το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν ότι μπορούσε να κάνει παράσταση αυτόν τον ιστορικό δίσκο.
Επιασε μολύβι και χαρτί, σχεδίασε τη σκηνή, έναν πελώριο τοίχο κι έπειτα αναζήτησε τις αναφορές που μπορεί να έχει σήμερα ένα έργο γραμμένο το 1980.
«Δυστυχώς υπάρχει πάντοτε ένας πόλεμος, μια αδικία, μια ανισότητα.
Τότε νιώθαμε πως οι μουσικοί πρέπει με κάποιο τρόπο να απαντήσουμε στο Βιετνάμ. Σήμερα υπάρχει το Ιράκ και το Αφγανιστάν που καθιστούν επίκαιρα τα αντιπολεμικά μηνύματα του "The Wall". Η σύγχρονη εκδοχή του είναι μια αφορμή για να συγκρίνουμε το τότε με τα σημερινά μας
μπλεξίματα. Και είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στις απώλειες αθώων όλων αυτών των ετών».
Με αυτά τα λόγια άρχισε ο Ρότζερ Γουότερς να μας παρουσιάζει πριν από μερικούς μήνες στο Λονδίνο τη φιλόδοξη περιοδεία που ετοίμαζε με το «The Wall».
Απλός, ευγενής, μαυροντυμένος και χαμογελαστός είχε μια φιλοφρόνηση ή μια ιστορία να μοιραστεί με όλους τους δημοσιογράφους που είχαν έρθει για να κουβεντιάσουν μαζί του την απόφασή του να ξανακάνει μια παγκόσμια περιοδεία-μαμούθ.
Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν 62 στάσεις (μόνο στην Ευρώπη), ενώ σύντομα το «Τείχος» θα υψωθεί και στην Αθήνα: 8 και 9 Ιουλίου το εντυπωσιακό υπερθέαμα «The Wall Live» έρχεται στο κλειστό μπάσκετ του ΟΑΚΑ.
Οταν έφτασε η στιγμή να του συστηθούμε, το χαμόγελο έγινε πιο πλατύ. Περνάει καιρό εδώ στο σπίτι του στο Πήλιο, κρατάει στενές φιλίες με Ελληνες, παρακολουθεί τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, γνωρίζει την ελληνική νοοτροπία και πραγματικότητα.
«Ερκομαι συχνά στη χώρα σας, μου αρέσουν οι άνθρωποι και οι φιλόσοφοι», παραδέχεται σε σπαστά ελληνικά.
«Κάπου εδώ όμως σταματούν οι γνώσεις μου», λέει γελώντας και συνεχίζει αγγλικά: «Οταν είχα πρωτοέρθει τη δεκαετία του '60, είχαν περάσει μόλις 12 χρόνια από τον Εμφύλιο.
Η χώρα ήταν σε κατάσταση αβεβαιότητας, αλλά η υποδοχή που είχαμε εγώ κι ο άγγλος συνταξιδιώτης μου ήταν εκπληκτική. Συνάντησα ανθρώπους φιλόξενους και γενναιόδωρους.
Από τότε είμαι ερωτευμένος με την Ελλάδα». Πρόσφατα, δε, αποκάλυψε στους «Financial Times» πως στην Πάτμο είχε την πρώτη του επαφή με το LSD
1 σχόλιο:
Λυπάμαι, αλλά δεν θα πάρω!
Ήταν το σλόγκαν "We don't need no education" που δημιούργησε, ανόητους απολιτίκ ψηφοφόρους που μάθαν να εξισώνουν την αριστερά με την δεξιά και το μαύρο με το άσπρο προκειμένου να καταλήξουν στο άχαρο γκρίζο! Γνωρίζω ροκάδες που διαβάζουν τον "Στόχο" και εξυμνούν το "The Wall" και τα βαθύτερα νοήματα του. Αν αυτό σας λέει κάτι!!!! Σας λέει άραγε;
Καλύτερα πίσω από το τείχος παρά "ρομαντικός" αν όχι "γραφικός" ζώντας στην κοινωνία που δημιούργησαν και που άγονται και φέρονται ανιστόρητοι, αγράμματοι "ρεαλιστές" του μνημονίου, ηλίθιοι καθοδηγούμενοι από τους αφέντες τους (ρωτήστε και τους Ανατολικογερμανούς, αυτοί ξέρουν)
Καλύτερα μεγαλωμένος με αριστερή παιδεία, εκπαίδευση (yes we need education) και ιδεολογία, παρά πνιγμένος σε μια κουταλιά νερό, βλέποντας το ολοκαύτωμα να έρχεται, λόγο μηδενικού ιδεολογικού προσανατολισμού.
Καλύτερα πόλεμος, παρά αυτή η σημερινή, αμαχητί, άνευ όρων παράδοση στον ιμπεριαλισμό των Αμερικανών και των πολυεθνικών, στην Pax Americana!
Είμαι σίγουρος ότι ο κος Waters δεν είχε φανταστεί τις παρενέργειες του έργου του (δεν αναγνωρίζω σκοπιμότητα δηλαδή), αλλά δυστυχώς αυτά συμβαίνουν όταν μια ιδέα γίνεται ευρέως αποδεκτή... Καταλήγει να είναι το επόμενο κατεστημένο!
Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομα τους, ειδάλλως υπάρχουν πάντοτε καλοθελητές για να κάνουν μεταφράσεις (προς αποφυγή παρεξηγήσεων εγώ απλά τις επισήμανα)
Δημοσίευση σχολίου