Η χωρίς όρια μετατροπή των κοινωνικών λειτουργιών σε οικονομικές πράξεις που πρέπει να
αποδώσουν συγκεκριμένα κερδοφόρα αποτελέσματα στο κεφάλαιο, η προκλητική αδιαφορία για τις ανθρώπινες ανάγκες που θυσιάζονται για να κερδίσουν κάποιοι πακτωλούς χρημάτων, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του δικαιώματος στην υγεία, παιδεία και μια ασφαλή εργασία, με μια ποιοτική απόσυρση από αυτή, αποτελούν την στυγνή σημερινή πραγματικότητα.
Η κατά μέτωπο επίθεση σε όλους τους εργαζόμενους επέφερε τον άδικο χαμό των 3 εργαζόμενων στην Tράπεζα Μαρφιν, ιδιοκτησίας Βγενόπουλου, που με υποβόσκουσες απειλές (όπως και σε όλο τον ιδιωτικό τομέα) αναγκάστηκαν από την εργοδοσία να εργαστούν μέρα γενικής απεργίας, σε ένα κτίριο στο κέντρο των γεγονότων, χωρίς τα στοιχειώδη για την προστασία των εργαζομένων, που δούλευαν με κλειδωμένες τις πόρτες, ακόμη και του κλιμακοστασίου. Και συνεχίζεται με την αυξανόμενη εξαθλίωση όλο και περισσότερων στρωμάτων της κοινωνίας, με στρατούς από ανέργους, με χιλιάδες πολίτες να αναζητούν τροφή στους σκουπιδοτενεκέδες, και με όσους ακόμα «απολαμβάνουν» το δικαίωμα στην εργασία, να σκύβουν το κεφάλι για να μην χάσουν το ξεροκόμματο.
Ο μεγαλειώδης αγώνας που άρχισε στις 5 Μάη, είναι αδιαμφισβήτητο ότι πρέπει να συνεχιστεί και σήμερα αμείωτος. Με επιθέσεις και υποχωρήσεις, με νίκες και ήττες, με κάθε τι που διακρίνει την ζωντανή ροή προς το αύριο, που θα υπάρξει μόνο όταν εκλείψουν αυτοί που σήμερα μας αφαιρούν το δικαίωμα στην ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου