Η σύγκρουση ΝΕΟΠΑΣΟΚ Παπανδρέου τείνει πλέον να καταστεί αναπόφευκτη.
Θα έλεγα ότι μοιάζει με το προειδοποιητικό νεφελώδες στίγμα ενός μπουρινιού αν δεν ήξερα καλά (όσο κανένας) τα τεκταινόμενα εδώ και χρόνια στο κόμμα που υπήρξε για δεκαετίες το κέντρο της πολιτικής μας ζωής.
Συνεπώς δεν πρόκειται περί κεραυνού εν αιθρία.
Το κόμμα αυτό έχει ουσιαστικά αυτοκαταργηθεί από εποχής της Κινεζομαϊμούς που το έθεσε στον πάγο, για να περνά αντιστάσεως μη ούσης Συνταγματικά άρθρα περί αν-ευθύνης υπουργών και προσφορές του τύπου απ’ ευθείας αναθέσεων, πολλώ δε μάλλον του ιδίου.
Απλώς διατηρείτο επί έτη πολλά ως ένας εκλογικός μηχανισμός παραγωγής οικονομικών και πολιτικών ρουσφετιών και αυτό υπό την πάγια απειλή της έλευσης των Νεοδημοκρατών εποίκων οι οποίοι θα επανεκινούσαν το κράτος.
Οι Νεοδημοκράτες εγκαστάθηκαν αλλά το κράτος αντι να επανεκινηθεί, εξακολούθησε να λειτουργεί ακριβώς στους ίδιους ρυθμούς και μάλιστα επί τα χείρω.
Ώσπου φτάσαμε ως εδώ με τους «αγανακτισμένους» να έχουν κατασκηνώσει εκτός βουλής και τον λαό από την πρωτεύουσα ως την περιφέρεια να ζητά το αίμα τους και δεν είμαι βέβαιος αν πρόκειται αποκλειστικά για το αίμα των καθεστωτικών ή το αίμα του συνόλου των πολιτικών.
Η οργή τυφλώνει.
Έτσι υπό την πίεση αυτή και κυρίως από το γεγονός ότι πολλοί βουλευτές δεν έχουν καμιά επαφή με την ηγεσία επιπλέον δε αυτού θεωρούν βέβαιη την μη επανεκλογή τους, (γιατί η εκλογική ραχοκοκαλιά του κυβερνώντος κόμματος έχει πριν απ’ όλους πληγεί),
οι πιθανότητες να επιδιώξουν μια έξοδο ηρωική είναι υψηλές.
Το συν σε αυτή την αντίληψη είναι πως από τούδε και στο εξής θα μπορούν να επισκέπτονται το καφενείο της γειτονιάς τους δίχως να κινδυνεύει η ζωή τους,
το πλην πως η πολιτική τους καριέρα τελειώνει οριστικά εδώ, δεδομένου ότι οι κατακτητές αποσχιστικές κινήσεις δεν συγχωρούν.
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αλλά αν θέλετε την γνώμη μου ακόμη και αν συμβεί το κενό τους, το όποιο κενό τους θα καλυφθεί από εθελούσια συμμετοχή βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα έλεγα ότι μοιάζει με το προειδοποιητικό νεφελώδες στίγμα ενός μπουρινιού αν δεν ήξερα καλά (όσο κανένας) τα τεκταινόμενα εδώ και χρόνια στο κόμμα που υπήρξε για δεκαετίες το κέντρο της πολιτικής μας ζωής.
Συνεπώς δεν πρόκειται περί κεραυνού εν αιθρία.
Το κόμμα αυτό έχει ουσιαστικά αυτοκαταργηθεί από εποχής της Κινεζομαϊμούς που το έθεσε στον πάγο, για να περνά αντιστάσεως μη ούσης Συνταγματικά άρθρα περί αν-ευθύνης υπουργών και προσφορές του τύπου απ’ ευθείας αναθέσεων, πολλώ δε μάλλον του ιδίου.
Απλώς διατηρείτο επί έτη πολλά ως ένας εκλογικός μηχανισμός παραγωγής οικονομικών και πολιτικών ρουσφετιών και αυτό υπό την πάγια απειλή της έλευσης των Νεοδημοκρατών εποίκων οι οποίοι θα επανεκινούσαν το κράτος.
Οι Νεοδημοκράτες εγκαστάθηκαν αλλά το κράτος αντι να επανεκινηθεί, εξακολούθησε να λειτουργεί ακριβώς στους ίδιους ρυθμούς και μάλιστα επί τα χείρω.
Ώσπου φτάσαμε ως εδώ με τους «αγανακτισμένους» να έχουν κατασκηνώσει εκτός βουλής και τον λαό από την πρωτεύουσα ως την περιφέρεια να ζητά το αίμα τους και δεν είμαι βέβαιος αν πρόκειται αποκλειστικά για το αίμα των καθεστωτικών ή το αίμα του συνόλου των πολιτικών.
Η οργή τυφλώνει.
Έτσι υπό την πίεση αυτή και κυρίως από το γεγονός ότι πολλοί βουλευτές δεν έχουν καμιά επαφή με την ηγεσία επιπλέον δε αυτού θεωρούν βέβαιη την μη επανεκλογή τους, (γιατί η εκλογική ραχοκοκαλιά του κυβερνώντος κόμματος έχει πριν απ’ όλους πληγεί),
οι πιθανότητες να επιδιώξουν μια έξοδο ηρωική είναι υψηλές.
Το συν σε αυτή την αντίληψη είναι πως από τούδε και στο εξής θα μπορούν να επισκέπτονται το καφενείο της γειτονιάς τους δίχως να κινδυνεύει η ζωή τους,
το πλην πως η πολιτική τους καριέρα τελειώνει οριστικά εδώ, δεδομένου ότι οι κατακτητές αποσχιστικές κινήσεις δεν συγχωρούν.
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αλλά αν θέλετε την γνώμη μου ακόμη και αν συμβεί το κενό τους, το όποιο κενό τους θα καλυφθεί από εθελούσια συμμετοχή βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου