Η βουή του κόσμου

Γιάννης Τριάντης


Η Κυριακή είχε τις πόρτες της κλειστές. Ανάμεσα στα κρέπια, ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Για τον Λεωνίδα Κύρκο


*** Αλλά, τι ευλογία η βουή του κόσμου όταν θολώνουν τ' απογεύματα και σκοτεινιάζει η σκέψη, αγκιστρωμένη στην κοινή μοίρα...
Βουή να είναι, κι ας είναι κι από τενεκέδες.
Από αλαζόνες ισχυρούς, από επηρμένους νικητές, από τσιράκια και δεδομένους... Ειδήσεις να τρέχουν, σαν το αίμα στις αρτηρίες, κι ας είναι γεμάτες λάσπες και ψέματα. Ν' ακούγεται ο σφυγμός του κόσμου.
Να σαλπίζει προσκλητήριο η τρομπέτα της ύπαρξης και να φωνάζεις «παρών»


*** Λοιπόν, αυτός ο Τσαρλς Μουρ είναι Εγγλέζος δημοσιογράφος, συντηρητικός, επίσημος βιογράφος της Θάτσερ, πιστός Καθολικός. Βγήκε, λοιπόν, στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ» κι άρχισε τους κεραυνούς, ως άλλος Δίας. Πήρε το ιδεολογικό του κάδρο και το 'κανε κομμάτια... Ποια ελευθερία; «Είναι μόνο η δική τους» (των πλουσίων). «Σχεδόν όλοι οι άλλοι εργάζονται τώρα πιο σκληρά και ζουν σε ανασφάλεια και λίγοι μόνο κολυμπούν στα πλούτη»... Η Δημοκρατία; Ενώ
«θα έπρεπε να υπηρετεί τον λαό, γεμίζει τις τσέπες των Τραπεζιτών, των βαρόνων των ΜΜΕ και των άλλων δισεκατομμυριούχων»... Η Παγκοσμιοποίηση; «Ενώ δεν θα έπρεπε να σημαίνει τίποτε περισσότερο από το ελεύθερο εμπόριο σε παγκόσμια κλίμακα», αυτή συνδέθηκε με το ότι «οι Τράπεζες κρατάνε το κέρδος από τις διεθνείς επιτυχίες τους για τον εαυτό τους, ενώ μοιράζουν τις ζημιές στους φορολογουμένους των διαφόρων κρατών»... Λέει κι άλλα αυτός ο Μουρ, υμνητικά για την Αριστερά. Αλλά βλέπω ήδη, υποβολέα, να καγχάζουν κάτι πεφυσιωμένοι και να λένε «ποιος είναι αυτός» και τα τοιαύτα. Κι έχουν δίκιο. Δύσκολα παραδέχονται τη μετάλλαξή τους. Ιδίως οι νέοι στοιχημένοι. (Τέλος πάντων, σ' ένα σημείωμα -του Κων. Καραλή, στην «Εποχή»- διαβάσαμε για τον Τσαρλς Μουρ)


*** Και ο Λουκούργος Καλλέργης στα μαύρα νερά του Αυγούστου.