Η άμμος πνίγει το αίμα

Διανύουμε την τριακοστή μέρα των τυφλών βομβαρδισμών στην Λιβύη δίχως ουδείς να γνωρίζει πότε θα λήξουν και κυρίως αν θα λήξουν.. Στο μεταξύ τα στρατεύματα του Μοαμάρ Καντάφι με τον οποίο έχω συνεντευξιαστεί εξακολουθούν να σφυροκοπούν αδιάκοπα τους εξεγερμένους με συνέπεια να διερωτώνται αυτοί ποια ακριβώς είναι η προσφορά των διαχρονικά Αγγλογάλλων εποίκων στην περιοχή τους. Που και τραβούν και μερικές συνομιλίες έτσι για να τους βρίσκονται για το πώς θα λύσουν το πρόβλημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των τραυματισμένων που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει. Μάλιστα στα Ηνωμένα Έθνη περιφέρουν τις διαπιστώσεις τους ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι σε αποστολή λες και δεν είναι αυτοί που σκάβουν ένα όρυγμα ανθρωπιστικής κρίσης στην περιοχή. Και καλά αυτοί είναι γνωστοί εγκληματίες. Σε κλέβουν στο όνομα του εμπορίου, σε φιμώνουν στο όνομα της δημοκρατίας σε καταπατούν στο όνομα της ανεξαρτησίας σου και στο τέλος τέλος σε σκοτώνουν στο όνομα της ελευθερίας σου. Οι λαοί τους έχουν τόσο απονευρωθεί ώστε έχασαν και τα τελευταία συνειδησιακά τους ίχνη;