Στόχος κανένα μεζεδάκι κατά παρέκκλιση των αυστηρών οδηγιών του φίλου διατροφολόγου (τον έχω χεσμένο με το συμπάθειο ) λόγω πρόσφατης εγχείρισης, για να συνοδεύσει το σπιτικό κρασάκι μας.
Φθηνά πράγματα τροϊκανα.
Πέραν του γεγονότος μιας Αθήνας όμοιο φάντασμα του εαυτού της εξ αιτίας τής απουσίας της συντριπτικής πλειοψηφίας σας από τους δρόμους της, υπέστην και μια ταλαιπωρία άνευ προηγουμένου για την ποσότητα του φαγητού στο πιάτο μου από την γιατρό σύζυγό μου.
(τεράστιο λάθος αυτό, όχι η σύζυγος ο προσδιορισμός που προηγείται, το γιατρός).
Μερίδα εστιατορίου παρήγγελνε για μένα δίχως εμένα κάτι σαν ένα είδος τρόϊκα δηλαδή. Παρά λίγο να την μετρήσει με το φλυτζάνι του τσαγιού.
Δυσανασχετούσα αλλά όλοι οι ύπανδροι γνωρίζετε.
Ώσπου πέρασε μία βραδιά όπου όλη η παρέα είχε μάθει πόση ακριβώς είναι η μερίδα του εστιατορίου, σε πόσες θερμίδες αντιστοιχει αυτή, αν μια μερίδα τηγανιτές πατάτες αριθμεί πέντε ή δέκα και αν η σαλάτα είναι απαραίτητη ή όχι και βεβαίως καταλήξαμε στο πρωτότυπο συμπέρασμα, πως σαλάτα μας επιτρέπεται να φάμε κατά βούληση..
Ευτυχώς κάπου εκεί ανάμεσα εδώδιμα λαχανικά μπήκε και ένας παπανδρέου για να πληροφορηθώ από αξιόπιστη πηγή ότι συνέτρωγε στην παραπλεύρως ψαροταβέρνα μετά της κ. Μπίλιως..
Απολύτως υγιεινή τροφή δηλαδή. Ψαράκι αποφλοιωμένο του ελάχιστου λίπους του έτσι κι αλλιώς, για να μας προβάλει ως παραδειγματισμό το στεγνό υγιές σώμα.
Γι αυτό μας έβαλε μισθούς και συντάξεις στην λιπ-αναρρόφηση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου