Όμως η συνέντευξη επεκτάθηκε σε όλα τα φλέγοντα τούτες τις μέρες ζητήματα μα κύρια αναφορά στις εκδηλώσεις βίας κατά των κυβερνητικών βουλευτών και την εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές..
(όχι ουδεμία ερώτηση έγινε για τις εκδηλώσεις της εοκικής τρομοκρατίας κατά του λαού και βεβαίως ούτε κουβέντα για το αν η φτώχεια και η ανεργία δεν συστήνουν τις πλέον βάρβαρες μορφές βίας που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας λαός).
Έτσι η Αλέκα Παπαρήγα υποχρεώθηκε να απαντήσει αποκλειστικά σε αυτή.
«- Η αντιπαράθεση αυτή είναι άκρως καιροσκοπική, άρα και άκρως επικίνδυνη. Παίρνει αυτή τη μορφή χωρίς το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης κατά τη γνώμη μου να είναι ουσιαστικό. Μου θυμίζει αρχές της δεκαετίας του '50, μέσα της δεκαετίας του '50, όπου, ξέρετε, τότε, αυτό που εμείς λέμε αστικό πολιτικό σύστημα ήταν υπό διαμόρφωση και τότε ήταν εύκολο
ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, μιας και τα αστικά κόμματα δεν ήταν ισχυρά, δεν ήταν διαμορφωμένα κ.λπ. Αυτό εκφράζει η αντιπαράθεση κυρίως από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να το χρεώνω ή να είμαι σε θέση να του χρεώσω όλες τις ενέργειες.
Ολη η συζήτηση που γίνεται τώρα, αν θέλετε και η αντιπαράθεση ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., όλη αυτή η συζήτηση που γίνεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας - που μέχρι πριν 1 - 2 χρόνια όποιος μιλούσε για κυριαρχικά δικαιώματα θεωρούνταν ότι ήταν στο παρελθόν -, όλη αυτή η συζήτηση είναι μια μίμηση της δεκαετίας του '50, όπου διεκδικείται η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού ή η διαμόρφωση ενός νέου αντιπολιτευτικού μπλοκ, που θα πιάνει μια φτερούγα απ' το ΠΑΣΟΚ, που θα πιάνει τον ΣΥΝ ή και μια φτερούγα από τον ΣΥΡΙΖΑ με επιδίωξη, θα έλεγα, κυριολεκτικά την ενεργητική συμμετοχή τους στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, που όμως δεν θα αλλάξει τίποτα ουσιαστικό για το λαό. Και παίρνει αυτή τη μορφή η αντιπαράθεση που είναι μορφή εκφυλισμού.
Να ξεκαθαρίσω όμως και το εξής πράγμα: Η οξύτατη πολιτική κριτική απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και σε άλλα κόμματα, δε σημαίνει λεκτική και ιδεολογική βία. Αλλο η σωματική βία. Και εμείς λέμε ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι εγκληματική, σε καμία περίπτωση όμως δε θεωρούμε ότι αυτό μπορεί να λυθεί με τέτοιου τύπου αποδοκιμασίες ή με γιαουρτώματα ή με μούντζες κ.λπ. Και τέλος, κοιτάξτε να δείτε, η πλατεία των αγανακτισμένων που βεβαίως είχε και απλό κόσμο, ως ένα βαθμό έκφραζε και μια αυθόρμητη αγανάκτηση, έγινε προσπάθεια - θα το πω καθαρά - από όλα τα κόμματα της Βουλής, εκτός από εμάς, να ερμηνευτεί κατά το δοκούν, να ομογενοποιηθεί.
Εβγαινε ο καθένας κι έλεγε «αυτό λένε οι αγανακτισμένοι». Και επιπλέον, έγινε μια διαπάλη μέσα στις πλατείες για το ποιος θα πάρει την καθοδήγηση αυτού του κινήματος. Απ' όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ. Σας το λέω καθαρά. Οχι ότι εμάς δεν μας ενδιαφέρει να επιδράσουμε σε ανθρώπους που έχουν αγανάκτηση και αν θέλετε να ασκήσουμε και επιρροή. Αλλο αυτό και άλλο ο τυχοδιωκτισμός και η ομογενοποίηση απόψεων τόσο διαφορετικών, αν θέλετε, κι από πλευράς μεθοδολογίας, τακτικής, συνθημάτων.
(όχι ουδεμία ερώτηση έγινε για τις εκδηλώσεις της εοκικής τρομοκρατίας κατά του λαού και βεβαίως ούτε κουβέντα για το αν η φτώχεια και η ανεργία δεν συστήνουν τις πλέον βάρβαρες μορφές βίας που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας λαός). Έτσι η Αλέκα Παπαρήγα υποχρεώθηκε να απαντήσει αποκλειστικά σε αυτή.
«- Η αντιπαράθεση αυτή είναι άκρως καιροσκοπική, άρα και άκρως επικίνδυνη. Παίρνει αυτή τη μορφή χωρίς το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης κατά τη γνώμη μου να είναι ουσιαστικό. Μου θυμίζει αρχές της δεκαετίας του '50, μέσα της δεκαετίας του '50, όπου, ξέρετε, τότε, αυτό που εμείς λέμε αστικό πολιτικό σύστημα ήταν υπό διαμόρφωση και τότε ήταν εύκολο
ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, μιας και τα αστικά κόμματα δεν ήταν ισχυρά, δεν ήταν διαμορφωμένα κ.λπ. Αυτό εκφράζει η αντιπαράθεση κυρίως από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να το χρεώνω ή να είμαι σε θέση να του χρεώσω όλες τις ενέργειες.
Ολη η συζήτηση που γίνεται τώρα, αν θέλετε και η αντιπαράθεση ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., όλη αυτή η συζήτηση που γίνεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας - που μέχρι πριν 1 - 2 χρόνια όποιος μιλούσε για κυριαρχικά δικαιώματα θεωρούνταν ότι ήταν στο παρελθόν -, όλη αυτή η συζήτηση είναι μια μίμηση της δεκαετίας του '50, όπου διεκδικείται η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού ή η διαμόρφωση ενός νέου αντιπολιτευτικού μπλοκ, που θα πιάνει μια φτερούγα απ' το ΠΑΣΟΚ, που θα πιάνει τον ΣΥΝ ή και μια φτερούγα από τον ΣΥΡΙΖΑ με επιδίωξη, θα έλεγα, κυριολεκτικά την ενεργητική συμμετοχή τους στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, που όμως δεν θα αλλάξει τίποτα ουσιαστικό για το λαό. Και παίρνει αυτή τη μορφή η αντιπαράθεση που είναι μορφή εκφυλισμού.
Να ξεκαθαρίσω όμως και το εξής πράγμα: Η οξύτατη πολιτική κριτική απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και σε άλλα κόμματα, δε σημαίνει λεκτική και ιδεολογική βία. Αλλο η σωματική βία. Και εμείς λέμε ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι εγκληματική, σε καμία περίπτωση όμως δε θεωρούμε ότι αυτό μπορεί να λυθεί με τέτοιου τύπου αποδοκιμασίες ή με γιαουρτώματα ή με μούντζες κ.λπ. Και τέλος, κοιτάξτε να δείτε, η πλατεία των αγανακτισμένων που βεβαίως είχε και απλό κόσμο, ως ένα βαθμό έκφραζε και μια αυθόρμητη αγανάκτηση, έγινε προσπάθεια - θα το πω καθαρά - από όλα τα κόμματα της Βουλής, εκτός από εμάς, να ερμηνευτεί κατά το δοκούν, να ομογενοποιηθεί.
Εβγαινε ο καθένας κι έλεγε «αυτό λένε οι αγανακτισμένοι». Και επιπλέον, έγινε μια διαπάλη μέσα στις πλατείες για το ποιος θα πάρει την καθοδήγηση αυτού του κινήματος. Απ' όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ. Σας το λέω καθαρά. Οχι ότι εμάς δεν μας ενδιαφέρει να επιδράσουμε σε ανθρώπους που έχουν αγανάκτηση και αν θέλετε να ασκήσουμε και επιρροή. Αλλο αυτό και άλλο ο τυχοδιωκτισμός και η ομογενοποίηση απόψεων τόσο διαφορετικών, αν θέλετε, κι από πλευράς μεθοδολογίας, τακτικής, συνθημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου