Ο Ολυμπιακός Βόλου και η Δημοκρατία..

Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου

Τα αθλητικά προσελκύουν το ενδιαφέρον μου,
σε εξαιρετικές περιπτώσεις κυρίως όταν το περιεχόμενό τους αναδύει οσμή πολιτικού σκανδάλου.
Η τιμωρία του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας για παράδειγμα. Ιδιαιτέρως του πρώτου.


Παρακολούθησα ενεός δικαστικές αρχές,
ναι αυτές τις ίδιες που δια της στάσης τους σχημάτισαν κλοιό προστασίας στην διαφυγή του Χριστοφοράκου,
να κινητοποιούνται αυθωρεί και παραχρήμα στην καταδίωξη και σύλληψη του Μπέου επί τη βάση προκλητικά αντισυνταγματικών αποδεικτικών στοιχείων, δια των οποίων καταλύεται η δημοκρατία. (το βαλιτσάκι της ΕΥΠ..)


Πρόκειται για τις ίδιες δικαστικές αρχές,
που εθελοτυφλώντας έναντι ενός τεραστίων διαστάσεων σκανδάλου που αφορά την εμπορία και διακίνηση καινουργών αυτοκινήτων και από το οποίο προκύπτει εμφανώς η εμπλοκή δημοσίων
υπαλλήλων στην νομιμοποίησή τους,
καταδιώκουν απηνώς αθλητικούς συλλόγους για αναπόδεικτη πλημμεληματική συμπεριφορά.


Σου δημιουργείται η αίσθηση πως κινούνται δια νημάτων τα οποία κατέχει ένας αόρατος και μεγάλος αδελφός στην καλλίτερη των περιπτώσεων, γιατί στην χειρότερη εκδηλώνονται ως εκτελούντα εντολές κατοικίδια.


Όχι δεν με απασχολεί ιδιαίτερα αν τιμωρήθηκε δίκαια ή άδικα ο Μπέος και η ομάδα του.
Με τρομάζει όμως που της τιμωρίας του προηγήθηκε μια μαφιόζικη διαδικασία την οποία δια της απόφασής τους οι δικαστικές αρχές νομιμοποίησαν!


Με πανικοβάλλει επίσης η ένοχη σιωπή ισχυρότατων συνδικαλιστικών σωματείων της χώρας,
όπως η ΕΣΗΕΑ και ο ΔΣΑ,
που για την πρώτη η δημοσίευση αποτελεί την ψυχή της δικαιοσύνης και για τον δεύτερο, το Σύνταγμα το τελευταίο προπύργιο προστασίας των αποκλεισμένων.


Μοιάζει να λειτουργούν στην λογική πως όταν τα βουβάλια συγκρούονται οι βάτραχοι καλά θα κάνουν να καταδυθούν στις υγρές τους τρύπες,
τηρώντας στάση αναμονής προκειμένου να ταχθούν σαν από αυτόματη διαδικασία με τον νικητή.


Διερωτώμαι έτσι στην βάση ποιου ανήθικου προνομίου εγκαλούμε κάποιοι την αδρανούσα κοινωνία, με την οποία η αλήστου μνήμης μέντορας των δικών μας καθεστωτικών δουλικών Θάτσερ, δήλωσε πως δεν έχει συστηθεί ποτέ.


Μια κοινωνία που έντρομη όλα όσα περιέγραψα αντιλαμβάνεται όχι θεωρητικά, 
αλλά εν τη πράξει, 
γι αυτό μάχεται να αυτοπροστατευτεί καταφεύγοντας συχνά πυκνά σε λύσεις ατομικές όπως είναι το έγκλημα.


Δεν θα καταγγείλλω ως εξ αυτού ποτέ έναν ληστή τραπέζης επειδή υπό την απειλή του πιστολιού του αφαιρεί περιουσία,
που έτσι κι αλλιώς δια του νομικού οπλοστασίου του έχει ο τραπεζίτης καταχραστεί από τον λαό.


Θα του σημειώσω αυστηρά όμως,
ότι πέραν του ευκαιριακού χαρακτήρα της λύσης που επέλεξε, ουδέν προσφέρει στο σύνολο ή εν πάσει περιπτώσει ακόμη και στον στενό οικογενειακό του κύκλο. Επειδή νομοτελειακά θα συλληφθεί.


Οι διεκδικήσεις του έτσι οφείλουν να ενταχθούν σε ένα συλλογικό φορέα ο οποίος στοχεύει να πλήξει την καρδιά του συστήματος και όχι την περιφέρειά του γιατί απλώς του προκαλεί εύκολα ιάσιμες αμυχές.
Όπως για παράδειγμα οι οπαδοί του Ολυμπιακού Βόλου χθες που δια της ηχηρής θραύσης των υάλων στα γραφεία του ΝΕΟΠΑΣΟΚ, απλώς πρόσφεραν εργασία στον υαλοτεχνίτη.


Καλώς βγήκαν στους δρόμους, αλλά καθώς χάθηκαν στην διασταύρωση των αιτημάτων τους, κακώς κατήγγελναν τον υποβιβασμό της ομάδας τους και όχι τον εξώφθαλμα αντισυνταγματικό τρόπο που υποβιβάστηκε αυτή. Αυτό είναι το ζήτημα και το ζητούμενο και όχι ο υποβιβασμός.


Γιατί αν πειραματικά στέφθηκε αυτός (ο τρόπος) με επιτυχία στον αθλητισμό, να είστε βέβαιοι αδέλφια, πως θα μας τον εφαρμόσουν χέρι γάντι και σε άλλες δράσεις της κοινωνικής ζωής..