Στο μετέωρο βήμα του πελαργού,
θα βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ καθημερινά από τούδε και στο εξής και η απόδειξη εμφανίζεται επί της οθόνης μας δια μέσου και πάλι εκβιασμών για την έκτη δόση από τις Βρυξέλλες.
Εκτός και αν η Ελλάς παρουσιάσει ως κλαυσίγελος χώρα το μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο της κοινοβουλευτικής ψηφοφορίας για κάθε δόση.
Η κατά πολλούς "βαθειά αμυχή" που προκάλεσε το ηχηρό «όχι» του Παναγιώτη Κουρουμπλή, παρά την υπερπροσπάθεια σύσσωμου του ΠΑΣΟΚ να εμφανιστεί «μπετόν αρμέ», δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, αφού όλα τα στελέχη που εκφράζουν το «κοινωνικό ΠΑΣΟΚ» ένα - ένα αυτομολούν από το κυβερνών κόμμα.
Το τσαλακωμένο ηγετικό προφίλ του Γ. Παπανδρέου με την πρόθυμη παραίτησή του προκειμένου να υπάρξει συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., η παραδοχή από τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο της αποτυχίας εφαρμογής του πρώτου μνημονίου, αλλά και η αναγνώριση του
ότι τα μέτρα είναι επώδυνα και εκφεύγουν της ιδεολογίας και των αξιών του ΠΑΣΟΚ, πιστοποιούν το πολιτικό αδιέξοδο της κυβερνητικής παράταξης.
Η πολιτική απομόνωση της κυβέρνησης, η ασίγαστη κοινωνική κατακραυγή και η αφόρητη πίεση στο πολιτικό και στελεχιακό προσωπικό της δεν μπορούν να διατηρήσουν το παρόν κυβερνητικό σχήμα επί μακρόν στη ζωή.
Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που επισημαίνουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταφύγει με δική του πρωτοβουλία στις κάλπες.
Και αυτό επειδή προβλέπουν ένα ζοφερό σκηνικό τον Σεπτέμβρη, δεδομένου ότι οι υψηλές θερμοκρασίες του ελληνικού θέρους θα ατονήσουν τη μαζική κοινωνική διαμαρτυρία.
Δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις συσκέψεις εισέρχεται απρόσκλητο το δίλημμα της επικύρωσης για την νέα δανειακή σύμβαση μαμούθ που θα μας χρηματοδοτήσει ως το 2015.
Έντρομος ο Βενιζέλος διατυπώνει στρεψοδικώντας την πρότασή του πως το Μνημόνιο 2 θα πρέπει να ψηφιστεί από 180 βουλευτές προσέξτε της παρούσας Βουλής. Κι αυτό γιατί γνωρίζει καλά πως οι πιθανότητες αν μεσολαβήσουν εκλογές να μην συγκεντρώνουν και τα δύο κόμματα τον μαγικό αριθμό των 180 είναι μεγάλες.
Στον αντίποδά του ο μόνος αξιοπρεπής και συνεπής με τις αρχές κυβερνητικός αξιωματούχος ο Χάρης ο Καστανίδης προτείνει ανοιχτά να στηθούν κάλπες έτσι ώστε να αποφασίσει ο λαός για την σύνθεση της νέας βουλής η οποία θα βαρύνεται με την λήψη της ιστορικής αυτής απόφασης. Στην εκτίμηση αυτή όμως συγκλίνουν πολλά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη και πολιτικοί αναλυτές, αφού συνυπολογίζουν ότι:
♦ Η πολιτική ισχύς του Γιώργου Παπανδρέου βρίσκεται στο ναδίρ της, μετά και την αυτόβουλη πρόταση για παραίτησή του, ώστε να δημιουργηθεί κυβέρνηση συνεργασίας.
♦ Το ΠΑΣΟΚ έχει ξεμείνει από πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες και το στελεχιακό του δυναμικό παρακολουθεί αμήχανο τις εξελίξεις.
♦ Η κοινωνία δεν προτίθεται να ακολουθήσει τις επιλογές του Μεσοπρόθεσμου, θεωρώντας ότι δεν της δίνει καμία προοπτική εξόδου από την κρίση.
♦ Η ΝΔ εξακολουθεί να «ψαρεύει σε θολά νερά», σηκώνοντας παντιέρα επαναδιαπραγμάτευσης, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι μόνο οριακές αλλαγές μπορεί να επιφέρει.
♦ Η Αριστερά «αλωνίζει» στην πολιτική του δεξαμενή και όχι μόνο γιατί εξ όσων φαίνεται και δεν σας το μεταφέρει κανείς έχει ανεβάσει θεαματικά τα ποσοστά της την ίδια στιγμή που το κόμμα ΠΑΣΟΚ βυθίζεται στο απόλυτο κενό της διάλυσής του.
