«Εγώ απλώς την δουλειά μου κάνω!»
δήλωσε χθες το ανθυποδείγμα δημάρχου Αθήνας για να αποδείξει ότι:
Μια φορά δημόσιος υπάλληλος, (συνήγορος του πολίτη) για πάντα δημόσιος υπάλληλος.
Πιστός στον δημοσιουπαλληλικό κώδικα όπως αυτός εκφράζεται από την ολιγαρχία για την αυτοδιοίκηση, ή όπως η αλητοελιτοκρατία έχει βαφτίσει το τερατούργημα του Καλλικράτη,
δεν συγκινήθηκε ποτέ από τις χιλιάδες λαού οι οποίοι διαμόρφωσαν ένα κλίμα πολιτικών και κυρίως πολιτειακών διεκδικήσεων,
που κατά μια ευρεία έννοια παραπέμπει στον στρατηγό Μακρυγιάννη.
Αντιθέτως.
Παρέμεινε άκαμπτος, πιστός στα τοις κείνων ρήμασι, εκτελώντας κατά γράμμα ως πειθήνιο όργανο διαταγές των ΝΑΖΙ τοκογλύφων κατακτητών και των εγχώριων δοσιλόγων τους.
Τι φοβούνταν και εξακολουθούν; Πως τα τιτάνια κύματα της αγανάκτησης θα τους συμπαρασύρουν στο κοινωνικό τους έμπα και θα τους πνίξουν.
Γι αυτό περνούν κατά ριπές τα νομοσχέδια του λαϊκού αφανισμού μέσα στον Αύγουστο. Για να τα
βρει επιστρέφοντας από τις γλίσχρες διακοπές του ο λαός,
νόμους του κράτους.
Κάτι σαν να βρήκε τον ληστή μέσα στο σπίτι του ο οποίος επιπλέον τον απειλεί και με το όπλο του.
Η διαφορά τους εντοπίζεται στο ότι δια του όπλου του ο ληστής θα επιφέρει ίσο θάνατο με τον αριθμό των σφαιρών στην γεμιστήρα του,
ενώ ο νόμος,
(ως αυτοί που περιγράφονται σε προηγούμενες αναρτήσεις),
μοιάζει με βόμβα ναπάλμ.
Εξοντώνει πυρπολώντας ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Τα κλείστρα αυτών των κανών μάχονταν μήνες κυρίως τα κινήματα των συνδικάτων αλλά και οι αγανακτισμένοι να αφοπλίσουν δήμαρχε δούλε,
(τι σύμπτωση και τα δύο από Δ αρχίζουν)
που μέτρησες το πολιτικό σου μπόϊ από το ύψος της σκιάς σου.
Κι εσύ ο όχι μόνο ως χθες, αλλά νυν και αεί λακές της εξουσίας,
κάλεσες κατ΄ εντολή των Ελλήνων Πετέν τα μισθοφορικά στρατεύματα των ανδρεικέλων να τους διαλύσεις και να τους μαζέψεις κατόπιν ως σκουπίδια.
Για να τους απορρίψεις στις πολιτικές χωματερές από τις οποίες σε περιμάζεψαν.
Λησμόνησες κάτι όμως Καημένε και όχι Καμίνη.
Πως τα διαμάντια που μάζεψες είναι παντοτινά και η λάμψη τους είναι οι πολιτικές τους ιδέες. Που δεν σβήνουν.
Αν νομίζεις λοιπόν πως η Αθήνα συσκοτίστηκε από την προσωρινή τους απουσία, γελιέσαι.
Μας φωτίζουν οι ιδέες τους και θα είναι χιλιάδες αυτοί που θα τους αντικαταστήσουν έτσι ώστε το σκοτάδι που έφερες στην αιώνια πόλη να διαλυθεί.
δήλωσε χθες το ανθυποδείγμα δημάρχου Αθήνας για να αποδείξει ότι:
Μια φορά δημόσιος υπάλληλος, (συνήγορος του πολίτη) για πάντα δημόσιος υπάλληλος.
Πιστός στον δημοσιουπαλληλικό κώδικα όπως αυτός εκφράζεται από την ολιγαρχία για την αυτοδιοίκηση, ή όπως η αλητοελιτοκρατία έχει βαφτίσει το τερατούργημα του Καλλικράτη,
δεν συγκινήθηκε ποτέ από τις χιλιάδες λαού οι οποίοι διαμόρφωσαν ένα κλίμα πολιτικών και κυρίως πολιτειακών διεκδικήσεων,
που κατά μια ευρεία έννοια παραπέμπει στον στρατηγό Μακρυγιάννη.
Αντιθέτως.
Παρέμεινε άκαμπτος, πιστός στα τοις κείνων ρήμασι, εκτελώντας κατά γράμμα ως πειθήνιο όργανο διαταγές των ΝΑΖΙ τοκογλύφων κατακτητών και των εγχώριων δοσιλόγων τους.
Τι φοβούνταν και εξακολουθούν; Πως τα τιτάνια κύματα της αγανάκτησης θα τους συμπαρασύρουν στο κοινωνικό τους έμπα και θα τους πνίξουν.
Γι αυτό περνούν κατά ριπές τα νομοσχέδια του λαϊκού αφανισμού μέσα στον Αύγουστο. Για να τα
βρει επιστρέφοντας από τις γλίσχρες διακοπές του ο λαός,
νόμους του κράτους.
Κάτι σαν να βρήκε τον ληστή μέσα στο σπίτι του ο οποίος επιπλέον τον απειλεί και με το όπλο του.
Η διαφορά τους εντοπίζεται στο ότι δια του όπλου του ο ληστής θα επιφέρει ίσο θάνατο με τον αριθμό των σφαιρών στην γεμιστήρα του,
ενώ ο νόμος,
(ως αυτοί που περιγράφονται σε προηγούμενες αναρτήσεις),
μοιάζει με βόμβα ναπάλμ.
Εξοντώνει πυρπολώντας ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Τα κλείστρα αυτών των κανών μάχονταν μήνες κυρίως τα κινήματα των συνδικάτων αλλά και οι αγανακτισμένοι να αφοπλίσουν δήμαρχε δούλε,
(τι σύμπτωση και τα δύο από Δ αρχίζουν)
που μέτρησες το πολιτικό σου μπόϊ από το ύψος της σκιάς σου.
Κι εσύ ο όχι μόνο ως χθες, αλλά νυν και αεί λακές της εξουσίας,
κάλεσες κατ΄ εντολή των Ελλήνων Πετέν τα μισθοφορικά στρατεύματα των ανδρεικέλων να τους διαλύσεις και να τους μαζέψεις κατόπιν ως σκουπίδια.
Για να τους απορρίψεις στις πολιτικές χωματερές από τις οποίες σε περιμάζεψαν.
Λησμόνησες κάτι όμως Καημένε και όχι Καμίνη.
Πως τα διαμάντια που μάζεψες είναι παντοτινά και η λάμψη τους είναι οι πολιτικές τους ιδέες. Που δεν σβήνουν.
Αν νομίζεις λοιπόν πως η Αθήνα συσκοτίστηκε από την προσωρινή τους απουσία, γελιέσαι.
Μας φωτίζουν οι ιδέες τους και θα είναι χιλιάδες αυτοί που θα τους αντικαταστήσουν έτσι ώστε το σκοτάδι που έφερες στην αιώνια πόλη να διαλυθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου