Συνηθίστε το... "Νόμος θα είναι το δίκιο του λαού"..
Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου
«Δεν είναι δυνατόν να ψηφίζεται ένας νόμος από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής και κάποιοι θεσμικοί παράγοντες να δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι ο νόμος δεν θα εφαρμοσθεί.
Από πού αντλούν τη νομιμοποίηση να αποφασίζουν ποιοι νόμοι θα εφαρμοσθούν και ποιοι όχι τα κόμματα της Aριστεράς;».
Τάδε έφη η "καθημερινή" φυλλάδα του μονοπύθμενου μαουνιέρη και τα σκυλιά δεμένα.
Κατ’ αντιγραφή της το μνημονιακό ταγιέρ της ύπτιας πολιτικής καριέρας στην βουλή.
Στο κατόπι τους και το όψη θρέψη απεχθές ξωτικό,
ο απόγονος του εκ Χανίων εφιάλτη..
Στον δρόμο που χάραξαν αυτοί, και οι διάφοροι δημοσιολόγοι ή δημοσιολογούντες της εφήμερης προβολής τους..
Για να εξηγηθούμε μια για πάντα.
Οι νόμοι πέραν του γεγονότος ότι εκφράζουν τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής, ή μάλλον εξ αυτού προκύπτει, είναι το καθεστωτικό οπλοστάσιο.
Διά της απειλής του και δια των συνεπειών του επιβάλλεται το δίκαιο του οικονομικά ισχυρού σε όλες τις δράσεις της κοινωνικής ζωής.
Μόνο που σύμφωνα με τον βασικό Νευτώνιο νόμο η δράση προκαλεί την αντίδραση. Και εν προκειμένω την κοινωνική αντίδραση όταν η κοινωνία διαπιστώνει πως οδηγείται ως πρόβατο επί σφαγή στον πολιτικό και οικονομικό της θάνατο.
Αυτό έκανε ο εν ονόματι Σπάρτακος Θρακιώτης επαναστάτης αλλά «παράνομος» κατά τους
σύγχρονούς του, όταν εξεγέρθηκε κατά του Ρωμαϊκού κατεστημένου στην ουσία κατά του Ρωμαϊκού δικαίου, κανόνας του οποίου υπήρξε η δουλεία.
Αυτό διέπραξε η Γαλλική αστική τάξη όταν επαναστατούσε κατά του καθεστώτος της φεουδαρχίας καταλαμβάνοντας το εν ονόματι Βαστίλη σύμβολο της αυθαιρεσίας και καταπίεσης του Παρισινού λαού στις 14 Ιουλίου του 1789 και έκοψε τα κεφάλια των φρουράρχων της με κορυφαίο εκείνο του Λονέ.
Σήμερα στην Γαλλία αποτελεί εθνική γιορτή.
Και τέλος τι το διαφορετικό έπραξαν οι κομμουνάροι του Παρισιού από το να αμφισβητήσουν εκ θεμελίων την Γαλλική νομοθεσία η οποία νομιμοποιούσε το Θιέρσο να τους σφάζει..
Κατά μια ευρεία έννοια σφάζονται σήμερα από τον Τζέφρυ Τσαντ και την πολιτική του συμμορία και οι Έλληνες. Τσακίζονται οικονομικά, κοινωνικά και εν κατακλείδι βιολογικά.
Μόνο που ως φαίνεται δεν είναι του δόγματος των προγόνων τους που εκλιπαρούσαν τον αγά να τους σφάξει για ν’ αγιάσουν.
Επιλέγουν να αγιάσουν, αλλά ως μάρτυρες λαϊκοί.
Επί των πεδίων του αγώνα.
Αν αυτό καθεστωτικά ρεμάλια ανθυπουπαλλίσκοι των ΝΑΖΙ τοκογλύφων σας πονά, να το συνηθίσετε. Γιατί διαφορετικά θα έχετε πρόβλημα μεγάλο. Πάρα πολύ μεγάλο.. Κι εσείς και οι αφεντάδες σας..
Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου
«Δεν είναι δυνατόν να ψηφίζεται ένας νόμος από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής και κάποιοι θεσμικοί παράγοντες να δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι ο νόμος δεν θα εφαρμοσθεί.
Από πού αντλούν τη νομιμοποίηση να αποφασίζουν ποιοι νόμοι θα εφαρμοσθούν και ποιοι όχι τα κόμματα της Aριστεράς;». Τάδε έφη η "καθημερινή" φυλλάδα του μονοπύθμενου μαουνιέρη και τα σκυλιά δεμένα.
Κατ’ αντιγραφή της το μνημονιακό ταγιέρ της ύπτιας πολιτικής καριέρας στην βουλή.
Στο κατόπι τους και το όψη θρέψη απεχθές ξωτικό,
ο απόγονος του εκ Χανίων εφιάλτη..
Στον δρόμο που χάραξαν αυτοί, και οι διάφοροι δημοσιολόγοι ή δημοσιολογούντες της εφήμερης προβολής τους..
Για να εξηγηθούμε μια για πάντα.
Οι νόμοι πέραν του γεγονότος ότι εκφράζουν τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής, ή μάλλον εξ αυτού προκύπτει, είναι το καθεστωτικό οπλοστάσιο.
Διά της απειλής του και δια των συνεπειών του επιβάλλεται το δίκαιο του οικονομικά ισχυρού σε όλες τις δράσεις της κοινωνικής ζωής.
Μόνο που σύμφωνα με τον βασικό Νευτώνιο νόμο η δράση προκαλεί την αντίδραση. Και εν προκειμένω την κοινωνική αντίδραση όταν η κοινωνία διαπιστώνει πως οδηγείται ως πρόβατο επί σφαγή στον πολιτικό και οικονομικό της θάνατο.
Αυτό έκανε ο εν ονόματι Σπάρτακος Θρακιώτης επαναστάτης αλλά «παράνομος» κατά τους
σύγχρονούς του, όταν εξεγέρθηκε κατά του Ρωμαϊκού κατεστημένου στην ουσία κατά του Ρωμαϊκού δικαίου, κανόνας του οποίου υπήρξε η δουλεία.
Αυτό διέπραξε η Γαλλική αστική τάξη όταν επαναστατούσε κατά του καθεστώτος της φεουδαρχίας καταλαμβάνοντας το εν ονόματι Βαστίλη σύμβολο της αυθαιρεσίας και καταπίεσης του Παρισινού λαού στις 14 Ιουλίου του 1789 και έκοψε τα κεφάλια των φρουράρχων της με κορυφαίο εκείνο του Λονέ.
Σήμερα στην Γαλλία αποτελεί εθνική γιορτή.
Και τέλος τι το διαφορετικό έπραξαν οι κομμουνάροι του Παρισιού από το να αμφισβητήσουν εκ θεμελίων την Γαλλική νομοθεσία η οποία νομιμοποιούσε το Θιέρσο να τους σφάζει..
Κατά μια ευρεία έννοια σφάζονται σήμερα από τον Τζέφρυ Τσαντ και την πολιτική του συμμορία και οι Έλληνες. Τσακίζονται οικονομικά, κοινωνικά και εν κατακλείδι βιολογικά.
Μόνο που ως φαίνεται δεν είναι του δόγματος των προγόνων τους που εκλιπαρούσαν τον αγά να τους σφάξει για ν’ αγιάσουν.
Επιλέγουν να αγιάσουν, αλλά ως μάρτυρες λαϊκοί.
Επί των πεδίων του αγώνα.
Αν αυτό καθεστωτικά ρεμάλια ανθυπουπαλλίσκοι των ΝΑΖΙ τοκογλύφων σας πονά, να το συνηθίσετε. Γιατί διαφορετικά θα έχετε πρόβλημα μεγάλο. Πάρα πολύ μεγάλο.. Κι εσείς και οι αφεντάδες σας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου