Ευγένιου Ανδρικόπουλου
Πρωθυπουργική φράση κλειδί..
« Θα προχωρήσω μόνος. Δεν με νοιάζει το πολιτικό κόστος!»
Δηλαδή: Δεν τον ενδιαφέρεις εσύ. Δεν σε αξιολογεί.
Δεν υπάρχεις ως προσωπικότητα παρά μόνο ως φορολογικός αριθμός. Δεν υπάρχεις και ας τον ανέδειξες εξαπατούμενος στα ύπατα αξιώματα της χώρας.
Δεν υπάρχουν τα θέλω σου.
Οι ανάγκες σου.
Η αγωνία σου.
Η απόγνωσή σου.
Το πρόσωπό σου δεν έχει χαρακτηριστικά. Ή μάλλον έχει.
Αυτά τα αδιευκρίνιστα των δημοσκοπήσεων και του τυπικού ψηφοφόρου, που είναι ακριβώς τα ίδια με του παραπλεύρως σου και του απέναντι.
Δεν υπάρχεις.
Για χίλιες τετρακόσιες πενήντα εννιά μέρες είσαι invisible. Αόρατος. Μία και μοναδική σου δίνεται η ευκαιρία και ο λόγος δια των exit paul. Του εξερχόμενου Παύλου. Επειδή εισερχόμενος είσαι σε διατεταγμένη υπηρεσία.. Από τα ΜΜΕ. Τι και ποιον θα ψηφίσεις. Τις υπόλοιπες ανασαίνεις καθ’ υποχρέωση. Για να παράγεις και να φορολογείσαι.
Μικρό ασήμαντο ποταπό ανθρωπάκι.
Όσο και το πολιτικό σου κόστος. Ανταλλακτικό του προηγούμενου είσαι κι ο επόμενος εσού..
Ένα από τον σωρό της καθημερινής παραγωγής.
Όσο ακόμη θα επιτρέπουμε στις μηχανές της μήτρας να αναπαράγεσαι δια της φυσικής οδού.
Επιπλέον δε ατελές. Ασθενικό. Ευάλωτο βιολογικά και ευαίσθητο συναισθηματικά. Ως εκ τούτων υπομονή.
Θα αντικατασταθείς ολοκληρωτικά από τους supernatural κλώνους.
Αυτό το υπερπροϊόν της γενετικής μηχανικής.
Γωνιασμένο. Ισόπλευρο. Ισοσκελές. Ορθογώνιο. Ανοξείδωτο. Στιλπνό.
Που θα έχει περάσει όλες τις -ειδικής προστασίας στις κλιματικές αλλαγές -διαδικασίες βαφής. Κατά τα πρότυπα WWF ευθύτατη κατιούσα της ευγονικής του πρίγκιπα Φιλίππου.
Για να είναι ανθεκτικό. Άτρωτο.
Κάτι σαν τον Άβαταρ. Προσωποποιημένο απρόσωπο. Που επιπλέον δεν θα αυτοπροσδιορίζεται πολιτικά. Κινούμενο σκίτσο θα είναι. Γέννα ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Όπως το χρέος μας. Κι αυτό τοκογλυφικό σκίτσο είναι. Για το οποίο διαμαρτύρεσαι συνεχώς και με εγκαλείς πως δεν το φάγαμε μαζί. Στο ίδιο τραπέζι, κάτσαμε όμως. Θυμάσαι;
Αυτό με το γαλανόλευκο τραπεζομάντηλο.
Να γιατί επιμένω στους κλώνους. Γιατί το κόστος τους δεν θα είναι πολιτικό. Δεν θα με υποχρεώνουν να λογοδοτώ.. Και σε ποιον..
Σε σένα που προς ύψιστη τιμή σου με επέλεξες. Που με εξέλεξες.
Πρόκειται για ένα προνόμιο που εν τη φιλευσπλαχνία μου σου δώρισα για να αισθανθείς κατά τι χρηστικός. Όχι χρήσιμος.
Στην ούγια των δύο αυτών λέξεων βρίσκεται η διαφορά και η αξία χρήσης σου.
Ασήμαντο μικρό ποταπό ανθρωπάκι.
Κατάλαβέ το.. Κι αν δεν είμαι εγώ θα είναι ο άλλος. Η βαρβαρότητα. Δεδομένου ότι τον σοσιαλισμό τον βίωσες. Καιρός να νιώσεις και την βαρβαρότητα του σοσιαλισμού. Ή τον σοσιαλισμό της βαρβαρότητας.
Επομένως ενίστασαι καταχρηστικά.
Γιατί έχεις επιλογές.
Πολιτικές επιλογές. Και το κόστος των επιλογών σου το αναλαμβάνεις εξ ολοκλήρου εσύ.
Άρα το πολιτικό κόστος είναι δικό σου.
Ιδού γιατί αδιαφορώ.
Επειδή δεν μου ανήκει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου