Ευφρόσυνο φάλτσο

Διακρίνει ουσία στις πλατείες, ένας από τους σπουδαιότερους συναδέλφους ο Γιάννης ο Τριάντης, που εγώ ως πρεσβύωπας δεν βλέπω.

Κυρίως τον πολιτικό τους τοκετό, το προϊόν του οποίου  επί ώρα πολύ προσπαθούσα με δύο ανερμάτιστους καλεσμένους πλατειάρχες στην ΝΕΤ,

ως μαιευτικός εξολκέας ματαίως να τραβήξω..

Γιατί στην θέση της ανατροπής άκουσα κατηφής τους πλατειάρχες να μιλούν για εξωραϊσμό του καρχαρία.

Δεδομένου ότι ως γνωστόν εκατοντάδες εξειδικευμένοι επιστήμονες το επιχειρούν, δεκαετίες τώρα,

όλοι υποθηκεύοντας την ζωή τους και μερικοί εξ αυτών να την έχουν χάσει,

όμως ο καρχαρίας ακόμη και ημιθανής απειράτο να τους λιανίσει.

Δεν εξανθρωπίζεται ο καθεστωτικός νεοφιλελευθερισμός Γιάννη. Ρώτα και τον Αλλιέντε. Το
χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των ονείρων για τον ειρηνικό μετασχηματισμό της κοινωνίας που έγιναν κομμάτια και θρύψαλα.. Σε ένα πρωί. Ωστόσο ακόμη και η διαφωνία μαζί σου είναι δημιουργική.

Ευφρόσυνο φάλτσο
Του Γιάνη Τριάντη


Η νεότης αλληλογραφεί με το απρόβλεπτο. Αυτό είναι που δεν κατάλαβαν όσοι βλέπουν με έκπληξη τη νεολαία να μην ακολουθεί την πεπατημένη, αλλά να συνωστίζεται στις καλόκαρδες πλατείες του (μεσογειακού) κόσμου και να δίνει οξυγόνο στην ημιθανή έννοια του πολιτικώς μετέχειν

Λένε πολλά οι αμήχανοι, διαπιστώνοντας ότι σ' αυτό το ευφρόσυνο φάλτσο συμμετέχουν αγανακτισμένοι κάθε λογής και ηλικίας... Λένε ότι είναι ετερόκλητο σύνολο. 


Ε, και; 


Ποια στιλβωμένη καθαρότης αποκλείει τη μάχιμη συνύπαρξη συντηρητικών - προοδευτικών; 


Ποια βλογιοκομμένη λογική θέτει όρους και προϋποθέσεις εκδίδοντας πιστοποιητικό «ενεργού πολίτη»; 


Λένε πως έτσι δεν γίνεται πολιτική. Με ανεμομαζώματα του Facebook. Σοβαρά; 


Πολιτική γίνεται ακόμη και με σήματα καπνού ή φρυκτωρίες. Αρκεί το σήμα να ανάβει προβολείς στο γόνιμο. Να ενεργοποιεί τον κόσμο και να τον κατεβάζει στον δρόμο... 


Λένε πως δεν έχουν στόχο οι «αγανακτισμένοι», επειδή δεν υπάρχει πίσω τους πολιτικός φορέας με ευκρινές πολιτικό πρόσημο και συγκεκριμένη στόχευση. 


Τι λέτε; Και τόσα χρόνια, με κόσμο στους δρόμους, εγκιβωτισμένο στην «αγωνιστική λογική» προοδευτικών σχημάτων και κομμάτων, τι έγινε; Τα κόμματα της Αριστεράς θυμίζουν μπονσάι στις γωνιές του πολιτικού λειμώνα, και οι δραστικές αλλαγές -από το '81 και δώθε- είτε εξαερώθηκαν είτε μπήκαν σκονισμένες στο ράφι της ιστορίας... 


Λένε, επίσης, ότι ετούτοι οι ανέλεγκτοι το 'χουν παρακάνει. Οτι βρίζουν συλλήβδην τους πολιτικούς και τους φωνάζουν «κλέφτες». Οτι μουντζώνουν το Κοινοβούλιο και παίζουν το παιχνίδι σκοτεινών κύκλων που υπονομεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Σοβαρά; Και λίγα λένε. 


Για την αβελτερία και την ανικανότητα, τη διαφθορά και τον λαϊκισμό τους, τη διαπλοκή (με τα μήντια) και την εύκαμπτη μέση τους μπροστά στον ξένο παράγοντα. Με δυο λόγια, σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. 


Και πάντως δεν βρίζουν συλλήβδην τους πολιτικούς, αλλά κυρίως εκείνους που κυβέρνησαν εκ περιτροπής τον τόπο και τον έφεραν στη σημερινή τραγική κατάσταση... Ακούστηκε ακόμη ότι η Αστυνομία παραείναι αβρή απέναντι στους «αγανακτισμένους». Οτι τα αστικά μήντια αποθεώνουν τις πλατείες της οργής. 


Οτι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν δυσανασχετούν, παρ' ότι το νεοπαγές κίνημα τα βρίζει και τα εγκαλεί. Οποίες ενστάσεις! Η γαλαζοπράσινη ομάδα κάνει την ανάγκη φιλοτιμία· τα μήντια, ακόμη και να θέλουν, δεν μπορούν να αγνοήσουν το φουσκωμένο ποτάμι· όσο για τους οξειδωτικούς υπαινιγμούς περί αβρής Αστυνομίας, τι να πει κανείς; 


Η αμηχανία πνίγεται στις ρηχές επινοήσεις της ****Ακόμη και να σβήσουν αύριο οι πυρακτωμένες πλατείες, θα αφήσουν πίσω τους κάτι πολύτιμο. Διότι, από τέφρα γίνονται οι ανατολές..