Άρα πάμε για εκλογές..
θα βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ καθημερινά από τούδε και στο εξής και η απόδειξη εμφανίζεται επί της οθόνης μας δια μέσου και πάλι εκβιασμών για την έκτη δόση από τις Βρυξέλλες. Εκτός και αν η Ελλάς παρουσιάσει ως κλαυσίγελος χώρα το μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο της κοινοβουλευτικής ψηφοφορίας για κάθε δόση.
Η κατά πολλούς "βαθειά αμυχή" που προκάλεσε το ηχηρό «όχι» του Παναγιώτη Κουρουμπλή, παρά την υπερπροσπάθεια σύσσωμου του ΠΑΣΟΚ να εμφανιστεί «μπετόν αρμέ», δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, αφού όλα τα στελέχη που εκφράζουν το «κοινωνικό ΠΑΣΟΚ» ένα - ένα αυτομολούν από το κυβερνών κόμμα.
Το τσαλακωμένο ηγετικό προφίλ του Γ. Παπανδρέου με την πρόθυμη παραίτησή του προκειμένου να υπάρξει συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., η παραδοχή από τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο της αποτυχίας εφαρμογής του πρώτου μνημονίου, αλλά και η αναγνώριση του
ότι τα μέτρα είναι επώδυνα και εκφεύγουν της ιδεολογίας και των αξιών του ΠΑΣΟΚ, πιστοποιούν το πολιτικό αδιέξοδο της κυβερνητικής παράταξης.
Η πολιτική απομόνωση της κυβέρνησης, η ασίγαστη κοινωνική κατακραυγή και η αφόρητη πίεση στο πολιτικό και στελεχιακό προσωπικό της δεν μπορούν να διατηρήσουν το παρόν κυβερνητικό σχήμα επί μακρόν στη ζωή.
Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που επισημαίνουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταφύγει με δική του πρωτοβουλία στις κάλπες.
Και αυτό επειδή προβλέπουν ένα ζοφερό σκηνικό τον Σεπτέμβρη, δεδομένου ότι οι υψηλές θερμοκρασίες του ελληνικού θέρους θα ατονήσουν τη μαζική κοινωνική διαμαρτυρία.
Δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις συσκέψεις εισέρχεται απρόσκλητο το δίλημμα της επικύρωσης για την νέα δανειακή σύμβαση μαμούθ που θα μας χρηματοδοτήσει ως το 2015.
Έντρομος ο Βενιζέλος διατυπώνει στρεψοδικώντας την πρότασή του πως το Μνημόνιο 2 θα πρέπει να ψηφιστεί από 180 βουλευτές προσέξτε της παρούσας Βουλής. Κι αυτό γιατί γνωρίζει καλά πως οι πιθανότητες αν μεσολαβήσουν εκλογές να μην συγκεντρώνουν και τα δύο κόμματα τον μαγικό αριθμό των 180 είναι μεγάλες.
Στον αντίποδά του ο μόνος αξιοπρεπής και συνεπής με τις αρχές κυβερνητικός αξιωματούχος ο Χάρης ο Καστανίδης προτείνει ανοιχτά να στηθούν κάλπες έτσι ώστε να αποφασίσει ο λαός για την σύνθεση της νέας βουλής η οποία θα βαρύνεται με την λήψη της ιστορικής αυτής απόφασης. Στην εκτίμηση αυτή όμως συγκλίνουν πολλά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη και πολιτικοί αναλυτές, αφού συνυπολογίζουν ότι:
♦ Η πολιτική ισχύς του Γιώργου Παπανδρέου βρίσκεται στο ναδίρ της, μετά και την αυτόβουλη πρόταση για παραίτησή του, ώστε να δημιουργηθεί κυβέρνηση συνεργασίας.
♦ Το ΠΑΣΟΚ έχει ξεμείνει από πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες και το στελεχιακό του δυναμικό παρακολουθεί αμήχανο τις εξελίξεις.
♦ Η κοινωνία δεν προτίθεται να ακολουθήσει τις επιλογές του Μεσοπρόθεσμου, θεωρώντας ότι δεν της δίνει καμία προοπτική εξόδου από την κρίση.
♦ Η ΝΔ εξακολουθεί να «ψαρεύει σε θολά νερά», σηκώνοντας παντιέρα επαναδιαπραγμάτευσης, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι μόνο οριακές αλλαγές μπορεί να επιφέρει.
♦ Η Αριστερά «αλωνίζει» στην πολιτική του δεξαμενή και όχι μόνο γιατί εξ όσων φαίνεται και δεν σας το μεταφέρει κανείς έχει ανεβάσει θεαματικά τα ποσοστά της την ίδια στιγμή που το κόμμα ΠΑΣΟΚ βυθίζεται στο απόλυτο κενό της διάλυσής του.
Άρα πάμε για εκλογές..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου