Μπάρτσα .. Μια θεά ποδοσφαιρικού κάλλους και διοικητικών προτύπων

Απόλαυση οφθαλμών ήταν είναι και θα είναι ένας αγώνας μεταξύ των δύο κορυφαίων ομάδων του κόσμου. Ακόμη και στην ανυδρία του. Δίχως πολλά γκολ. Όπως το φτωχό και χθεσινό 1-1. Να εξομολογηθώ πως αν έμπαιναν θα τα ήθελα στα δίχτυα της Ρεάλ.. Η αιτία απλή. Είμαι οπαδός της Μπάρτσα και όχι μόνο για την ποδοσφαιρική της μαγεία. Αλλά κυρίως διοικητικά. Είναι ομάδα σύμβολο αφού κανοναρχείται από διατάξεις που παραπέμπουν σε σύλλογο λαϊκής βάσης. Δεν εξουσιάζεται από τραπεζίτες όπως η μισητή αντίπαλός της. Αλλά την συνδράμουν οι οπαδοί της. Ένα παράδειγμα. Τα ενεργά της μέλη είναι περίπου ενενήντα χιλιάδες και τα υποψήφια υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο στην Ισπανία και τα πέντε ανά την υφήλιο. Δικαίωμα ψήφου για την προεδρία του συλλόγου έχουν μόνο τα ενεργά ακόμη και αν αυτά δεν είναι κάτοικοι της Ισπανίας όπως εγώ. Για να ανέλθει την κλίμακα ένα υποψήφιο μέλος θα πρέπει να χηρέψει μια θέση ενεργού πράγμα που δεν έχει συμβεί όσο αυτό είναι εν ζωή. Το έμψυχο υλικό της προέρχεται από τις ακαδημίες της οι οποίες στην παρούσα φάση φιλοξενούν και δυο ελληνόπουλα που βγάζουν μάτια και που ζουν εκεί μαζί με τις οικογένειές τους με τα έξοδά τους υπερκαλυμμένα συμπεριλαμβανομένων και των σχολείων των μικρών. Μήπως τώρα γίνεται αντιληπτό το γιατί οι οπαδοί της είναι παθιασμένοι με την ομάδα τους; Γιατί είναι δικιά τους!