"Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, ξεκίνησε κάποτε να εξιστορεί την παραδειγματική τους πράξη, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας" Ναι Απόστολε. Γιατί η Ελλάδα σας, η Ελλάδα που εσείς αγαπήσατε δεν υπήρξε ποτέ ένα απλό γραφικό αποτύπωμα επί του παγκόσμιου χάρτη. Η Ελλάδα ήταν μια ιδέα. Μια ιδέα ολοκληρωμένη οι αξίες εντός της οποίας σε υπέτασσαν από την πρώτη στιγμή. Ο λόγος που έγινε στόχος της παγκόσμιας συμμορίας των καζινοκαπιταλ(η)στών κι ας το αρνείται μετά βδελυγμίας και δίχως να πείθει κανένα το υπ’ αριθμόν ένα κοράκι τους. Ο Κίσσιγκερ. Της μετάγγισαν έτσι δια της ιδιωτικής τηλοψίας φονικό δηλητήριο για να καταστεί αυτή σήμερα ένα σώμα κενό περιεχομένου. Άδειο κουφάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου