Τι γράφαμε ως διαβολάκοι «κλύδωνες» δυο τρεις αναρτήσεις παρακάτω και μάλιστα εδώ και καιρό; Πως η αναδιάρθρωση είναι προσυμφωνημένη και πως όλα τα υπόλοιπα είναι θεατρικό έργο σε καλά στημένο σκηνικό. Απολαύστε λοιπόν την σιχαμερή «καθημερινή φυλλάδα» του μονοπύθεμνου Αλαφουζέϊκου να μας δικαιώνει δια των ψιττακών της πανηγυρικά: Ιδού:
Κομίζοντας αναδιάρθρωση στην Αθήνα
Tου Πασχου Μανδραβελη
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει τυφλός που δεν θέλει να βρει το φως του κι Ελληνας που δεν επιθυμεί την αναδιάρθρωση. Αν μπορεί να γίνει «φιλικά», δηλαδή δίχως σοβαρές επιπτώσεις για τη χώρα, όλοι θα την πανηγυρίζαμε, με πρώτη την κυβέρνηση, που θα είχε και πολιτικό όφελος από αυτή. Επομένως, όπως είναι αυτονόητο το «καλύτερα υγιής και πλούσιος, παρά άρρωστος και φτωχός», εξίσου αυτονόητο είναι το «καλύτερα με μικρότερο χρέος, παρά με μεγαλύτερο». Κάθε κουβέντα επ’ αυτού περιττεύει. Συμφωνούμε όλοι· δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, παλαβοί και λογικοί, κυβερνητικοί κι αντικυβερνητικοί.
Η έκκληση, λοιπόν, για αναδιάρθρωση του χρέους έχει νόημα αν η αναδιάρθρωση δεν πρέπει να είναι «φιλική». Αν δηλαδή κάποιος πιστεύει ότι το κόστος ενός μονομερούς κουρέματος είναι μικρότερο από το όφελος, έχει καθήκον να πιέσει την κυβέρνηση να προχωρήσει. Μια έκκληση για «φιλική αναδιάρθρωση» δεν κομίζει απλώς γλαύκα στην Αθήνα· απευθύνεται και σε λάθος κοινό. Οι Ελληνες είναι πεπεισμένοι. Το θέμα είναι να πειστούν και οι Γερμανοί. Υπ’ αυτήν την έννοια, μια συνέντευξη του κ. Κώστα Σημίτη θα είχε νόημα αν γινόταν στη Sddeutsche Zeitung, τονίζοντας τα πλεονεκτήματα της αναδιάρθρωσης για τη Γερμανία και την Ευρωζώνη, και όχι να προπαγανδίζει την αναγκαιότητά της στους πεπεισμένους
Κομίζοντας αναδιάρθρωση στην Αθήνα
Tου Πασχου Μανδραβελη
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει τυφλός που δεν θέλει να βρει το φως του κι Ελληνας που δεν επιθυμεί την αναδιάρθρωση. Αν μπορεί να γίνει «φιλικά», δηλαδή δίχως σοβαρές επιπτώσεις για τη χώρα, όλοι θα την πανηγυρίζαμε, με πρώτη την κυβέρνηση, που θα είχε και πολιτικό όφελος από αυτή. Επομένως, όπως είναι αυτονόητο το «καλύτερα υγιής και πλούσιος, παρά άρρωστος και φτωχός», εξίσου αυτονόητο είναι το «καλύτερα με μικρότερο χρέος, παρά με μεγαλύτερο». Κάθε κουβέντα επ’ αυτού περιττεύει. Συμφωνούμε όλοι· δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, παλαβοί και λογικοί, κυβερνητικοί κι αντικυβερνητικοί.
Η έκκληση, λοιπόν, για αναδιάρθρωση του χρέους έχει νόημα αν η αναδιάρθρωση δεν πρέπει να είναι «φιλική». Αν δηλαδή κάποιος πιστεύει ότι το κόστος ενός μονομερούς κουρέματος είναι μικρότερο από το όφελος, έχει καθήκον να πιέσει την κυβέρνηση να προχωρήσει. Μια έκκληση για «φιλική αναδιάρθρωση» δεν κομίζει απλώς γλαύκα στην Αθήνα· απευθύνεται και σε λάθος κοινό. Οι Ελληνες είναι πεπεισμένοι. Το θέμα είναι να πειστούν και οι Γερμανοί. Υπ’ αυτήν την έννοια, μια συνέντευξη του κ. Κώστα Σημίτη θα είχε νόημα αν γινόταν στη Sddeutsche Zeitung, τονίζοντας τα πλεονεκτήματα της αναδιάρθρωσης για τη Γερμανία και την Ευρωζώνη, και όχι να προπαγανδίζει την αναγκαιότητά της στους πεπεισμένους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου