του Ρούσου Βρανά
Το σύγχρονο διεθνές σύστημα των εθνικών κρατών διαμορφώθηκε με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας, το 1648, ύστερα από τριάντα χρόνια πολυαίμακτων πολέμων.
Αν όμως επαναληφθεί ένας τέτοιος τριακονταετής πόλεμος, αυτήν τη φορά θα είναι για την ενέργεια.
Ενας τέτοιος πόλεμος μπορεί να μην είναι το ίδιο αιματηρός όσο ο προηγούμενος, αλλά θα αποδειχτεί πολύ πιο κρίσιμος για το μέλλον του πλανήτη, πιστεύει ακράδαντα ο Μάικλ Κλερ, καθηγητής σπουδών παγκόσμιας ασφάλειας στο Χαμσάιρ Κόλετζ. «Τις προσεχείς δεκαετίες θα εμπλακούμε σε παγκόσμιο επίπεδο σε έναν ανταγωνισμό ανάμεσα στις κυριότερες μορφές ενέργειας, στις επιχειρήσεις που θα τις παρέχουν και στις χώρες που θα τις διαθέτουν», λέει. «Και το μεγάλο ερώτημα θα είναι: Ποιος θα κυριαρχήσει στην παγκόσμια προσφορά ενέργειας στο δεύτερο ήμισυ του εικοστού πρώτου αιώνα;
Οι νικητές αυτού του πολέμου θα καθορίσουν πώς - και πόσο άσχημα ή καλά - θα ζούμε, θα εργαζόμαστε και θα παίζουμε στο όχι και τόσο απώτερο μέλλον. Και θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη. Οι ηττημένοι θα παραμεριστούν και θα διαλυθούν».
Γιατί 30 χρόνια;
Επειδή εκτιμάται πως τόσος χρόνος θα χρειαστεί ώσπου τα πειραματικά ενεργειακά συστήματα να βγουν από τα εργαστήρια και να διατεθούν για πλήρη βιομηχανική εκμετάλλευση. Θα πρόκειται πάντως για έναν πόλεμο, επειδή η μελλοντική κερδοφορία ή ακόμη και η επιβίωση πολλών από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες επιχειρήσεις του κόσμου θα κινδυνέψουν. Και
επειδή για κάθε χώρα θα είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου να πάρει μέρος σε αυτόν τον ανταγωνισμό. Εστω και αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσει ακόμη και στρατιωτική βία προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στις ήδη εξαντλούμενες πηγές ενέργειας.
Εναλλακτικές πηγές ενέργειας υπάρχουν και γίνονται έρευνες για ακόμη περισσότερες, λέει ο καθηγητής Κλερ, αλλά τίποτα από αυτά δεν θα είναι αξιοποιήσιμο σε μεγάλη κλίμακα μέσα στα προσεχή τριάντα χρόνια. Και μετά; «Μετά, τριάντα χρόνια από τώρα, ο κόσμος μας θα είναι ένας πολύ διαφορετικός τόπος: με περισσότερους καύσωνες, περισσότερες καταιγίδες και λιγότερη γη. Το πετρέλαιο θα είναι ακόμη διαθέσιμο για όσους θα μπορούν να το αγοράζουν, αλλά δεν θα είναι πια το βασικό καύσιμο. Νέες δυνάμεις, επιχειρηματικές και άλλες, θα έχουν αναδυθεί μέσα στο νέο ενεργειακό περιβάλλον.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει, βέβαια, πώς θα είναι η νέα εκδοχή της Συνθήκης της Βεστφαλίας ύστερα από τον ενεργειακό πόλεμο ή ποιοι θα είναι οι νικητές και οι ηττημένοι. Ούτε μπορεί να ξέρει ποιες θα είναι οι μορφές ενέργειας που θα κυριαρχήσουν το 2041».
Το μόνο βέβαιο, σύμφωνα με τον καθηγητή Κλερ, είναι πως στα προσεχή τριάντα χρόνια ο κόσμος θα ζήσει βίαιους ανταγωνισμούς για την ενέργεια. Οι χώρες που θα εκμεταλλευτούν πιο επιδέξια τις ευκαιρίες, το 2041 θα έχουν τις πιο ισχυρές οικονομίες.
Με μια αναγκαία προϋπόθεση βέβαια: πως θα έχουν καταφέρει μέχρι τότε να ξανασταθούν στα πόδια τους από τις συνέπειες της τρέχουσας οικονομικής κρίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου