Ληστεία πανταχόθεν! Αλλά καλώς σας βρήκα..

Ειδοποιήθηκα πρώτον:
Από τις αστυνομικές αρχές και τους γείτονες, πώς αν δεν οπλιστώ με Ολύμπια ψυχραιμία ή δεν καταπιώ δυο τόνους ηρεμιστικά, τότε το θέαμα τού

-κατά το επταήμερο της απουσίας μου -
λεηλατημένου από αγνώστους σπιτιού μου,

θα πάρει διαστάσεις ψυχωτικής υστερίας
και δεύτερον:


Ενημερώθηκα από την εκτελεστική εξουσία πως τη συναινέσει,
της σε όλους γνωστής ξεκουκούλωτης νομοθετικής,

επιβάλλεται η τοκογλυφική πειρατεία του κεφαλικού φόρου
-ενός έως πέντε τοις εκατό επί των εισοδημάτων τους σε άπαντες τους κατοικούντες επί της επικράτειας-
υπό την μοναρχική απόφαση ότι ζω (ζούμε) ελέω των δυναστών μου (μας) και ότι ως εκ τούτου οφείλω να καταβάλλω στους βασιβουζούκους τους,
το αντίτιμο της παροχής οξυγόνου για την ανάσα μου.


Αν δεν συνέτρεχε το ένα ταυτοχρόνως του άλλου, τότε πολύ πιθανόν η ψυχωτική υστερία να αποτελούσε απλώς την στιγμιαία,
αλλά παράλογη αντίδραση έναντι μιας έλλογης δράσης.



Αυτής του εξαθλιωμένου συμπατριώτη μου,
που μειώνοντας το ρίσκο της επιχείρησης για την κάλυψη των βασικών εν ανεπαρκεία αγαθών του, επετέθη κατά εκείνης της ανυπεράσπιστης περιοχής και κατοίκου ή κατοίκων,

(οι οποίοι δεν φυλάσσονται από μισθοφορικούς στρατούς του τύπου Εκάλη Βούλα Ψυχικό), προκειμένου να τα αποκτήσει.


(η προσωπική ζημιά-σε κάποιες πτυχές της κυρίως συναισθηματική, απώλεια οικογενειακών κειμηλίων-που υπέστην είναι μεγάλη, αλλά σας βεβαιώ πως κατόπιν αυτών δεν έχει σημασία, όπως καμιά σημασία δεν έχει πως η παρουσία της αστυνομίας περιορίστηκε απλώς στην ληξιαρχική καταγραφή του συμβάντος!)


Και δεν έχει σημασία επειδή ήρθε η ληστεία των κυβερνητικών δραγουμάνων, που αλλάζοντας άρδην τα δεδομένα μου, εξισορρόπησαν την ψυχική μου αναστάτωση, .


Γιατί μου υπενθύμισαν εξοργιστικά, ότι οι (πλην της αριστεράς) άβουλες γραβάτες της διάσημης κορακοφωλιάς,
μετατρέπονται υπό την μορφή νόμων εγκυκλίων ή υπουργικών αποφάσεων σε θηλιές στον λαιμό του λαού,
για την αύξηση των ήδη σε υπερεπάρκεια πολυτελών αγαθών της τοκογλυφικής αλητοελιτοκρατίας.


Και το χείριστο. Ότι τα κεφάλια τους (όχι των διαρρηκτών που μου περιποιήθηκαν την τιμή να με κλέψουν αλλά των καθεστωτικών ληστών) βρίσκονται ακόμη επί του αυχένα τους..