Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Η Πρετεντέρεια καραμέλα του κομμουνιστικού κράτους..

Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου

Και μετά τους φταίνε οι ταξιτζήδες που θέλουν να τους κάψουν ζωντανούς.


Μολύνουν την πληροφόρηση με στοιχεία βιολογικού πολέμου και αφού την πασπαλίσουν με την ζάχαρη άχνη μιας αντικομμουνιστικής προπαγάνδας,


μας την προσφέρουν από τα έντυπά τους να την πιπιλίσουμε σαν καραμέλα..


Τελευταίο αλλά φυσικά όχι έσχατο κρούσμα ο Πρετεντέρης,
τα παρά φύση δημοσιεύματα του οποίου,
ξεπέρασαν και το όριο της βλακείας που έχει από ετών θέσει ο Shiller.


Κατ’ αυτόν έτσι «είμαστε η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης».
Και το έγραψε ενοχληθείς από την σθεναρή αντίσταση του λαού στο ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων.



Πέραν της αντιφατικότητας που εμπεριέχει η ίδια του η θεωρία
(οι κομμουνιστές κουρεύουν τα παράσιτα προς χάριν της ανάπτυξης των υγιών φυτών, άρα
Πρετεντέρης δεν θα υπήρχε)
ο εν λόγω αρθρογράφος συντάχθηκε απολύτως
(κατά σύμπτωση ;)
τόσο με την Μέρκελ όσο και Φ. Ρέσλερ Γερμανό υπουργό οικονομίας που ως γνωρίζετε ακολουθώντας κατά πόδας τον Σόϊμπλε,
αναφέρθηκαν ωμά στην απώλεια της Εθνικής μας ανεξαρτησίας εξ’ αιτίας του χρέους.


Και σε τι συνίσταται η εθνική μας ανεξαρτησία; Στην σύγχρονη εποχή δεν αφορά
(ούτε και την αποκλείουν ωστόσο)
την απώλεια εδαφών,
αλλά την απώλεια υποδομών που συνθέτουν την έννοια του κράτους και φυσικά στην απώλεια του κοινωνικού του χαρακτήρα.


Άρα ο Πρετεντέρης είναι καταφανώς δοσίλογος διότι οι θεωρίες του υποπίπτουν επί πλέον σε ότι ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου Κασιμάτης όρισε ως σύγχρονη κατοχή υπό την οποία το άρθρο 120 παράγραφος 4 έχει τεθεί ήδη σε ισχύ.


Επί της ουσίας ωστόσο ακόμη και η ύπαρξη αυτού του κράτους,
που τώρα ο ΔΟΛιος των βορείων προαστίων ονομάζει κομμουνιστικό,
δεν αποτελούσε τίποτα περισσότερο,
πέρα από μια μηχανή παραγωγής και εξυπηρέτησης κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.

(για παράδειγμα τα λάπτοπ που διέθεσε στο Σημίτειο κράτος ο .. μακαριστός εκδότης του για να διανεμηθούν στα σχολεία και οι επιχορηγήσεις του Μεγάρου Μουσικής)


Δηλαδή ήταν ένα κράτος πρόνοιας του κεφαλαίου και όχι των εργαζομένων. 
Επομένως γιατί να το εξορκίζουν σήμερα οι ανά την Ευρώπη Πρετεντέρηδες;
Μα είναι απλό.
Αφού δια των τραπεζών πήραν τα ηνία του χρήματος στα χέρια τους,
χαράσσουν οι ίδιοι τις πολιτικές που θα τους εξυπηρετούν, μια από τις οποίες είναι και η υποτίμηση του κόστους εργασίας.
Κατά συνέπεια οι παλιάτσοι της βουλής τούς είναι πλέον άχρηστοι ακόμη και ως γελωτοποιοί.


Μπορούν δηλαδή απερίσπαστοι να ανοίξουν τα σύνορα στην επελαύνουσα καπιταλιστική βαρβαρότητα που θα εξαθλιώσει ως του σημείου των Αμερικανικών συσσιτίων τον πληθυσμό. Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε..

Δεν υπάρχουν σχόλια: