«Τελική λύση»

Η «απασχολησιμότητα» και η «ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑ» στον ιδιωτικό τομέα - το πρόπλασμα δηλαδή της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων - έχουν επιβληθεί με νόμο από το 1998.
*
Οι συντάξεις πείνας έχουν τεθεί στο στόχαστρο από την εποχή που ο τέως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο κ. ΓΚΑΡΓΚΑΝΑΣ , ανακάλυπτε το «μοντέλο του ΕΥΠΟΡΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ..
*
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα - αυτού του τόσο φιλικού δημόσιου τομέα προς τα μονοπώλια και ταυτόχρονα τόσο καταδυναστευτικού για τον απλό άνθρωπο - πριν καταλήξουν «ΚΟΠΡΙΤΕΣ» είχαν ξεκινήσει να διαπομπεύονται ως «ΡΕΤΙΡΕ», ήδη από τη δεκαετία του '90.
*
Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας συντελείται εδώ και τουλάχιστον μια 20ετία, πολύ πριν
ανακαλυφθεί το «φαστ τρακ» και συγκεκριμένα από την επομένη ακριβώς που το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που σήμερα εκποιεί το 100% του ΟΤΕ, δημαγωγούσε ΨΕΥΔΟΜΕΝΟ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ – πρωτοστατούσης της ΚΙΝΕΖΟΜΑΙΜΟΥΣ - με το σύνθημα: «Ο ΟΤΕ μια χρυσή μετοχή στο δημόσιο».
*
Οι μισθοί έφτασαν ΙΔΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΟΝΕ σε πραγματικές τιμές να αντιστοιχούν στην αξία των μισθών του... 1984, πριν ακόμα αναλάβει να τους εξαερώσει πλήρως ο Παπακωνσταντίνου με την τρόικα.
*
Οι άδικοι φόροι ποτέ δεν έπαψαν να λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα για να επιχορηγείται το μεγάλο κεφάλαιο. Από την εποχή που ΟΙ ΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΛΟΣ αύξαναν μέσα σε μια βραδιά την τιμή της βενζίνης κατά 125% (!) μέχρι το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη που πήρε τους έμμεσους φόρους από 11.254 εκατ. ευρώ (το 1995) και τους πήγε στα 23.870 εκατ. ευρώ (το 2004), τους αύξησε, δηλαδή, κατά 112% (!), ο λαός πληρώνει.
***
Οσα, επομένως, ζούμε σήμερα, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.
Είναι η αδίστακτη συνέχιση μιας αδίστακτης πολιτικής. Το «έκτακτο» της πολιτικής τους δεν έγκειται στην κατεύθυνση που αυτή κινείται. Η πολιτική τους κινείται στην ίδια κατεύθυνση που εκινείτο πάντα.
*
Το έκτακτο συνίσταται στη σφοδρότητά της. Στην αγριότητά της. Στη βαρβαρότητα με την οποία προωθείται.
Μόνο που στη φάση που διανύουμε το έκτακτο δεν έχει το χαρακτήρα του προσωρινού ή του παροδικού. Εχει χαρακτήρα διαρκείας χωρίς ημερομηνία λήξης. Δεν πρόκειται για καταιγίδα. Είναι κατακλυσμός. Βαρβαρότητα κυριολεκτική, που αν περάσει θα επιφέρει «σεληνιακό τοπίο». Με ό,τι αυτό σημαίνει για τις δυνατότητες αναστροφής της κατάστασης, οι οποίες θα είναι όσες ακριβώς επιτρέπει ένα «σεληνιακό τοπίο».

>