Νεπάλ αεροδρόμιο: Η γοητεία μιας άγριας και πρωτόγονης ομορφιάς

Εν αρχή ο θεός τα βουνά εποίησε. Με το Νεπάλ να έχει αρκούντως προικοδοτηθεί. Τεράστιοι καταπράσινοι όγκοι το καλύπτουν τόσο που δεν έβρισκαν γήπεδο για το αεροδρόμιό τους. Την πρώτη φορά που προσγειώθηκα εκεί έκλεισα τα μάτια μου και προσευχήθηκα. Συνέπεια αυτού ήταν να χάσω ότι ένας φίλος είχε την τόλμη να κινηματογραφήσει. Άγρια ομορφιά. Επικίνδυνα ελκυστική. Υπέροχη συνύπαρξη. Του πολιτισμού (;) με την φύση. Των οικόσιτων πλάι στον διάδρομο να βόσκουν. Του ανθρώπου που δαμάζει αλλά και δαμάζεται από τους τρισθεώρατους βράχους. Το χάος που σε συνεπαίρνει αν και καλά γνωρίζεις πως στο επόμενο βήμα σου κινδυνεύεις να σε καταπιεί. Μοναδική θέα. Σαν παραίσθηση. Σαν οφθαλμαπάτη.