Η φαιά προπαγάνδα των κρατικοδίαιτων τσάτσων..

Μου αποστάλθηκε ένα άρθρο λίβελος κατά των «αγανακτισμένων»

από κάποιο protagon επί του οποίου το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι πως αν δεν πρόκειται για την μετώπη της έγγραφης βλακείας τότε ο συγγραφέας του είναι υποπληροφορημένος ή κατά την τρίτη και χείριστη εκδοχή,

πρόκειται για την χυδαία Καρατζαφέρεια προβοκάτσια η οποία εξακολουθεί αναίσχυντα..

Ευκαιρίας δοθείσης του παραληρήματος του εκπροσώπου των κρατικοδίαιτων εργολάβων να του ξεκαθαρίσω πως αν μέμφομαι τους αγανακτισμένους, το κάνω γιατί δεν ΟΡΙΟΘΕΤΟΥΝ  δεν ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ  ΚΑΙ ΔΕΝ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ τους στόχους τους και όχι γιατί διαδηλώνουν την αγανάκτησή τους.

(Προφανώς αυτό αγανακτεί αυτόν! χαίρομαι)


Υπό τον τίτλο «που ήσουν τότε ρε αγανακτισμένε» επιτίθεται δια της εργοδοτικής αλητείας στους εργαζόμενους ή ανέργους της πλατείας εγκαλώντας τους για μια σειρά δικών του ονειρώξεων μεταξύ των οποίων.

"· Που ήταν (ο αγανακτισμένος) να αγανακτήσει όταν η παραγωγικότητά του ήταν χαμηλότερη κατά 20% των ευρωπαίων" γράφει και πότε! 


Μόλις την επομένη (δηλαδή χθες) της δημοσίευσης από την Eurostat πως ακόμη και με τις αργίες τους οι Έλληνες είναι οι βαρύτερα αποτελεσματικότερα και βεβαίως πρώτοι σε αριθμό ωρών εργασίας σε όλη την Ευρώπη ακόμη και αν αυτό μετρηθεί στο σύνολο του εργάσιμου βίου τους. 


Αυτό κοράκι δεν έφτασε στ’ αυτιά σου ποτέ;

"· Που ήταν να αγανακτήσει όταν αυτός ή οι γονείς του είχανε στήσει κατά την δεκαετία του 80 την μεγάλη φιέστα των απεργιών που υπονόμευσαν την ανταγωνιστικότητα της χώρας;" 


 Και το γράφει δίχως να δαγκώνει την γλώσσα του ο εργοδοτικός τσάτσος επειδή: Ανταγωνιστικότητα εννοεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο Μητσοτάκη Εβερτ αξίας 425 δις δραχμών (αποπληθωρισμένες το 1995, σήμερα είναι κατά πολύ υψηλότερο φυσικά) των 128 προβληματικών (τύπου Λαδόπουλου Πάτρα Πειραϊκή Πατραϊκή Αιγαίο Καρέλιας Τσάτσος και άλλες ) βιομηχανιών που με τους σύγχρονους παρθενώνες στις Σάπες της Κομμοτινής (κάντε ένα ταξίδι να δείτε  κολώνες φαντάσματα), δανειοδοτήθηκαν των ..αγύριστων με εγγυήσεις του Ελληνικού δημοσίου, που ακόμη και σήμερα πληρώνει ο Ελληνικός λαός ως παλιά τοκοχρεωλύσια..

· "Που ήταν να αγανακτήσει , επιμένει ο protagon, όταν ο Ανδρέας έπαιρνε το δημόσιο χρέος στο 20% και το ανέβαζε στο 80% δαπανώντας το σε μισθούς συντάξεις πρασινοφρουρών;"  


Εδώ ο τύπος πρώτον κλαίει και οδύρεται γιατί ο Ανδρέας δεν διένειμε τον πλούτο  στους κρατικοδίαιτους εργολάβους, δηλαδή σε εκείνους που του παρέχουν έμμισθα την δυνατότητα να γράφει μαλακίες λες και απευθύνεται σε χάπατα. 


Δεύτερον σιωπά ένοχα για το περιβόητο σκάστε και κολυμπήστε του εθνάρχη ο οποίος έριχνε στην θάλασσα των καρχαριών χρυσόψαρα της γυάλας, με το χρονικό ως εκ τούτου του θανάτου τους προαναγγελμένο. 

Τρίτον ψεύδεται όπως σε όλο το λιβελογράφημά του για τους αγανακτισμένους, αναφέροντας πως το χρέος το 1981 πως ήταν 20% (32% ήταν στην πραγματικότητα) και πως ο Ανδρέας το ανέβασε στο 80% (49% είναι η αλήθεια το 1989) παρακάπτοντας την τριετία μητσοτάκη που πράγματι το έφτασε στο 80% , μη συμπεριλαμβάνοντας όλο το χρέος το ονομαζόμενο εξωτερικό δηλαδή.(δημόσιο και ιδιωτικό -στο ιδιωτικό εμπεριέχονται και τα δανεικά κι αγύριστα των βιομηχάνων) 

Γράφει κι άλλα άνευ σημασίας διότι πρόκειται περί φαιάς προπαγάνδας των κρατικοδίαιτων εργολάβων τους οποίους υπηρετεί σπιλώνοντας εργασιακές κατακτήσεις ετών, 


που κατά την φρούδα άποψή του είναι υπεύθυνες της επενδυτικής αποχής, -(τι να του γράφεις για Γερμανίες Σουηδίες Γαλλίες Αγγλίες όπου οι εργαζόμενοί τους είναι οι καλλίτερα αμειβόμενοι της υφηλίου και πως ακριβώς γι αυτό είναι τα προϊόντα τους ανταγωνιστικά, ή πως δημόσιο είναι η Ρενώ ή η Ντασώ η η Βολξ Βάγκεν ακόμη και σήμερα),


όταν πλέον στην ελλάδα ακόμη και οι νοητικά καθυστερημένοι γνωρίζουν πως επένδυση σημαίνει αρπαγή και πλιάτσικο όπως αυτή που θα διατρέξουμε εντός ολίγου με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ρε πάρε το κουβαδάκι σου και τράβα σε άλλη παραλία..