Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου
Οι λέξεις μας χρεοκοπούν στην γλώσσα του «Τζέφρυ Τσαντ».
Οι έννοιές τους ξεφτιλίστηκαν τόσο που κατάντησαν δυσφήμιση των κουρελιών. Ο ήχος τους- ακόμη και ο ψιθυριστός- στο στόμα του κροταλίζει σαν απειλή.
Το ψέμα, ένα οποιοδήποτε ψέμα, φαντάζει αθώα φάρσα εμπρός στην εφιαλτική αλήθεια του περιεχομένου τους. Νιώθεις να σου κατεδαφίζονται όλες οι σταθερές. Αξίες μιας ζωής. Κληρονομικές, βιωμάτων, παιδείας.
Σου πιπιλίζουν οι Μακάο του το λήμμα «θρίαμβος» και ψηλαφίζεις το σώμα σου να βρεις την απώλεια. Το αιματηρό αντίτιμό του.
Ποιο από τα ζωτικά σου όργανα λείπει, αφού «ο Τζέφρυ Τσαντ» σε έχει βίαια μετατρέψει, σε ζωντανό δότη της διεθνούς και ντόπιας τραπεζικής αλητοελιτοκρατίας..
Είναι σατραπικά θρασύς. Μια μηχανή αφανισμού του λαού μας.
Μας πήρε όλα τα μέτρα που μετά βδελυγμίας αποκήρυττε για να οδηγήσει την χώρα δια μέσου ενός κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος σε αργό αλλά ασφαλή θάνατο!
Ποιος άλλος σοσιαλιστής θα μπορούσε να είναι τόσο στυγνά νεοφιλελεύθερος δίχως να τον δηλητηριάσει το σάλιο του;
Ουδείς αν εξαιρεθεί ο ενεχειριάσας σε «Αυτόν» το δαχτυλίδι των Ελλήνων Νιμπελούγκεν. Των Εκσυγχρονιστών της απόλυτης διαφθοράς.
Η Μεσιακή ρήση «ουαί υμίν φαρισαίοι υποκριταί» εξαερώνεται ως μη υπάρχουσα στον βόθρο των πολιτικών σκατών που ζυμώνονται εντός του κρανίου του.
Γι αυτό δεν την αντιλαμβάνεται ως προσβολή.
Υπερχείλισε ο βόθρος προ πολλού και η δυσοσμία του περιεχομένου του τείνει να μας πνίξει.
Σε αυτό στηρίζεται. Στην αναισθητοποίησή μας από την μπόχα της δράσης του. Και επελαύνει με τα Μνημόνια ανά χείρας. Πρώτο, δεύτερο, τρίτο. Με τους συνενόχους του (τους πατριδοκάπηλους της λεωφόρου Συγγρού και τα απορρίμματα της θυγατρός Εφιάλτη) να του κρατούν το ίσιο αλλά και τους υποδέλοιπους (πλην Σύριζα και ΚΚΕ) να ψηφίζουν «ναι σε όλα» εντός της αποπνικτικής αιθούσης που όλα εκποιούνται.
Κι όμως βαδίζει ακόμη. Τυχάρπαστος και ακκιζόμενος με τις κάμερες.
Δειλός με τις ΑΟΖ, αδίστακτος ωστόσο με τον fast track τεμαχισμό της Ελλάδας. Από το Ελληνικό ως το Άκρον Ταίναρο όπως γράφει και ο Στάθης.. Περίτρομος με τους Γιάνγκηδες και τους Φράνγκους αλλά νταής και άτεγκτος με τους γέροντες και την σύνταξή τους.
Ναι προχωρά ακόμη. Ανεμπόδιστος συναναστρέφεται τους διαπλεκόμενους εκσυγχρονιστές της χρηματιστηριακής αρπαχτής, τους φορείς των ΜΚΟ της οικογενείας του, τα καραμανλικά γατόνια της μίζας, τους τραπεζικούς λούστρους των swaps και των Τ-10 του Προβόπουλου τους εύκαμπτους στις δοσοληψίες δημοσιογράφους και τα fοor seasons golden boys.
Ναι τσαλαβουτά τροπαιούχος επί των λασπωμένων ερειπίων μιας 6% υφέσεως, ενός πληθωρισμού 5% μιας ανεργίας που από καιρού και επισήμως έχει υπερβεί το 17%, και ενός 25% υπερχρεωμένων άρα κατεστραμμένων νοικοκυριών.
Και πάνω και πέρα απ’ όλα. Καταμεσής μιας απελπισμένης νεολαίας και ημιθανών σχολείων. Αυτά είναι τα τρόπαια τού.. αλήτη και της πολιτικής του συμμορίας. Κι όμως. Ζώντας κάτω από τον ίδιο ουρανό αναπνέει ακόμη τον ίδιο αέρα με μας . Τον αγέρα που έχει μολύνει με την τοξική εκπνοή του.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr
Οι λέξεις μας χρεοκοπούν στην γλώσσα του «Τζέφρυ Τσαντ».
Οι έννοιές τους ξεφτιλίστηκαν τόσο που κατάντησαν δυσφήμιση των κουρελιών. Ο ήχος τους- ακόμη και ο ψιθυριστός- στο στόμα του κροταλίζει σαν απειλή.
Το ψέμα, ένα οποιοδήποτε ψέμα, φαντάζει αθώα φάρσα εμπρός στην εφιαλτική αλήθεια του περιεχομένου τους. Νιώθεις να σου κατεδαφίζονται όλες οι σταθερές. Αξίες μιας ζωής. Κληρονομικές, βιωμάτων, παιδείας.
Σου πιπιλίζουν οι Μακάο του το λήμμα «θρίαμβος» και ψηλαφίζεις το σώμα σου να βρεις την απώλεια. Το αιματηρό αντίτιμό του.
Ποιο από τα ζωτικά σου όργανα λείπει, αφού «ο Τζέφρυ Τσαντ» σε έχει βίαια μετατρέψει, σε ζωντανό δότη της διεθνούς και ντόπιας τραπεζικής αλητοελιτοκρατίας..
Είναι σατραπικά θρασύς. Μια μηχανή αφανισμού του λαού μας.
Μας πήρε όλα τα μέτρα που μετά βδελυγμίας αποκήρυττε για να οδηγήσει την χώρα δια μέσου ενός κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος σε αργό αλλά ασφαλή θάνατο!
Ποιος άλλος σοσιαλιστής θα μπορούσε να είναι τόσο στυγνά νεοφιλελεύθερος δίχως να τον δηλητηριάσει το σάλιο του;
Ουδείς αν εξαιρεθεί ο ενεχειριάσας σε «Αυτόν» το δαχτυλίδι των Ελλήνων Νιμπελούγκεν. Των Εκσυγχρονιστών της απόλυτης διαφθοράς.
Η Μεσιακή ρήση «ουαί υμίν φαρισαίοι υποκριταί» εξαερώνεται ως μη υπάρχουσα στον βόθρο των πολιτικών σκατών που ζυμώνονται εντός του κρανίου του.
Γι αυτό δεν την αντιλαμβάνεται ως προσβολή.
Υπερχείλισε ο βόθρος προ πολλού και η δυσοσμία του περιεχομένου του τείνει να μας πνίξει.
Σε αυτό στηρίζεται. Στην αναισθητοποίησή μας από την μπόχα της δράσης του. Και επελαύνει με τα Μνημόνια ανά χείρας. Πρώτο, δεύτερο, τρίτο. Με τους συνενόχους του (τους πατριδοκάπηλους της λεωφόρου Συγγρού και τα απορρίμματα της θυγατρός Εφιάλτη) να του κρατούν το ίσιο αλλά και τους υποδέλοιπους (πλην Σύριζα και ΚΚΕ) να ψηφίζουν «ναι σε όλα» εντός της αποπνικτικής αιθούσης που όλα εκποιούνται.
Κι όμως βαδίζει ακόμη. Τυχάρπαστος και ακκιζόμενος με τις κάμερες.
Δειλός με τις ΑΟΖ, αδίστακτος ωστόσο με τον fast track τεμαχισμό της Ελλάδας. Από το Ελληνικό ως το Άκρον Ταίναρο όπως γράφει και ο Στάθης.. Περίτρομος με τους Γιάνγκηδες και τους Φράνγκους αλλά νταής και άτεγκτος με τους γέροντες και την σύνταξή τους.
Ναι προχωρά ακόμη. Ανεμπόδιστος συναναστρέφεται τους διαπλεκόμενους εκσυγχρονιστές της χρηματιστηριακής αρπαχτής, τους φορείς των ΜΚΟ της οικογενείας του, τα καραμανλικά γατόνια της μίζας, τους τραπεζικούς λούστρους των swaps και των Τ-10 του Προβόπουλου τους εύκαμπτους στις δοσοληψίες δημοσιογράφους και τα fοor seasons golden boys.
Ναι τσαλαβουτά τροπαιούχος επί των λασπωμένων ερειπίων μιας 6% υφέσεως, ενός πληθωρισμού 5% μιας ανεργίας που από καιρού και επισήμως έχει υπερβεί το 17%, και ενός 25% υπερχρεωμένων άρα κατεστραμμένων νοικοκυριών.
Και πάνω και πέρα απ’ όλα. Καταμεσής μιας απελπισμένης νεολαίας και ημιθανών σχολείων. Αυτά είναι τα τρόπαια τού.. αλήτη και της πολιτικής του συμμορίας. Κι όμως. Ζώντας κάτω από τον ίδιο ουρανό αναπνέει ακόμη τον ίδιο αέρα με μας . Τον αγέρα που έχει μολύνει με την τοξική εκπνοή του.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου