Αυτοί που το χέρι στην τσέπη το βάζουν μόνο για ξύσουν τ'@ρχίδια τους..
Έχει από καιρού δρομολογηθεί η ανελέητη επιθεση της κυβέρνησης των δοσιλόγων κατά του δημόσιου τομέα και φυσικά κατά των εργαζομένων σε αυτόν.
Όπως έγραψα και χθες προετοιμάζεται το έδαφος για την δραματική του συρρίκνωση έτσι ώστε όσα ποσά διατίθενται για την μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων,
να διατεθούν αχρεωστήτως στους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες,
που το χέρι στην τσέπη το βάζουν μοναχά για να ξύσουν τ’ @αρχίδια τους.
Όχι πως ο δημόσιος τομέας δεν έχει κληρονομικές αρρώστιες που τον καθιστούν αναποτελεσματικό.
Άλλο όμως η ποιότητα και άλλο η ποσότητα παροχής υπηρεσιών.
Για παράδειγμα δημόσιος τομέας στην Γαλλία
(που μαζί με τις σκανδιναβικές χώρες και την Γερμανία φιγουράρουν στις πρώτες ευρωπαϊκές
θέσεις αριθμού δημοσίων υπαλλήλων)
είναι η Renault (regime national d’ auto) όπως και η Γερμανική Vollkswagen ή η Σουηδική Volvo
(την οποία παρά τρίχα να ρημάξει η Ford)
που ουδείς Τζέφρυ Τσαντ, Τούρκογλου, ή Καραγκιοζοκαρατζαφέρης, αποπειράθηκε να τις θίξει ή να τις ιδιωτικοποιήσει γιατί οι αυτοί οι λαοί θα του έκοβαν τα χέρια από τις μασχάλες.
Των καθεστωτικών έτσι ΜΜΕ συνηγορούντων,
το κρέας της λαϊκής αγελάδας της οποίας το γάλα δεκαετίες οι εργολάβοι αρμέγουν θέλουν να ξεψαχνίσουν.
Διαφορετικά τα καθεστωτικά δουλικά μελέτες στα χέρια τους για ένα δημόσιο συμπαραστάτη και σύμμαχο του λαού έχουν.
Μόνο που αυτές οι μελέτες δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αδιαφανούς ή πελατειακής συναλλαγής μεταξύ της εξουσίας και των εξουσιαζομένων.
Και η πεισματική άρνησή τους να τις αποδεχτούν προς όφελος του λαού προδίδει τις καραγκιοζοκαρατζαφερικές τους προθέσεις.
Για να ξεκινήσει έτσι το από τηλοψίας πανηγύρι του υπερτροφικού δημοσίου,
που από τα γιουσουφάκια τους στα Μέσα Μαζικών Εγκλημάτων προωθείται με τα γνωστά και δηλητηριώδη κλισέ..
«Είναι δυσανάλογος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων εν σχέσει με εκείνον που μπορεί να επωμιστεί το κράτος Ελλάς»,
γράφουν ψευδώς και αν κάποιος αντικαθιστούσε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων με τον αριθμό των κρατικοδίαιτων ομίλων των ΜΜΕ, θα ήταν μέσα.
Γιατί αν κάτι είναι δυσανάλογο εν σχέσει με το κράτος Ελλάς αυτό είναι το μέγεθος και το πλήθος των καρχαριών που διαθέτει σε μια θάλασσα μικρής διατροφικής τους δυνατότητας.
Έχει από καιρού δρομολογηθεί η ανελέητη επιθεση της κυβέρνησης των δοσιλόγων κατά του δημόσιου τομέα και φυσικά κατά των εργαζομένων σε αυτόν.
να διατεθούν αχρεωστήτως στους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες,
που το χέρι στην τσέπη το βάζουν μοναχά για να ξύσουν τ’ @αρχίδια τους.
Όχι πως ο δημόσιος τομέας δεν έχει κληρονομικές αρρώστιες που τον καθιστούν αναποτελεσματικό.
Άλλο όμως η ποιότητα και άλλο η ποσότητα παροχής υπηρεσιών.
Για παράδειγμα δημόσιος τομέας στην Γαλλία
(που μαζί με τις σκανδιναβικές χώρες και την Γερμανία φιγουράρουν στις πρώτες ευρωπαϊκές
θέσεις αριθμού δημοσίων υπαλλήλων)
είναι η Renault (regime national d’ auto) όπως και η Γερμανική Vollkswagen ή η Σουηδική Volvo
(την οποία παρά τρίχα να ρημάξει η Ford)
που ουδείς Τζέφρυ Τσαντ, Τούρκογλου, ή Καραγκιοζοκαρατζαφέρης, αποπειράθηκε να τις θίξει ή να τις ιδιωτικοποιήσει γιατί οι αυτοί οι λαοί θα του έκοβαν τα χέρια από τις μασχάλες.
Των καθεστωτικών έτσι ΜΜΕ συνηγορούντων,
το κρέας της λαϊκής αγελάδας της οποίας το γάλα δεκαετίες οι εργολάβοι αρμέγουν θέλουν να ξεψαχνίσουν.
Διαφορετικά τα καθεστωτικά δουλικά μελέτες στα χέρια τους για ένα δημόσιο συμπαραστάτη και σύμμαχο του λαού έχουν.
Μόνο που αυτές οι μελέτες δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αδιαφανούς ή πελατειακής συναλλαγής μεταξύ της εξουσίας και των εξουσιαζομένων.
Και η πεισματική άρνησή τους να τις αποδεχτούν προς όφελος του λαού προδίδει τις καραγκιοζοκαρατζαφερικές τους προθέσεις.
Για να ξεκινήσει έτσι το από τηλοψίας πανηγύρι του υπερτροφικού δημοσίου,
που από τα γιουσουφάκια τους στα Μέσα Μαζικών Εγκλημάτων προωθείται με τα γνωστά και δηλητηριώδη κλισέ..
«Είναι δυσανάλογος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων εν σχέσει με εκείνον που μπορεί να επωμιστεί το κράτος Ελλάς»,
γράφουν ψευδώς και αν κάποιος αντικαθιστούσε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων με τον αριθμό των κρατικοδίαιτων ομίλων των ΜΜΕ, θα ήταν μέσα.
Γιατί αν κάτι είναι δυσανάλογο εν σχέσει με το κράτος Ελλάς αυτό είναι το μέγεθος και το πλήθος των καρχαριών που διαθέτει σε μια θάλασσα μικρής διατροφικής τους δυνατότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου