέρνηση

Με υποθηκευμένη στα όρια της αντισυνταγματικότητας


την εφαρμογή του, ο νόμος που σηματοδοτεί το «τέλος εποχής» για τη φυσιογνωμία του δημόσιου ΑΕΙ -καθώς καθιερώνει μοντέλο διοίκησης που δραστηριοποιεί τον ιδιωτικό τομέα στη λειτουργία του, 

Αννα Διαμαντοπούλου με βουλευτές.

καταργεί πλήρως το πανεπιστημιακό άσυλο και αποκλείει τους φοιτητές από την εκλογή των διοικήσεων των Ιδρυμάτων- πέρασε χθες στη Βουλή με διευρυμένη πλειοψηφία (ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΛΑΟΣ - ΔΗ.ΣΥ.), για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά.


 Το ζητούμενο της «εθνικής συνεννόησης» που ευαγγελίζονται ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. «έκλεισε», αποδίδοντας μήνυμα συγκυβέρνησης, όπως ακουγόταν έντονα χθες στους διαδρόμους της Βουλής, από τη 10λεπτη τηλεφωνική συνομιλία Παπανδρέου - Σαμαρά που μεσολάβησε κατά την εκπνοή της αντιπαράθεσης πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία. Προφανώς η διαβούλευση των
δύο αρχηγών κρίθηκε απαραίτητη, αφού από την αρχή της συζήτησης του επίμαχου νομοθετήματος στην Ολομέλεια η κοινοβουλευτική συμμαχία δεν φάνηκε να εξυπηρετείται από την υπουργό Παιδείας και τον εισηγητή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.


Οπισθοχώρηση


Από την οπισθοχώρηση της κυβέρνησης στην εκλογή του πρύτανη (το αρχικό κείμενο προέβλεπε το διορισμό του από το Συμβούλιο Διοίκησης), καθώς αποτέλεσε σημείο αιχμής της συναλλαγής των δύο αρχηγών, και από την απομάκρυνση της Νέας Δημοκρατίας από το έτερο, εκτός του θέματος του ασύλου, ζήτημα της διαπραγμάτευσης, τη συμβολική, έστω, διατήρηση της φοιτητικής συμμετοχής στην ανάδειξη των διοικήσεων συνάγεται πως:


* Ο πρωθυπουργός δεν επιβεβαίωσε εαυτόν, αφού δεν απέσεισε τη συμμετοχή του από τη διάβρωση του συστήματος που ο ίδιος κατήγγειλε μόλις το προηγούμενο βράδυ, όταν από το βήμα της Ολομέλειας υποστήριξε ότι εκτείνεται από το πολιτικο-οικονομικό πεδίο και στο χώρο των Πανεπιστημίων, μιλώντας για «αθέμιτες συναλλαγές», «φοιτητοπατέρες» και «εξαγορά συνειδήσεων».


* Η κυβέρνηση επιδίωξε τη «συνευθύνη» της ευρύτατης πλειοψηφίας στην πολιτική της βούληση, προκειμένου α) να μοιραστεί το κόστος της κατάργησης του ασύλου, β) να περιστείλει ενδεχομένως τις προθέσεις προσφυγών στη Δικαιοσύνη, που προοιωνίζονται οι αιτιάσεις αντισυνταγματικότητας στην εφαρμογή του νόμου.


Τις οποίες φαίνεται προς το παρόν να παραμερίζει, παρ' ότι προέρχονται από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, τον ευρύτερο χώρο της κοινοβουλευτικής Αριστεράς και έγκριτους συνταγματολόγους (Χρυσόγονος).


ΕΛΕΝΑ ΒΑΡΙΝΟΥ