Αυτό το απόλαυσα. Γνωρίζοντας ως παλιός κοινοβουλευτικός συντάκτης τον οικοδομικό σχεδιασμό της βουλής, ήξερα πως αν κάποιος αποκλείσει τις δύο βασικές και επί των οδών Αμαλίας και Βασιλίσσης Σοφίας εισόδους και εξόδους, σε συνδυασμό μετον αντι-ηρωικό (προσέξατε κομψή διατύπωση του χεσμένος) πολιτικό χαρακτήρα των βουλευτών,
ήμουν βέβαιος πως αν αποκλείονταν αυτές θα τους προέκυπτε πανικός!
Και ω του απόλυτου τρόμου.. Δια μιας αιφνιδιαστικής τους κίνησης οι «αγανακτισμένοι»,
(να ξεκαθαρίσω εδώ πως στόχος των εναντίον τους επιθέσεών μου δεν είναι οι επί της πλατείας ανύποπτοι αλλά οι faceμπουκάδες οργανωτές τους και ξέρω τι γράφω θα το δείτε λίαν συντόμως)
τις απέκλεισαν ολικά.
Ούτε να εισέλθει μα μήτε και να εξέλθει μπορούσε κανείς. Αναγκάστηκαν έτσι να τραπούν σε φυγή δια μέσου του Εθνικού Κήπου βοηθούμενοι από τους αστυνομικούς φρουρούς τους με φακούς.
Πρόκειται για τον απόλυτο εξευτελισμό της έννοιας του βουλευτή.
Αυτός ο οποίος όφειλε να είναι επικεφαλής των αγώνων του λαού από τον οποίο και εκλέγεται γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, αυτός ο οποίος όφειλε να χαράσσει νέους δρόμους για να του δίνει λύσεις, αυτός που κατά την σημασία των απελευθερωτικών αγώνων του έθνους όφειλε πρώτος να χύσει το αίμα του στο όνομα του λαού του κατά πως έκαναν οι παλιοί καπεταναίοι της πατρίδας, αυτός που επίσης πρώτος υποχρεούτο να διεκδικεί στο όνομα των ψηφοφόρων του, αυτός τράπηκε χθες σε άτακτο φυγή διαφυλάττοντας ως κοινός μαφιόζος και δια των ένστολων μπράβων του την προσωπική του ασφάλεια, από την ασίγαστη οργή εκείνων τους οποίους δια της υπογραφής του υποθήκευσε.
Εξαιρουμένων έτσι εκείνων που δεν προσυπέγραψαν το Μνημόνιο αλλά και τους νόμους που παρήχθησαν εξ αυτού, άπαντες οι υπόλοιποι θεωρούνται εσαεί υπόδικοι με το μόνο που απομένει να είναι ο προσδιορισμός της δίκης τους από λαϊκούς όμως δικαστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου