Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές!
Δεν δικαιούται ούτε αυτή η κυβέρνηση των δοσιλόγων,
ούτε και αυτή η αξιωματική αντιπολίτευση της γενικής διάλυσης να χύνουν κροκοδείλια δάκρια για τον θάνατο ενός ανδρός που έφτυσε αίμα αντί ύδατος για να χτίσει το νέο Ελληνικό κράτος.
Υπήρξε στην ζωή του αδέκαστος και το απέδειξε θεμελιώνοντας με νόμο το ΑΣΕΠ για να παύσει οριστικά η πλαγιοδρόμηση στις δημόσιες προσλήψεις.
Υπήρξε προέδρος της ΕΡΤ και επί της θητείας του παρουσιάστηκε ο πρώτος ίσως και ο μοναδικός ισοσκελισμένος προϋπολογισμός της.
Θήτευσε σε πολλά υπουργεία αλλά εκείνο που το ανέδειξε και τον ανέδειξε γιατί τον ενδιέφερε προσωπικά,
ήταν το υπουργείο ενέργειας και βιομηχανίας στο οποίο ανήκε διοικητικά ένας, ο σημαντικότερος, από τους πυλώνες της λειτουργίας του κράτους.
Η ΔΕΗ.
Μια από τις δύο τελευταίες συνεντεύξεις του παραχώρησε σε μένα η άλλη στον Σκάι, κατά την πρώτη απόφαση της μετοχοποίησής της,
την οποία χαρακτήρισε και έγκλημα κατά του δημοσίου.
Γιατί ήταν αυτός μαζί με τον αείμνηστο Ζίγδη που την ανοικοδόμησαν θεσμικά και κυριολεκτικά.
Τα όρια της εθνικής σου κυριαρχίας θυμάμαι πως μου είχε πει είναι τα όρια της ΔΕΗ και του ΟΤΕ.
Για να τα ρίξουν δια μιας αυτοί που σήμερα ή και επί του τάφου του κατά την διάρκεια της κηδείας του, θα κλαίγουν γοερά. Δυστυχώς φεύγουν ένας ένας εδώ και είκοσι χρόνια οι αρχιτέκτονες μιας Ελλάδας που βρήκε εμπόρευμα προς πώληση ο εφιάλτης και η Κινεζομαϊμού και που όλοι γνωρίζετε ποιους υπαινίσσομαι.
Αφού βεβαίως απαξίωσαν το έμψυχο και άψυχο κεφάλαιό της.
Έτσι αν στην κηδεία διαπιστώσω την παρουσία έστω και ενός εξ’ αυτών ή και των σημερινών δοσιλόγων που στην πράξη,
όχι μόνο τον ακύρωσαν, αλλά εξευτελίζοντας το κράτος τον εξευτέλισαν, σας υπόσχομαι μεγάλο χαμό.
Ογδόντα επτά ετών ήταν διέθετε νου εφήβου. Με οράματα. Από εκείνα που από κοινού με την παιδεία απουσιάζουν της άρχουσας τάξης μας των ομιλούχων των εφοπλιστών και των τραπεζιτών μας.
Τα εθνικά.
Στην λέξη παγκοσμιοποίηση ανατρίχιαζε. (φανταστείτε –γιατί εγώ ξέρω- πως ένιωσε όταν διάβασε πως στην Σμύρνη συνωστιζόμασταν και δεν καιγόμασταν!)
Προκαλούντο ρωγμές απόγνωσης στο πρόσωπό του. Για την Ελλάδα που τους ανέχεται. Την Ελλάδα που αντιστάσεως μη ούσης παραχώρησε την συγγραφή της ιστορίας της στα Νεοταξικά γεράκια.
Αυτά που θα … συνωστιστούν παραπλεύρως του φερέτρου του με το βλέμμα ως αθώες παρθένες καταγής. Άντε στο διάβολο καθεστωτικά κύμβαλα που πέσατε στο μοιρολόϊ από σήμερα. Ύμνοι του αξίζουν και όχι δάκρια.
.
Ο Αναστάσιος Πεπονής υπήρξε κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με μεγάλη συμμετοχή στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το 1951 εξελέγη γενικός γραμματέας και ύστερα πρόεδρος της Νεολαίας της ΕΠΕΚ (Ν. Πλαστήρα), αλλά διαγράφηκε από το κόμμα επειδή αντιτάχθηκε στις θανατικές εκτελέσεις των Μπελογιάννη, Μπάτση, Καλούμενου, Αργυριάδη.
Το διάστημα 1964-1965, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) και μέλος του ΔΣ του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο ΕΙΡ, προώθησε την καθιέρωση της Δημοτικής γλώσσας στο ραδιόφωνο και ίδρυσε τον πρώτο πειραματικό σταθμό τηλεόρασης στην Ελλάδα.
Τη νύχτα της 15ης Ιουλίου 1965, αντιτάχθηκε στο βασιλικό πραξικόπημα και μετέδωσε το μήνυμα καταγγελίας του Γεωργίου Παπανδρέου προς τον ελληνικό λαό. Το 1966, συμμετείχε στην συντακτική επιτροπή των "Νέων Δρόμων", θεωρητικού οργάνου της κεντροαριστεράς.
Αμέσως μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, συμμετείχε σε αντιδικτατορικές πρωτοβουλίες. Ήταν ηγετικό στέλεχος της αντιδικτατορικής οργάνωσης ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντιστάσεως). Συνελήφθη και καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο. Αποφυλακίστηκε με την πρώτη μερική αμνηστία και συνέχισε τη δράση του. Εκτοπίστηκε δύο φορές. Συνελήφθη άλλες δύο από την ΕΣΑ και μπήκε σε αυστηρή απομόνωση.
Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (ΕΜΕΠ), που διέλυσε η δικτατορία. Επίσης υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των "Νέων Κειμένων".
Το 1974 διετέλεσε μέλος του ΔΣ της Τραπέζης Ελλάδος.
Την περίοδο 1976-1977, ήταν μέλος του Συμβουλίου Επιμορφώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων (ΣΕΔΥ).
Το 1976, υπήρξε γενικός γραμματέας της Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ για την Εθνική Ακεραιότητα και Επιβίωση.
Το 1977, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθηνών, ενώ πρωτοεξελέγη και μέλος της ΚΕ του Κινήματος.
Το 1979, ήταν μέλος του Κέντρου Μελετών Διαφώτισης (ΚΕΜΕΔΙΑ) του ΠΑΣΟΚ.
Υπήρξε ένας από τους 24 βουλευτές, οι οποίοι διετέλεσαν ευρωβουλευτές χωρίς να έχουν εκλεγεί, το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (1/1/1981) έως τη διενέργεια των πρώτων εκλογών για την ανάδειξη των ελλήνων ευρωβουλευτών (18/10/1981).
Ανέλαβε κυβερνητικό αξίωμα για πρώτη φορά το 1981, αμέσως μετά τον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ως υπουργός Βιομηχανίας και Ενέργειας και έκτοτε συμμετείχε σταθερά στις περισσότερες κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το 1984, παραιτήθηκε από υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου, αρμόδιος για τα ραδιοτηλεοπτικά, επειδή διαφώνησε για θέματα της αρμοδιότητάς του.
Έχει διατελέσει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ το 1989, αλλά και το 1990 στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 8ης Απριλίου.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ενώ την 1η Νοεμβρίου εξελέγη τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος με 62 ψήφους.
Στις 17 Απριλίου 1994, στο τρίτο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1994, παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουρού Προεδρίας, διαμαρτυρόμενος για την συνεχή υπονόμευση που εδέχετο - και από σημαντικό αριθμό στελεχών του ΠΑΣΟΚ - ο εκσυγχρονιστικός-αξιοκρατικός νόμος για τις προσλήψεις στο Δημόσιο που προσπαθούσε να καθιερώσει κατά τη διάρκεια της θητείας του. Παρέμεινε στη θέση του υπουργού Προεδρίας μέχρι την 28η Δεκεμβρίου, οπότε ορκίστηκε ο αντικαταστάτης του Ιωάννης Ποττάκης.
Στις 8 Φεβρουαρίου 1995 ορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης -ορκίστηκε δύο ημέρες αργότερα- αντικαθιστώντας τον Γ. Κουβελάκη ο οποίος παραιτήθηκε καταγγέλλοντας κέντρα παραεξουσίας που αναιρούν το κυβερνητικό έργο.
Στις 30 Ιουνίου 1996, στο 4ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος.
Συγγραφικό Έργο: "Προσωπική Μαρτυρία", Κέδρος, 1970, "Το γλωσσικό μας πρόβλημα σήμερα", Κέδρος, 1972, "Μεγάλη Επικοινωνία", Ίκαρος, "Για τη Λαϊκή Κυριαρχία", Νέα Σύνορα, 1976, "Εισαγωγικό σχόλιο στα πολιτικά κείμενα του Γιώργου Θεοτοκά", Ίκαρος, 1976, "Η συνταγματική αναθεώρηση", 1986 και "1961-1981. Τα γεγονότα και τα πρόσωπα", εκδ.Λιβάνη, 2001, "Για το ζήτημα του Αιγαίου - Τα πετρέλαια, ο Μάρτης του ΄87, οι συνοριακές διαφορές, Ευρωπαϊκή Ένωση και η ενεργειακή γέφυρα", 2008, εκδ. Λιβάνη.
Έχει επίσης δημοσιεύσει δοκίμιά του στα "Νέα Κείμενα" και στα περιοδικά Συνέχεια", "ΑΝΤΙ", "Τομές" κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου