Και κερατάδες και δαρμένοι δηλαδή...

Παρακολουθώ τρεις ημέρες την ταχύτητα των επικίνδυνων ελιγμών στους οποίους καταφεύγει η δουλική κυβέρνηση προκειμένου να διαφύγει της προσοχής από την εφημερίδα για την υπόθεση Ελληνικό και έχω ειλικρινά ζαλιστεί όπως φαντάζομαι και εσείς ευτυχώς όμως η Ελευθεροτυπία και ο συντάκτης της όχι. Έτσι και μετά από ένα σαρανταοκτάωρο ισχυρότερων αρνήσεων που έμοιαζαν με αντεπιθέσεις χιλίων πιθήκων παραδέχτηκε σήμερα πως εντάξει ο πρωθυπουργικός κολλητός κ. Αθεμπίγιο είναι πράγματι συνέταιρος και όχι υπάλληλος στην Καταλωνική εταιρία κατασκευών αλλά το μνημόνιο μεταξύ των δύο χωρών (κατάρ-ελλάς) διασφάλιζε ότι το Κατάρ θα τύχει του μέγιστου ευνοϊκού επενδυτικού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένων και προνομίων, εξαιρέσεων, προστασίας, αλλά και αδειοδοτήσεων fast track (κάτι σαν fast food δηλαδή). Μόνο που η εφημερίδα ανακάλυψε και νέα ρωγμή στα κυβερνητικά σχέδια που φέρουν την ονομασία Σπύρος Ν. Πολλάλης. Πρόκειται για ένα καθηγητή του Harvard ο οποίος έχει ενεργούς επαγγελματικούς δεσμούς με το Κατάρ! (παγκοσμίως πλην της χώρας μας όποιος πληρώνει επιβάλλει τους δικούς του, αντιθέτως με την περίπτωσή μας όπου για παράδειγμα στο Ρίο Αντίρριο και το αεροδρόμιο και πληρώσαμε και τα δώσαμε στους Γάλλους και Γερμανούς για να κάνουν εκείνοι εξαγωγή ανεργίας και να πλουτίσουν κάποιες κατασκευαστικές τους. Και κερατάδες και δαρμένοι δηλαδή).