Μνημόνιο κατοχής 365 οδυνηρές ημέρες μετά

ΔΝΤ η φωλιά του κακού ή του κούκου

Να τιμήσουμε την επέτειο της σκλαβιάς μας όπως της αξίζει. Με αποκαλυπτικές αναφορές στην φαιά πραγματικότητα εντός της οποίας η όραση περιορίζεται κάτι που εκμεταλλεύονται οι εγχώριοι διαχειριστές των κατοχικών δυνάμεων για να μας αλλοιώσουν την εικόνα. Έχουμε και λέμε:

Για ποιους ράφτηκε το χλιδάτο κουστούμι

1) Για την προστασία των συμφερόντων και τα κέρδη των πολυεθνικών και των τραπεζών, όσων έχουν στην κατοχή τους τα ομόλογα του ελληνικού δημόσιου χρέους, και να προσφερθεί η Ελλάδα ως πειραματόζωο για την εφαρμογή μέτρων προστασίας και απόδρασης του ευρωενωσιακού καπιταλισμού από τα κρισιακά φαινόμενα.

2) Για την ρίψη των βαρών τόσο της κρίσης όσο και εκείνων του υπέρογκου δημόσιου χρέους στα λαϊκά στρώματα που δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για το ξέσπασμά της και που φυσικά όπως δεν ωφελήθηκαν στο παραμικρό από τα προηγούμενα δάνεια του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους, έτσι δεν πρόκειται να ωφεληθούν και από τα νέα.

3) Να δημιουργηθούν προϋποθέσεις πολύ μεγαλύτερης κερδοφορίας του κεφαλαίου, ενίσχυσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησής του, όπως και της ανταγωνιστικότητάς του, κάνοντας πολύ φτηνότερη την εργατική δύναμη, επιβάλλοντας μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις, παραδίδοντας πολύ περισσότερους τομείς, δημόσιες επιχειρήσεις και δημόσια περιουσία στην άμεση και ληστρική εκμετάλλευση των κεφαλαιοκρατών και παρέχοντας στους τελευταίους πολύ περισσότερες παροχές και φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις, κίνητρα και προνόμια.

4) Να διαμορφωθούν στην Ελλάδα συνθήκες όπου το μεγάλο κεφάλαιο αφενός θα διέλθει την κρίση με τις λιγότερες δυνατές ζημιές για το ίδιο, αφού οι ζημιές αυτές θα έχουν επιμεριστεί ως επιπλέον βάρη στις πλάτες του λαού και αφετέρου, μετά την κρίση, να έχει διαμορφωθεί μια χώρα - «Ελ Ντοράντο», όπου οι κεφαλαιοκράτες θα έχουν ελεύθερο το πεδίο από εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές κατακτήσεις, ώστε να εξασφαλίσουν μια νέα κερδοφορία, θεμελιωμένη πάνω στο έδαφος της απόλυτης κοινωνικής εξαθλίωσης και της μηδενικής αντίστασης εκ μέρους των εργαζομένων

Ποιοι μας το φόρεσαν καπέλο

Είναι η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου που επιτρέπει στους λίγους να διαθέτουν πολλαπλάσιο πλούτο από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας, φορτώνοντας στο λαό τα χρέη των «άδειων» ταμείων.
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να ρημάζουν στη λιτότητα τον εργάτη, για να επιδοτούνται βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβοι.
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν το κράτος ως συλλογικό καπιταλιστικό «κομματάρχη» που υπαγορεύει δεινά, επιβάλλει χαράτσια, στερεί δικαιώματα, τρομοκρατεί, απειλεί και βγάζει στην «παρανομία» την απαντοχή της φτωχολογιάς.
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να κάνουν «δουλειές» με τις «Siemens» για να κερδίζουν οι πολυεθνικές και τα τσιράκια των πολυεθνικών.
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει και προτρέπει την αποδοχή δώρων από τους χορηγούς για να φορτώνουν ύστερα στο λαό τη ρετσινιά ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να ταΐζουν ομολογιούχους, στέλνοντας το λογαριασμό με τους τόκους στους εργαζόμενους.

Πώς να το μετασχηματίσουμε σε κορσέ που θα τους τον φορέσουμε εμείς:


«Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος σας».
«Εξω το ΔΝΤ, έξω η ΕΕ, έξω οι ντόπιοι και ξένοι καπιταλιστές που μόνη τους "πατρίδα" είναι το κέρδος».
«Ενότητα και ενιαία πάλη όλου του λαού για να περάσει ο παραγόμενος πλούτος στα χέρια μας».
«Προσανατολισμός της παραγωγικής βάσης στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, με λαϊκό έλεγχο και κοινωνικό προσανατολισμό».

Μήπως ήρθε η ώρα να το τινάξουμε από πάνω μας σαν σκόνη;