«Να μην οδηγηθούμε σε φαινόμενα οχλαγωγίας»
Τουλάχιστον αυτή είναι ειλικρινής.
Ίσως ωμά, ίσως κυνικά ίσως αποτρόπαια αλλά κανείς δεν είναι σε θέση να την αμφισβητήσει όταν απογυμνώνει την πεμπτουσία της νομοθεσίας δια της οποίας βάλλει το καθεστώς κατά του λαού ως οι Ισπανοί κονγκισταδόρ εξαφάνισαν δια της τεχνολογικής τους υπεροπλίας τους Ατζέκους..
Έτσι όταν δηλώνει πως «κανείς δεν νομιμοποιείται να μην εφαρμόζει ψηφισμένη από τη Βουλή νομοθεσία» είναι αρκούντως αποκαλυπτική για τον ρόλο μιας εκ των τριών εξουσιών.
Ολοι έχουμε ευθύνη για τη σημερινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, παραδέχεται, παραδέχθηκε ακολουθώντας το ευφυές πρότυπο Πάγκαλου στην «Κ.Ε.» η πρώην υπουργός Παιδείας και νυν επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Μαριέττα Γιαννάκου.
Η ίδια αποφεύγει να σχολιάσει την κριτική που δέχεται ο Αντ. Σαμαράς από τους ευρωπαίους εταίρους προφανώς γνωρίζοντας άριστα πως είναι θεατρική. (και το ξέρει σας βεβαιώ) Περιορίζεται να την αποδώσει σε λόγους προπαγάνδας.
Ασκεί όμως ακατανόητα εντονότατη κριτική στο νομοσχέδιο της νυν υπουργού Παιδείας, Αννας Διαμαντοπούλου, για τα ΑΕΙ, γιατί παρά ταύτα καλεί και τους πρυτάνεις να υποταχθούν, εφόσον ψηφιστεί καταλήγει με την αλαζονεία του εκ του ασφαλούς καταθέτοντος μάρτυρα αφού γνωρίζει καλά ότι θα ψηφιστεί. Τέλος, συναρτά το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών από τις διεθνείς
εξελίξεις σε συνδυασμό με την κυβερνητική αβελτηρία.
Εχω επανειλημμένως επισημάνει ότι αποτελεί επικοινωνιακό τέχνασμα της κυβέρνησης η παρουσίαση των ήδη νομοθετημένων ρυθμίσεων κατά την περίοδο 2004-2007 σχετικά με την αξιολόγηση, τη διεθνοποίηση, την κοινωνική λογοδοσία, τους τετραετείς προγραμματισμούς και την αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ, ομολογεί ευθαρσώς και ευθέως την δική της συμμετοχή στο εκπαιδευτικό ανοσιούργημα του υπερκτιμημένου ταγιέρ αλλά και την πλήρη ταύτιση θέσεων μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων.
Αυτό που υποκρύπτει η πρωτοβουλία της κυβέρνησης είναι η μετάθεση της ευθύνης από το κράτος στα ΑΕΙ για τη χρηματοδότηση της πανεπιστημιακής έρευνας και διδασκαλίας.
Ασφαλώς, πρέπει να γίνει εξορθολογισμός στη διαχείριση των δημόσιων πόρων, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εκπαίδευση αποτελεί ισχυρό μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας και παροχής δυνατοτήτων, ιδιαιτέρως για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.
Να σας το μεταφράσω σε απλά ελληνικά. Δηλώνει πως το υπουργείο παραπαιδείας υπερέβη σήμερα ακόμη και αυτά τα δικά της εσκαμμένα με συνέπεια να πλήττονται βαριά τα λαϊκά στρώματα από τα οποία αντλούνται οι ψήφοι της ύπαρξής τους. Περισσότερο κομψά συμβουλεύει το υπερκτιμημένο ταγιέρ ίσως να μην έβλαπτε τόσο σοβαρά την υγεία μας!
Και καταλήγει:
Πρωταρχικής σημασίας είναι να εφαρμόζει το υπουργείο την υφιστάμενη νομοθεσία, αντί να παρανομεί εκ συστήματος. Το κράτος έχει συνέχεια και πρέπει να έχει αξιοπιστία στην εφαρμογή των κανόνων. Για παράδειγμα, το υπουργείο αρνείται να εφαρμόσει τους τετραετείς προγραμματισμούς που συνάφθηκαν μεταξύ ΑΕΙ και Πολιτείας το 2009 σχετικά με τη χρηματοδότηση υποδομών, τις λειτουργικές δαπάνες και το προσωπικό. Ακόμη, η κυβέρνηση σήμερα δεν έχει ανακοινώσει το ύψος της χρηματοδότησης των ΑΕΙ για το επόμενο διάστημα, γεγονός που προκαλεί εύλογες ανησυχίες. Από την άλλη πλευρά, την περίοδο 2004-2007 οι νομοθετικές μας πρωτοβουλίες υποστηρίχθηκαν από μια ισχυρή συμμαχία υπέρ των αλλαγών στο εσωτερικό της ακαδημαϊκής κοινότητας, ενώ η κυβέρνηση στερείται μιας ανάλογης υποστήριξης.
Οταν οι πολιτικοί απαιτούν από τους άλλους την εφαρμογή των νόμων, οφείλουν οι ίδιοι πρώτα απ' όλα να σέβονται τη συνταγματική και νομοθετική τάξη της χώρας, και πάντως κανείς δεν νομιμοποιείται να μην εφαρμόζει ψηφισμένη από τη Βουλή των Ελλήνων νομοθεσία. Οι συμπεριφορές αυτές, απ' όπου και αν προέρχονται, υπονομεύουν τη Δημοκρατία με βαρύτατες συνέπειες για το μέλλον της χώρας.
Το ότι η Ελλάς διάγει εδώ και καιρό υπό καθεστώς τοκογλυφικής κατοχής και ότι και με την δική της συμμετοχή έχει κατά συρροή και εξακολούθηση παραβιαστεί το Σύνταγμα της χώρας άρα βρίσκεται ήδη εν ισχύ το άρθρο 120 παράγραφος 4 του συντάγματος, είναι κάτι το οποίο προσπερνά ως θεμιτή κοινωνική..ακινησία!
Τουλάχιστον αυτή είναι ειλικρινής.
Ίσως ωμά, ίσως κυνικά ίσως αποτρόπαια αλλά κανείς δεν είναι σε θέση να την αμφισβητήσει όταν απογυμνώνει την πεμπτουσία της νομοθεσίας δια της οποίας βάλλει το καθεστώς κατά του λαού ως οι Ισπανοί κονγκισταδόρ εξαφάνισαν δια της τεχνολογικής τους υπεροπλίας τους Ατζέκους..
Έτσι όταν δηλώνει πως «κανείς δεν νομιμοποιείται να μην εφαρμόζει ψηφισμένη από τη Βουλή νομοθεσία» είναι αρκούντως αποκαλυπτική για τον ρόλο μιας εκ των τριών εξουσιών.
Ολοι έχουμε ευθύνη για τη σημερινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, παραδέχεται, παραδέχθηκε ακολουθώντας το ευφυές πρότυπο Πάγκαλου στην «Κ.Ε.» η πρώην υπουργός Παιδείας και νυν επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Μαριέττα Γιαννάκου.
Η ίδια αποφεύγει να σχολιάσει την κριτική που δέχεται ο Αντ. Σαμαράς από τους ευρωπαίους εταίρους προφανώς γνωρίζοντας άριστα πως είναι θεατρική. (και το ξέρει σας βεβαιώ) Περιορίζεται να την αποδώσει σε λόγους προπαγάνδας.
Ασκεί όμως ακατανόητα εντονότατη κριτική στο νομοσχέδιο της νυν υπουργού Παιδείας, Αννας Διαμαντοπούλου, για τα ΑΕΙ, γιατί παρά ταύτα καλεί και τους πρυτάνεις να υποταχθούν, εφόσον ψηφιστεί καταλήγει με την αλαζονεία του εκ του ασφαλούς καταθέτοντος μάρτυρα αφού γνωρίζει καλά ότι θα ψηφιστεί. Τέλος, συναρτά το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών από τις διεθνείς
εξελίξεις σε συνδυασμό με την κυβερνητική αβελτηρία.
Εχω επανειλημμένως επισημάνει ότι αποτελεί επικοινωνιακό τέχνασμα της κυβέρνησης η παρουσίαση των ήδη νομοθετημένων ρυθμίσεων κατά την περίοδο 2004-2007 σχετικά με την αξιολόγηση, τη διεθνοποίηση, την κοινωνική λογοδοσία, τους τετραετείς προγραμματισμούς και την αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ, ομολογεί ευθαρσώς και ευθέως την δική της συμμετοχή στο εκπαιδευτικό ανοσιούργημα του υπερκτιμημένου ταγιέρ αλλά και την πλήρη ταύτιση θέσεων μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων.
Αυτό που υποκρύπτει η πρωτοβουλία της κυβέρνησης είναι η μετάθεση της ευθύνης από το κράτος στα ΑΕΙ για τη χρηματοδότηση της πανεπιστημιακής έρευνας και διδασκαλίας.
Ασφαλώς, πρέπει να γίνει εξορθολογισμός στη διαχείριση των δημόσιων πόρων, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εκπαίδευση αποτελεί ισχυρό μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας και παροχής δυνατοτήτων, ιδιαιτέρως για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.
Να σας το μεταφράσω σε απλά ελληνικά. Δηλώνει πως το υπουργείο παραπαιδείας υπερέβη σήμερα ακόμη και αυτά τα δικά της εσκαμμένα με συνέπεια να πλήττονται βαριά τα λαϊκά στρώματα από τα οποία αντλούνται οι ψήφοι της ύπαρξής τους. Περισσότερο κομψά συμβουλεύει το υπερκτιμημένο ταγιέρ ίσως να μην έβλαπτε τόσο σοβαρά την υγεία μας!
Και καταλήγει:
Πρωταρχικής σημασίας είναι να εφαρμόζει το υπουργείο την υφιστάμενη νομοθεσία, αντί να παρανομεί εκ συστήματος. Το κράτος έχει συνέχεια και πρέπει να έχει αξιοπιστία στην εφαρμογή των κανόνων. Για παράδειγμα, το υπουργείο αρνείται να εφαρμόσει τους τετραετείς προγραμματισμούς που συνάφθηκαν μεταξύ ΑΕΙ και Πολιτείας το 2009 σχετικά με τη χρηματοδότηση υποδομών, τις λειτουργικές δαπάνες και το προσωπικό. Ακόμη, η κυβέρνηση σήμερα δεν έχει ανακοινώσει το ύψος της χρηματοδότησης των ΑΕΙ για το επόμενο διάστημα, γεγονός που προκαλεί εύλογες ανησυχίες. Από την άλλη πλευρά, την περίοδο 2004-2007 οι νομοθετικές μας πρωτοβουλίες υποστηρίχθηκαν από μια ισχυρή συμμαχία υπέρ των αλλαγών στο εσωτερικό της ακαδημαϊκής κοινότητας, ενώ η κυβέρνηση στερείται μιας ανάλογης υποστήριξης.
Οταν οι πολιτικοί απαιτούν από τους άλλους την εφαρμογή των νόμων, οφείλουν οι ίδιοι πρώτα απ' όλα να σέβονται τη συνταγματική και νομοθετική τάξη της χώρας, και πάντως κανείς δεν νομιμοποιείται να μην εφαρμόζει ψηφισμένη από τη Βουλή των Ελλήνων νομοθεσία. Οι συμπεριφορές αυτές, απ' όπου και αν προέρχονται, υπονομεύουν τη Δημοκρατία με βαρύτατες συνέπειες για το μέλλον της χώρας.
Το ότι η Ελλάς διάγει εδώ και καιρό υπό καθεστώς τοκογλυφικής κατοχής και ότι και με την δική της συμμετοχή έχει κατά συρροή και εξακολούθηση παραβιαστεί το Σύνταγμα της χώρας άρα βρίσκεται ήδη εν ισχύ το άρθρο 120 παράγραφος 4 του συντάγματος, είναι κάτι το οποίο προσπερνά ως θεμιτή κοινωνική..ακινησία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου