Το έχω γράψει ξανά,
αλλά θα το επαναλαμβάνω έως ότου τα πολιτικά δουλικά των κατακτητών τοκογλύφων εμπεδώσουν το μέγεθος της Εθνικής τους προδοσίας..
Η Ελλάς κατά το έτος 1936 επί προεδρίας του φασίστα Ιωάννη Μεταξά δηλωτικό του ότι ακόμη και αυτός ιεράρχησε ως πρώτη του προτεραιότητα τον λαό και όχι την χώρα,
κούρεψε το επίσης επαχθές της χρέος έναντι δύο κολοσσιαίων τραπεζών – μιας Γαλλικής και μιας Βελγικής- κατά 90% επικαλούμενη στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης λόγους υγείας, ασφάλειας και χρηστής διοίκησης του πληθυσμού της.
Στο δικαστήριο είχαν προσφύγει οι τράπεζες,
αλλά αυτό εκπροσωπώντας τότε την κοινωνία των εθνών,
αρνήθηκε να τις δικαιώσει,
παρά τα στοιχεία που διέθεταν αλλά και την ομολογία του χρέους από πλευράς της Ελλάδας,
δεχόμενο ως ισχυρά ερείσματα τους ισχυρισμούς ενός μικρού κράτους,
που και τότε είχε πτωχεύσει, εξ’ αιτίας των δύο προηγούμενων πολέμων.
Του πρώτου παγκόσμιου και του Μικρασιατικού. Για τους όποιους πιθανούς αμφισβητούντες: (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).
Παραθέτω το λιτό υπόμνημα που κατατέθηκε από τον τότε εκπρόσωπο της Ελλάδας.
Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους!
Το ανατριχιαστικό είναι πως τότε πράγματι τα χρήματα και κατά την πλειοψηφία τους διατέθηκαν στην αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων για την κάλυψη των αναγκών του στρατού μας, που είχε εμπλακεί επί ματαίω σε δύο επεκτατικούς πολέμους και μάλιστα τον δεύτερο ενώ είχε διασφαλίσει τα εδαφικά διεκδικούμενά της, κατά διαταγή του προγόνου του Κοκού επιδίωκε δίχως αιτία να φτάσει στην Άγκυρα..
Τώρα είναι η αλητοελιτοκρατία που έχει ξαφρίζει το λαϊκό χρήμα και με δεδομένο αυτό ο λαός δεν χρωστά σε κανέναν. Κι όμως.
Τα καθεστωτικά ανδρείκελα τον παραδίδουν δεμένο πισθάγκωνα στους τοκογλύφους.
αλλά θα το επαναλαμβάνω έως ότου τα πολιτικά δουλικά των κατακτητών τοκογλύφων εμπεδώσουν το μέγεθος της Εθνικής τους προδοσίας..
Η Ελλάς κατά το έτος 1936 επί προεδρίας του φασίστα Ιωάννη Μεταξά δηλωτικό του ότι ακόμη και αυτός ιεράρχησε ως πρώτη του προτεραιότητα τον λαό και όχι την χώρα, κούρεψε το επίσης επαχθές της χρέος έναντι δύο κολοσσιαίων τραπεζών – μιας Γαλλικής και μιας Βελγικής- κατά 90% επικαλούμενη στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης λόγους υγείας, ασφάλειας και χρηστής διοίκησης του πληθυσμού της.
Στο δικαστήριο είχαν προσφύγει οι τράπεζες,
αλλά αυτό εκπροσωπώντας τότε την κοινωνία των εθνών,
αρνήθηκε να τις δικαιώσει,
παρά τα στοιχεία που διέθεταν αλλά και την ομολογία του χρέους από πλευράς της Ελλάδας,
δεχόμενο ως ισχυρά ερείσματα τους ισχυρισμούς ενός μικρού κράτους,
που και τότε είχε πτωχεύσει, εξ’ αιτίας των δύο προηγούμενων πολέμων.
Του πρώτου παγκόσμιου και του Μικρασιατικού. Για τους όποιους πιθανούς αμφισβητούντες: (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).
Παραθέτω το λιτό υπόμνημα που κατατέθηκε από τον τότε εκπρόσωπο της Ελλάδας.
Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους!
Το ανατριχιαστικό είναι πως τότε πράγματι τα χρήματα και κατά την πλειοψηφία τους διατέθηκαν στην αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων για την κάλυψη των αναγκών του στρατού μας, που είχε εμπλακεί επί ματαίω σε δύο επεκτατικούς πολέμους και μάλιστα τον δεύτερο ενώ είχε διασφαλίσει τα εδαφικά διεκδικούμενά της, κατά διαταγή του προγόνου του Κοκού επιδίωκε δίχως αιτία να φτάσει στην Άγκυρα..
Τώρα είναι η αλητοελιτοκρατία που έχει ξαφρίζει το λαϊκό χρήμα και με δεδομένο αυτό ο λαός δεν χρωστά σε κανέναν. Κι όμως.
Τα καθεστωτικά ανδρείκελα τον παραδίδουν δεμένο πισθάγκωνα στους τοκογλύφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου