Σοσιαλιστική.. βαρβαρότητα...

Ποια κρίση.. Κρίση εργασιακών κεκτημένων και παραδοσιακών αξιών έχουμε.. Απόδειξη ότι την ίδια στιγμή που η αλητοελιτοκρατία σύμφωνα με τις ίδιες τις ανακοινώσεις τους κερδίζει ακατάπαυστα, οι εργαζόμενοι και οι αυταπασχολούμενοι και οι μικροεπιχειρηματίες μετρούν απώλειες. Τελευταία η απλήρωτη αύξηση των ωρών εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων. Από 37,5 σε 40. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που μας προέκυψε από την ΝΕΟΠΑΣΟΚΙΚΗ ηλεκτρονική διακυβέρνηση (αυτή που διαβουλευόμαστε συλλογικά αλλά αποφασίζω εγώ ο άνακτας ο ΓΑΠ) το οποίο έχει ήδη κατατεθεί στη βουλή και που για να έχει ηθική νομιμοποίηση το έντυσε ο Ραγκούσης με διάφορες φανφάρες όπως: «Αποτελεί ουσιαστικά ένα από τα σημαντικότερα στοιχήματα της κυβέρνησης για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη, τον περιορισμό της διαφθοράς και της κακοδιοίκησης, αλλά και για μία σύγχρονη δημόσια διοίκηση.» Αυτό που κρύβει ο εξάδελφος της ετ(έ) ρας ευυπόληπτης Άννας της κ. Νταλάρα, πως πρώτιστος στόχος του νομοσχεδίου είναι η μείωση του διοικητικού κόστους κατά 25% και που είναι ζήτημα και ζητούμενο σε όλες τις κυβερνητικές αποφάσεις. Δεν εξηγεί όμως το γιατί αντί να ευθυγραμμιστεί μειούμενο το επίπεδο ζωής των δημοσίων υπαλλήλων με εκείνο των ιδιωτικών δεν νομοθετεί το αντίστροφο; Την άνοδο δηλαδή του εργασιακού επιπέδου των ιδιωτικών σε εκείνο των δημοσίων.. Ξέρω, ξέρω κατά κανόνα οι κοινωνικοί σου αγώνες σε χρήζουν πολιτικό αξιωματούχο του κράτος και όχι οι ευγενείς χορηγίες των εργολάβων εργοδοτών σου τις οποίες θα χάσεις εν μια νυκτί στην περίπτωση που το αποφασίσεις. Αυτό θα πει σοσιαλιστική βαρβαρότητα..