Τι δουλιά έχει θύτης στο θύμα!

Γιατί τους απομονώσατε και δεν τους αφήσατε να εκτονωθούν πάνω του;; Ποια η χρεία της βδελυρής παρουσίας του στο πλάι ενός τιμημένου νεκρού; Ποια η σχέση που μπορεί να έχει ο ίδιος αλλά και η κυβέρνησή του με την τιμή και την υπόληψη ενός έθνους; Νοιώθει μήπως βασικό του συστατικό, υπάρχει δηλαδή στο DNA του έθνους και δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί; Για να ξέρω.. Στον Παπανδρέου αναφέρομαι που δια του απόλυτου καθεστωτικού του θράσους εθεάθη (γιατί δεν παραβρέθηκε παραβρέθηκαν νοητά ή σωματικά μόνον όλοι όσοι συναισθάνονταν το μέγεθος του άνδρα που κείτετο νεκρός) στην κηδεία ενός ΈΛΛΗΝΑ. Με κεφαλαία επειδή οι ιδέες και οι αξίες του ποτέ δεν θα χωρούσαν στα μικρά. Του ¨Ελληνα που μεσούσης της κατοχής έγινε μαζί με τον Γλέζο σύμβολο των Ελλήνων και ίχνος ελπίδας όλων των λαών υποδεικνύοντάς τους πως ο φασισμός δεν είναι ανίκητος. Το ίδιο και ο νεοφιλελευθερισμός μας διαβεβαίωσε ο σύντροφός του Μανώλης Γλέζος από μικροφώνου κατά τον επικήδειο. Από το 1821 και μετά οι ολετήρες του έθνους έχουν υποδουλώσει την χώρα στρατιωτικά πολιτικά και οικονομικά κατέληξε τονίζοντας την οικονομική υποδούλωση.. Αλλά αυτός, Ο υιός Ανδρέα Γεωργίου Παπανδρέου παρέμεινε ασάλευτος εκεί. Σαν να μην τον φωτογράφιζε. Σαν να μην τον υποδείκνυε. Σαν μην διέθεταν όνομα και διεύθυνση οι ολετήρες.. Στου Μαξίμου θαρρώ κατοικούσαν και κατοικούν. Είτε δια της απουσίας τους είτε δια της παρουσίας τους. Έτσι σωστά η κόρη του επισήμανε. «Μπαμπά σε θυμάται ο λαός. Άρα υπάρχει ελπίδα απελευθέρωσης ξανά» Ναι κορίτσι μου αλλά υπάρχουν και προϋποθέσεις. Θα τις καταλάβεις εν καιρώ..