Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Ο πλάγιος ήχος του Σαμαρά

Διερωτώμαι συχνά αν ο λαός αντιλαμβάνεται τι ακριβώς του πουλάει κάθε κόμμα και συνωστίζονται γύρω από τις κάλπες για να το αγοράσουν. 


Προτείνει για παράδειγμα ο "αντιμνημονιακός" Σαμαράς, ο έτερος καπαδόκης του θεάτρου σκιών που πρωταγωνιστούν οι γνωστοί δύο.


«Μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη και τα μερίσματα των καπιταλιστών, απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές, γενναίες κρατικές επιχορηγήσεις με ζεστό χρήμα, ενώ δεδομένη και αυτονόητη θεωρείται ταυτόχρονα η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.»


Κι αμέσως μετά θριαμβολογεί σαν να κατήγαγε νίκη περηφανή : 


«Εμείς αποδείξαμε ότι όταν λέμε επανεκκίνηση της οικονομίας το εννοούμε, γιατί ξέρουμε τι
λέμε. Μιλήσαμε για δημιουργικό σοκ που μπορεί να προκαλέσει την ανάκαμψη, με μέτρα που ενισχύουν την προσφορά και την επιχειρηματικότητα, μέτρα που ενισχύουν την ζήτηση, μέτρα που ενισχύουν την ρευστότητα..», κατέληξε χειροκροτούμενος από τους δυνάστες μας. 


Κατακτητές και αλητοελιτοκρατία.


Γιατί χειροκροτήθηκε από τους συγκεκριμένους; 
Το εξηγεί στην επόμενή του πρόταση ο ίδιος καθαρά και δίχως περιστροφές. 


«Δεν είμαστε αντίθετοι στους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής. 
(το μεσοπρόθεσμο εννοεί αλλά ντρέπεται να το πει γιατί το έχει καταψηφίσει επί της αρχής με την επί του τέλους στάση του δεδομένη και θα το δείτε) 
Τους υιοθετούμε ακόμα πιο αποφασιστικά, προτείνουμε περικοπές σπατάλης του Δημοσίου ύψους 18,4 δισ. ευρώ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια». 


Δεν φαντάζομαι να έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία για το τι ακριβώς εννοεί όταν ορίζει ως σπατάλη το δημόσιο. Να σας το ξεκαθαρίσω εγώ. Δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, τη συγχώνευση και κατάργηση δημόσιων οργανισμών και τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων σε αυτές. Πρώτη η ΝΔ έβαλε στο τραπέζι το θεσμό της εργασιακής εφεδρείας, δηλαδή των συγκαλυμμένων απολύσεων.


Απολύτως κατανοητός. Προτείνει δηλαδή για την μείωση του ελλείμματος  ισοδύναμα μέτρα, έναντι των ποσών που χαθούν από τις γενναίες φοροαπαλλαγές των πολυεθνικών των τραπεζών και εν γένει των μεγάλων ομίλων, 


αλλά για λόγους ψηφοθηρικούς παίζει κρυφτό έναντι του λαού με τις λέξεις. 


Αντώνη δεν μασάμε. Τουλάχιστον εγώ και οι αναγνώστες μου..

Δεν υπάρχουν σχόλια: